Tam arabama ilerlerken durdum bir anda. Kapıyı açmaya çalışan elim havada kaldığında kırgınlığı üzerime geçirmiştim bir hırka gibi. Dik duruşlu Ahu bir köşeye çekilirken geride sadece çıplak bir ben kalmıştım. '' Asla affetmeyeceğim seni.'' dedim değişen sesim gözyaşlarımı ele verirken. '' Lisedeki Ahu'yu hayal kırıklığına uğrattığın için, tüm kalbimle kurduğum hayallerimi yıktığın ve de en önemlisi benden ailemi aldığın için. Bugünü unutma Yavuz Derman. Bu otoparkı unutma. '' Derin bir nefes aldım. Ciğerlerime ulaşmamıştı lakin bana yaşadığımı hissettirmişti. Buradan çıkıp gittiğimde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Bu sebeple içimde kalmasını istemediğim sözler vardı. Durmadım. Dilimdeki zehiri Yavuz Derman'a saldım. '' Bugün aramızdaki iki köprüden birini yıkıp attım. Attın. Tek bir bağımız kaldı, Yavuz Derman. Atlas. Ama bugün bana bu yaşatacaklarını bilsem seninle hiç evlenmemeyi dilerdim biliyor musun? En azından umutlarımın katili sen olmazdın. Bir köşede benimle çürür giderlerdi. Böylesine güzel bir çocuğun annesi olduğum için hep gurur duyacağım kendimle. Ama biliyor musun ona hiç hamile kalmamayı dilerdim. Böylece tamamen biterdin benim için. Umarım günün birinde hayatına; göz yaşlarına kıyamayacağın, senden kıymet görecek, kendinden bile sakınacağın bir kadın girer. Sen benim kendime yaptığım en büyük yanlışsın Yavuz Derman Karaca. '' Tek bir kelime etmedi. Sessizlik, gürültüyü öldürüyordu. ''Hoşça kal. ''

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Zelal, öylece salonun ortasında durmuş oğlunun, kolunu tuttuğu kıza bakıyordu daha doğrusu bir çocuğa," bu kim oğlum?" Dedi, meraklı bakışları oğlu ve kolunu tuttuğu çocukta kalmıştı. " Tanıştırayım, gelinin yezda." Dedi, Ciwan ağa, daha on altısında olan kıza bakarak," benden gelin istedin getirdim. Muradına erdin mi?" Bunu dile getirirken annesine karşı oldukça sakindi. Ama kimse Ciwan Ağa'nın içinde kopan fırtınadan haberi yoktu. Bunu yaptığı için kendinden yeterince nefret etmişti. Yanında getirdiği karısı olsada, o lise çağında ergen bir çocuktu. Koynuna almayı bir tarafa bırak, ona hangi sıfatla sesleneceğini dâhi bilmiyordu.

Psikolojik sorunları olan bir asker ve askeri psikoloğun ölümsüz aşkı. !KİTABIMDA BAŞKA KARAKTERLERİM, KİTAPLARIN, YAZARLARIN İSİMLERİNİN GEÇİRİLMESİNİ İSTEMİYORUM. Yazılmaya Başlama Tarihi:22.06.2022 1. Düzenleme ve Yayınlama Tarihi:29.12.2024 2. Düzenleme Tarihi:15.06.2025

Kalbini korumanın tek yolu kimseyi onun yakınına yaklaştırmamaktı. Soğuk bakışları ile bakanın ruhunu üşütürken, bir kehribar gözlü adamın canı, cananı olacaktı. İlk hayali, uğrunda can verecek kadar çok sevdiği, vatanıydı. Atalarımızdan yadigar kalan vatana sahip çıkmak, onu koruyup kollamaktı. 18 yaşında Diyarbakır'da eğitim gördüğü sıralarda, 3 yılda uzak durmak istediği hangi duygu varsa o duygular duvarlarını aşındıracaktı. Artık o eski soğuk, hırslı, yalnız kadın Mısra İz Yücesoy olmayacaktı. Değişecek ve bu değişimle hayatı yaşamanın keyfine yeni varacaktı. Önce sıcak bir dokunuşla kalbini çalan ekip arkadaşları olacak sonra ilk görüşte kapıldığı, kor alevlerle yandığı aşkı onda can bulacaktı. 3 yıl sonra hayat hiç beklenmedik bir anda bir avuç dolusu insanın hayatını birbirine bağlayacak ve onlardan bunun karşılığını bekleyecekti. 18 yaşında bütün doğruları değişirken, 21 yaşındaki İz bambaşka bir kadın olacaktı. Düşmanlarına kan kusturacak, sevdiklerini sarıp sarmalayacaktı. Vatanına sevdalı iki yürek! Birbirlerinin evi olacak, bir taarruzla birbirlerini fethedeceklerdi. KURGU, TÜRKİYE CUMHURİYETİ'NİN ASKERİ VE SİYASI YAPISIYLA HİÇBİR ALAKASI YOKTUR. GERÇEK ASKERİ OLAYLARDAN, DURUMLARDAN BAĞIMSIZ BİR ŞEKİLDE YAZILMIŞTIR. BU KURGUDA GEÇEN SİYASİ VE ASKERİ OLAYLAR TAMAMİYLE GERÇEK DIŞI, YAZARIN KALEMİNE AİTTİR.

