'Sen yüksekten korkarsın ama..' dedim. Gökyüzüne baktı dolunay geceyle bütünleşmişti, göz kırpıyordu adeta yıldızlar... Hafifçe gülümsedi, kulağıma eğilerek ; 'Sen de karanlıktan korkmuyor muydun Işık'ım?' 4 Sene sonra ilk kez doğum gününde hapsedildiği karanlıktan, aydınlığa kaçan IŞIK'ın hikayesi.

O kelebeğin yuvası kanatlarıydı. Benim yuvam, kalbimdi. Başımın üstündeki çatı gün gelir yağmuru geçirirdi. Sıcak ekmeğim küflenirdi, yolun sonunda yine yüreğimdeki insanlarla devam ederdim. En çokta kendimle. Yol bana yabancıysa, kestirme bile asırlar sürer giderdi. 🌘