Babasının intikamını almak için yola çıkan genç bir kadın, bu yolda herkesin adını ağzına almaktan çekindiği Zehir'in zaafı olursa ne olur? Bir kadın, nefretle beslenen ve bir adam, kadını güç kaynağı haline getiren. Ters köşelerin birbirini kovaladığı, aşk ve aksiyon dolu maceramıza hazır mısınız? Düşüncelerim birer şeytandı beni sonsuz uçuruma iten. Aklım bu uçuruma sürüklenmeye razı geldi çünkü sebebi benim cesur kişiliğim ve her şeyden evvel bir Zehir'e yer açan korkusuz kalbimdi; ben bu uğurda her şeyi göze almıştım, ölmeyi de öldürmeyi de. "Bu doğru," dedi başını çevirirken, bazukayı omzuna yasladı ve nişan aldığında "Bizden herkes bedelini ödedi, ben ödedim, şimdi ödetme zamanı." diyerek ateşledi. Büyük bir patlama, büyük bir yangın ve büyük bir kaos; her şey buraya kadar değildi, her şey yeni başlıyordu, sahne artık gerçekten de Pusat Zehir Ulubey'e aitti. Bazukayı elinden bıraktı, sigarasını son kez içine çekip tükürürcesine yanan fabrikaya doğru fırlattığında "İşte şimdi," dedi daha çok kendi kendine söylenir gibi. Bana döndü, sırtındaki silahı yere atarak iki adımda dibime kadar geldi. Tam karşımda durduğunda elimdeki silahı aldı, kendi silahının yanına attı ve elini yanağıma yasladı. "Seni öpeceğim, Beyaz Şeytan." Yaralı kolunu belime sardı, beni kendine yasladı. Kalbim delicesine atmaya başladığında nefes alamadığımı hissettim. "Tüm her şeyin sonunda değil, tüm her şeyin ortasında; seni bu yangında öpeceğim, dudakların dudaklarımda kavrulacak. O an anlayacaksın, bu ateş aslında senin için." ⚠️ 𝖄𝖊𝖙𝖎ş𝖐𝖎𝖓 𝖔𝖐𝖚𝖗𝖑𝖆𝖗 𝖎ç𝖎𝖓𝖉𝖎𝖗.

"N-Ne yapıyor-" Ancak adam beni dinlemedi ve açılmaya çalışılan kapıyı ayağıyla tutup aceleci bir mırıltıyla konuştu. "Sana yenisini alırım. Rujunu bozar mısın?" "Rujumu bozar mıyım!?" Söylediğini soru olarak ona iade ederken o çoktan gözlerini devirmişti. Bense hala anlamayan bakışlarla onu izliyordum. O birkaç saniye içinde ruju çantama koyup baş parmağıyla alt dudağımın rujunu bozmuştu. Kalbim o an sanki atmayı durdurmuş, bedenim ateşin üstündeki bir buz gibi eriyerek akmıştı. Diken diken olan tenime değen açık kahve saçlarımın her teli hissedilir haldeydi. Tüm bedenim hem çok ağır hem çok hafif gelmişti. Gözlerim karşımdaki elaya kaçan kahve gözlere kenetlenmiş ve dudaklarım çölde kalmış bir bedevinin su serabı gördüğünde açılan dudakları gibi aralanmıştı. Gözleri kırpmayı, nefes almayı hatta resmem yaşamayı unutmuştum birkaç saniye boyunca. [ Bir ApporterMort kitabı. ]

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

(Allah), insanı; kabaran-kuru-ses çıkaran çamurdan yarattı. Cann'ı(cinleri), dumansız, karışık ateşten yarattı. Ey (insanlar ve cinler!) Siz ikiniz, Rabb'inizin hangi nimetlerini yalanlayacaksınız.

Civciv: Selam bebek. Ben civciv. kısa hikaye+texting tamamlandı. not: rezillik içerir!!!!!!!

" Öp beni. " " Ne ? " " Duydun öp işte hemen. " dedim gözlerimi dudaklarına çevirerek. " Şu an mı ? " " Yok başka bi an. Ya seni bana parayla mi verdiler acaba ya ? Gerçi seni parayla da almam ama hırsız şey.. hadi uzatma da öp. " " Öpmek.. " " He ya hadi. " dudaklarımı öne doğru büzdüm. " Öpmek bak ama şöyledir he.. " " Kelime anlamını açıkla demedik ya öp gitsin dedik. " " Öpücük diyorsun.. " " Öpsene lan diyorum aa gel buraya ben öpeceğim. " 3 Eylül 2021

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.