Kehanetlere inanır mısınız? Ya da aşka? "Aslında en iyi aşk, değil tanımak, hiç görmediğin kişiye duyulan aşktır." Der Orhan Pamuk. İşte bu yönüyle aşk, kehanetten ayrılır. Önceden bilemezsiniz aşık olacağınızı. Sezemezsiniz. Seçemezsiniz. Bir parçam haline gelen tarot kartlarım bile aksini söylerken kalbim delicesine onu istedi. Kapıldım rüzgarına. Savruldum ayazında. İşte o gün anladım. Aşk denilen illet, tüm kehanetleri önünde diz çöktürecek bir kudrete sahipti.

Evde, boş vakitlerinde sıkılan ve üniversitesi online olmuş bir kız eğlenmek için ne yapabilir? Bizim kızımızın, askerliğinde kantinci olan bir adamla eğlenmek istediği doğru, peki; ya yazdığı adam kantinci değil de bir komandoysa? Münire: PATATES Münire: KIZARTMA Münire: PATATES KIZARTMASI! Münire: ay acaba beyefendi bir kere de askerler için patates değil de benim için beni soysanız nasıl oluurrr?? Kıvanç: Küçük hanım tekrar ediyorum, ben kantinde çalışmıyorum. Kıvanç: sıkıldığınız bariz lakin çocukça eğlenceleriniz için başka birini bulun. Münire: ya hadi ağlama, daha doğru düzgün silah bile tutamıyorsundur sen kesin Münire: ondan seni kantine vermişlerdir, kıyamam... Münire: ay ama gel benim keçi sakallı Mahmut'um, başka bir şeyleri düzgün tutabiliyorsundur belki de sen... Münire: denemeden bilemeyiz, değil mi ;) Kıvanç: Aa hanımefendi, tekrar tekrar ediyorum, aradığınız kişi ben değilim. Kıvanç: patates soyacak adam mıyım lan ben? Kıvanç: ayrıca gayet de düzgün tutarım, Kıvanç: silahımı. Münire: ay tabii aşkım, tabii :)))))))) Münire: BAKİM NASIL TUTUYORSUN Kıvanç: fotoğraf* Münire: ya sen şaka mısın aq? #aşk etiketinde 21! #aksiyon etiketinde 2! 8 Nisan 2023.

Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile... Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, acı bir fren sesi. Bu sefer gerçekten öleceğimi düşündüm. Ta ki belimden tutulup çekilene kadar. Kalbim daha önce hiç deneyimlemediğim kadar hızla atıyordu. O kadar hızlıydı ki göğüs kafesimde bir delik açacağını düşündüm. Avuç içlerimin arasında az önce beni ölmekten kurtaran adamın gömleği vardı. Gözlerim kapalı, başım ise göğsüne yaslıydı. Burnuma dolan sigaraya karışmış çam kokusu beni sakinleştirirken adrenalinin etkilerinin yavaş yavaş bedenimi terk ettiğini fark ettim. İnsanların bağırtılarını duydum. Sanırım az önce beni neredeyse ezmekte olan adama bağırıyorlardı. Göğsüne yaslandığım adamın sesi de onlara karıştı. Başımı kaldırarak ona baktım. Göz göze geldiğimizde zamanın durduğunu hissettim. Hayatını ve gerçeklerini araştırmak için aylarımı harcadığım adamın kollarındaydım. Kenan Mollaoğlu'nun kollarındaydım! * Araştırmacı gazeteci olan Liya Meryem Başer, üzerinde çalıştığı makalesini teslim etmesi için yirmi dört saatten az bir süresi vardı. Ancak aklına oturmayan ufak bir nokta, onu o makaleyi yayınlamaktan alıkoydu. Ofisinden ayrıldığı o fırtınalı gecede bir kaza yaparak geçmişe gittiğinde ise onu bekleyen kaderinden tamamen habersizdi. +18 içerik mevcut

