"Beni bırakma..." fısıldadı Atsumu, bilmeden. "Bırakmam," dedi Sakusa. Sesi düz, ama kelimeler sanki yemin gibiydi. "Bir yol var ama... değişeceksin." Zaman durmuş gibiydi. Sakusa onun alnına eğildi. Kanlı eliyle dudaklarını kesti, bileğini Atsumu'nun dudaklarına bastırdı. "Ya yaşayacaksın... ya sonsuza kadar yoksun." Atsumu gözlerini yumdu. Ve yeniden doğdu.

Kötülüğün içinde bitmiş aşk nasıl çiçek açıcaktı ki?

3. Yılın sonunda sessiz ve hoş bir balonun masasında bütün sırlar ortaya çıkıyordu. Sırlarımız, ihanetimiz gülümseyip dans ediyordu... Ve bizler sadece bekliyorduk ölümün sırasını...