Bu hikâye dark MFM hikâyesidir. MFM, kadının erkekler arasında tercih yapmadığı, aşk üçgeninin olmadığı, kadının ikisini de tercih ettiği türdür. Lütfen bunu bilerek başlayınız. ⸻⸻⸻⸻⸻⸻ Bir şekilde hayatıma girmişlerdi. Kim olduklarını bilmiyordum, tıpkı neden beni seçtiklerini bilmediğim gibi. Kötüydüler, bunu biliyordum. Onları yakalamam ve adalete teslim etmem gerekiyordu, bunu da biliyordum. Ama onlara teslim olan da ben olmuştum. "Bizi unutmamalıydın Gece. Çünkü sen bizi unuttukça, biz insanlığımızı yitirdik." ⸻⸻⸻⸻⸻⸻ KARANLIK GECENİN YANKISI, şiddet, şaibeli rıza, tehdit unsuru, adam öldürme, işkence, cinsellik, çoklu ilişki, cinayet süsleme, ölüme karşı ilgi, psikopati, sadizm ve birçok tetikleyici unsur içermektedir. Bu yüzden +21 yaş için uygundur. Bu kitap karanlık temalı bir kitaptır ve teşvik etmek amaçlı yazılmamaktadır.

"Alaca, Alaca... Sen hiç koştun mu senden kaçana?" ⛓️ 17 yaşında bir trafik kazası sonucunda hafızasını kaybeden Alaca, yıllar sonra sağlığına kavuşup yeniden yaşamaya başladığında benzer bir kaza sonucu babasını kaybeder. Evine gönderilen bazı mektuplarla babasının ölümünün bir kaza olmadığını öğrenir. Babasının ölümünden sonra aralarının daha çok açıldığı annesi ile vedalaşmaya gittiğinde annesinin yatağını kanlar içinde bulur. Gizli bir numaradan gelen "Evden çık." mesajıyla, kendini babasının iş yerinde bulur. Daha önce hiç gitmediği boks akademisinin gizli ringinde antrenman yapan Börü ile tanıştığında; hayatının başladığını hisseder. Sadece babasının katilini bulmaya çalışan genç kız, kendini hiç beklemediği kör bir kuyunun içinde bulur. Bu bir katili bulma hikayesi değil. Kendini bulma hikayesi. Hayatın çıkmaz sokaklarında, derin sularında, karanlık ormanlarında; bir kuzunun, bir geyiğin, bir kuşun; sürüyü uzaktan koruyan kurda güvenmesinin hikayesi. Bilmeden düştüğü kör kuyuda, kaçmanın değil; sevmenin onu kurtaracağını fark etmesinin hikayesi. ⛓️ "Karadut musun sen?" "Ne?" "Lekesi kaldı." 🗝️ Gözleri en karanlık gece, yıldız düşmüş yüze. **Bu kitaptaki tüm karakterlerin ve olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.**

Caballero España 🌚🌝 Siz: Ben ağlamayayımda kim ağlasın. CRY MOMENT... Görüldü... +34-910-827***: ¿Quién eres? (Kimsiniz?) Siz: ¿? Siz: Derya biliyorum İspanya'dasın göze sokma. Siz: Ne diyorsun bu işe? Bulabilecek misin? +34-910-827***: ¡Dejar de enviar mensajes de texto! (Mesaj yazmayı kes!) Siz: Türkçeyi mi unuttun tühhğ Allah senin belanı versin. Vatan haini. Siz: Allah seni ne yapmasın. İşime iş katıyorsun resmen. Dur çeviri yapıp geliyorum. +34-910-827***: No puedo entender lo que escribiste (Ne yazdığın anlaşılmıyor) Siz: Ben kim miyim? Siz: Ne çabuk unuttun beni. Aşk olsun. Unudulacak biride değilim ama neyse. Siz: Oranın havası falan sana iyi gelmiş olmalı. Erkeği falan yani anlarsın. Gitmeyinle unuttun beni :) Siz: :( Siz: Benim ya komşun Işıltı ✨ +34-910-827***: ¿No puedes escribir correctamente? (Doğru dürüst yazamıyor musun?) Siz: Dur çeviri yapıp geleceğim. 21:15 Siz: Ben çokta güzel yazıyorum. 21:20 Siz: ¿Asıl sen doğru dürüst yazamıyor musun? Siz: Soruları bile karıştırdım senin yüzünden. Görüldü... Yazıyor... +34-910-827***: Si alguna vez te encuentro, te follaré (Seni bir bulursam sikerim) Siz: Of yaaa. İspanyolca yazma anlamıyoree. Siz: Dur bende İspanyolca yazıp geliyorum. Öyle anlaşalım bakalım Derya'cım. +34-910-827***: ¿Quién es Derya? (Derya kim?) 🌚🌝

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.