Dudakları bir boşlukta dudaklarımla birleştiğinde, bedenimi yükseltip ona tıpkı onun gibi karşılık verdim. Öpüşmek güzeldi, unutturuyordu bir şeyleri. Tutuşmuş dudaklarımızın kör bağını çözen o olduğunda, geri çekilip yeniden, karanlığın ortasında ışıldayan gözlerimin içine baktı. "Tüm bunları yarın sabah unutacaksın." Başımı hızla iki yana salladım, unutmayacaktım. "Unutmayacağım." Hafifçe güldü, onu ilk kez böyle görmüştüm. Ve işte o an, karşımdaki adamın ruhunda yanan ateşi cennet sandım. Çatılmış kaşlarının gizlediği gözleri, salondan içeri sızan zayıf rengârenk ışıkların altında tutkuyla parlarken, "Çok güzelsin..." dedi, sanki bunu kendisine de itiraf edermiş gibi. Dudaklarım hafif bir kıvrılmayla kasıldığında, ona söyleyecek hiçbir şeyim yoktu. Saniyeler içerisinde, benden onay dahi istemeden erkekliğini hızlı bir hareketle içime ittiğinde, canım o kadar yanmıştı ki, dudaklarımın arasından, canımın ne denli yandığını gösteren acı dolu bir feryat döküldü. Feryadımın ardından bir soluk süresi kadar duraksadı yalnızca. Hareketleri anbean hızlandığında ise, kendi kendine, nefes nefese mırıldanmaya başlamıştı. "Çok darsın ve bu mükemmel... Harikasın." Sözleri sonrasında, içimde ilk kez, ruhu her ne kadar karanlıklarda olsa da, kırılmış kanatlarıyla gökyüzündeki aydınlığa uçmayı düşleyebilecek kadar iyileşmiş bir kadının varlığını hissettim. İlk kez.

"Aile, benim kabuk tutmuş yaramdı ve şimdi o yarayı deşiyorlardı." Gerçek aile kitabıdır fakat birçok farkla... Çünkü Eliz evli ve hamiledir. 🤍 "Sürekli yanımda olduğunu söylüyorsun. Yorulmadın mı aynı şeyi tekrarlamaktan?" "Ben nasıl senin yanında olmaktan memnunsam, bunu dile getirmekten de memnunum. Seninle ilgili hiçbir şeyde yorulmam ben." dedi ve iyice sardı bedenimi. Onun yanındayken ruhum rahatlıyor, kalbimdeki yükler azalıyordu sanki. "Bana ver yüklerini. Senin yerine ben taşırım, canımın içi." diye mırıldandı. Omuzlarıma öpücükler kondurdu. "Bu omuzların yük taşımasın. Bana ver. Ben taşırım senin yerine." Biz orada otururken Aras omuzlarıma öpücükler kondurarak tüm yüklerimi kendi omuzlarına aldı. Kalbime yüklenen tüm ağırlıkları kaldırıp bana minik ama anlam dolu öpücükler bahşetti. 🤍 Eliz Atalay & Efken Aras Atalay Yayın tarihi: ^21/08/2024^ ‼️Kitabın konusu, içeriği ve kitap kapağı bana aittir. Kitap tamamen kurgu eseridir, gerçekle bir ilgisi yoktur. 📌Not: Aldatma, tecavüz, kadını aşağılama, kadını hor görme YOKTUR. Küfür, argo içerebilir. #1- Eliz, 03.09.24 🥇 #1- Bebeğim, 05.09.24 🥇 #1- Mutluluk, 12.09.24 🏅 #1- Mimar, 10.11.24 🥇 #1- Aras, 11.11.24 🥇 #1- Dram, 03.01.25 🥇 #1- Aşk, 23.01.25 🏅 #1- Sevgi, 01.02.25 🥇 #1- Abilerim, 25.04.25 🏅 #1- Korku, 27.04.25 🏅 #1- Sevinç, 09.05.25 🏅 #1- Gizem, 03.07.25 🏅 #1- İkiz, 09.07.25 🏅