"Sevdim ben onu, o da sevdi beni bi' ara. Yani, sanırım." angst! uyarı: bu hikâye oldukça acemi bir dille yazılmıştır ve masalsı bir üsluba sahiptir. ayrıca yazım yanlışları da bulunmaktadır!! 22 eylül 2018 - 23 ekim 2018

5 Savaşçı Irkı Birleştirme Projesi; Vampirler Kurtlar Cadılar Elfler Periler Yıllardır süregelen bir savaşı bitirmeyi amaçlayan kraliyet üyeleri toplanıp bir karar alır. Her ırkın öndegelen seçilmişlerini ıssız okyanusun ortasında ki bir ada da barış için toplayıp karma eğitim vermeyi amaçlamışlardır. Fakat özellikle bu adayı seçmelerinin bir nedeni vardır. Kaşıkçı Elması! Ne? Benim hikayem mi? Ah...Endüstri meslek lisesi öğrencisi iken okulun düzenlediği "Tarihi Kütüphaneler" gezisinde bulduğum bi kitap yüzünden galiba evren değiştirdim...? -Muffin-

İstanbul böylesini daha önceden hiç görmemişti; Korkunç bir salgın insanları birbirine karşı vahşiliğe teşvik ediyor. Kulağa şaka gibi geliyor, değil mi? Diğer herkes de ilk duyduğunda öyle sanmıştı ki insanlar sokak ortasında katledilmeye başlayana kadar. Hastalıklılar enfekte olmayanlara saldırıyor, onları parçalarına ayırıp organlarını yiyordu. Bu dehşetin karşısında Koray, İstanbul'un karantinaya alınacağının haberiyle ailesini kurtarıp karantinadan kaçabilmek için yollara düşer fakat hiç bir şey istendiği gibi gitmez. Şimdiyse Koray, aynı onun gibi hayatta kalmayı ve bu kâbustan kurtulmayı isteyen bir avuç insanla baş başa kalmıştır. Tam umutlar tükeniyordur ki ekip, telefonlarına aldıkları gizemli bir mesajla karantinadan çıkabilmenin bir yolu olduğunu öğrenir ve böylelikle zamanla yarış başlar. Hastalıklı yabanileşmiş insanlarla dolu sokaklar hiçbir şekilde güvenli değildir ve tek bir ısırık, yolculuğun sonu demektir. Ölümün sadece iki dişin arasında olduğu bu dünyada Koray ve ekibi, karantinadan sağ salim çıkabilmeyi başarabilecek midir?

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Her Şey Burada Başladı, Burada Bitmesi Umuduyla...

24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu. Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır. Kaçış yok. Teslim olmak yok. Oyuna hazır mısınız?