Sessiz bir initli döküldü dudaklarımdan. "Daha yüksek sesle inle,sesini duymama izin ver!" Sert bir sesle,bacak aramdan başını kaldırıp konuştuğunda arkama yaslandım. Göğsüm şiddetle inip kalkıyordu. Halam, bizim bu halde olduğumuzu görürse kesinlikle kalpten giderdi. "Korkuyorum." Diye fısıldadım, gizli bir heyecan barındıran sesimle.Onunla salonun ortasında işi pişirmek üzereydik, gecenin bir yarısı, halama yakalanma korkusuyla... "Bence de korkmalsın. Bu gece sana yapacaklarımdan... Korkmalısın." •√➦❝1990'lı yıllarda geçen bir hikâyedir! Yetişkin içerik ve yaş farkı barındırmaktadır! • • ➦köyaşkı#1 | 31.02.2023 zorakievlilik#1 | 03.02.2023 mutluluk#1 | 22.04.2023 eskidönem#1 | 18.09.2023 köy#2 sevda#4 tutku#6 genelkurgu#10 | 07.11.2023

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

#fantastik #asker #büyü #ayfer #serdar #seyma ! Lütfen son bölümü okuyup sorular sormayın bende yoruldum artık ! Yeterince kısa yazıyorum.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Hazal'da, Azad'a yaklaşabildiği kadar yaklaşmıştı . Nefesleri birbilerine çarparken de Azad'ın gözlerinin içine bakmıştı. Cebinden çıkardığı ve yıllar önce ona hediye ettiği çakıyı Azad'ın boğazına dayamıştı . Azad ise tek bir an gözlerini Hazal'dan çekmeden elinde tuttuğu çakıyı biraz daha boğazına bastırmıştı . ""Sana bir şans vereceğim . "" Dedi Hazal . Azad'da parlayan gözlerle Hazal'a bakmıştı . Hazal ona şans vereceğini mi söylüyordu ??? ""Aramızda hiçbir zaman gerçek bir karı koca ilişkisi olmayacak ."" Dedi Hazal . ""Son nefesime kadar ne odana ne de yatağına girmem ."" Dedi kan çanağına dönmüş gözlerle . ""Senin için yapabileceğim tek fedakarlıkta konak'tan karşı konağa geçmek olur . "" Dedi yutkunarak . Azad ise başını olumlu yönde sallamıştı . ""Benim sana olan sevdam ."" Dedi Azad . "" İkimize de bir ömür yeter . "" Dedi Hazal'a bakıp tebessüm ederek . Hazal'da derin bir iç çekerek konuşmaya devam etmişti. ""Bana karşı en ufak bir yanlışında da ."" Dedi Hazal . ""Sonu her ne olursa olsun öleceğimi bilsem bile herkesi herşeyi ardımda bırakarak giderim ."" Dedi Azad'ın gözlerinin içine bakarak . Azad'da gözlerini Hazal'ın gözlerinden çekmeden konuşmaya devam etmişti . ""Sana en ufak bir yanlışım olursa ."" Dedi Azad . "" Şu yer gök şahidim olsun ki kendi ellerimle alırım canımı ."" Dedi Hazal'a asla yalnış yapmayacağını ifade ederek . KİTAP YAYINLAMA= 21 MART 2022 WATTPAD PLATFORMUNDA YAZILAN HAZAL MENZİL ADLI İLK VE TEK KİTAPTIR !!! KİTAP'IN TÜM HAKLARI KENDİME AİT OLDUĞU GİBİ DE TÜM HAKLARI SAKLIDIR . ÇALINMASI YA DA BENZERİNİN YAYINLANMASI DURUMUNDA HUKUKİ TÜM İŞLEMLER AVUKAT OLAN ABİM TARAFINDAN VAKİT KAYBETMEDEN BAŞLATILACAKTIR !!!

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

1970'lerde köyde geçmektedir. Sıcak kolları ile sarıp sarmaladı onun yanında cılız ve küçük kalan bedenimi. Buz gibi günahlarım onunayken yerle yeksan oldu. Kimsesiz ruhuma yabancılaşmadan öksüz bedenime sahip çıktı , yalnız onun yanındayken ruhum başını bir evi sokabildi. Beni sokaklarda kaçtığım insanlarla mücadelem ile yalnız bırakmadı koca yüreği ve kudretiyle. Ama bunu yaparken kendine aşık etmeden de alı koymadı. İyilik mi yaptı kötülük mü anlayamadım. Göğüs kafesim bana dar gelmeye başladı. Oraya kocaman bir adam sığdırmak elbette kolay olmayacaktı. Kapak Tasarımı: @mithraae #tarihikurgu6

"Karakter ölür ise hikaye biter derler. Peki hikayenin bitmesi için karakterin ruhunun ölmesi yeterli miydi?" •Aden Mineyla Aktan *küfür ve argo bulundurur. Başlangıç 29.09.21

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.