♡ Saint Vals ¦ Sevgililer Günü Yarışması 2022 kazananı "Daha bilmiyordun belki ama sen de benim kalbimin en doğusundaydın." #1 sevgililergünü2022 #1 aşkmektubu

*Saint Vals 2022 kazananlarından.* ''Aşk Mektupları'' Uzaktan seviyorum seni kokunu alamadan, boynuna sarılamadan yüzüne dokunamadan sadece seviyorum... ValentinesContest2022 - Sevgililergünü2022 #TeamHeartbreak BT: 4 Şubat 2022 YT: 6 Şubat 2022 -Demerva

Akşın beş yaşından beri boynundan asla çıkarmadığı hayat ağacı kolyesiyle yine peşindeki mavi gözlü Emir'den kaçıyordu. O her zaman aksiyonu seven ve kendine güveni olan bir kızdı. Ama büyümeyi sevmeyen biriydi. Etrafındaki kişilerinde büyümesini sevmezdi, büyüyenlerin değiştiğini söylerdi hep. Bebek olanın hep bebek kalmasını, çocuk olanın ise hep çocuk kalmasını isterdi. Koşmalarının sebebi ise Akşının yine Emir'e meydan okuyup "Sıkıysa beni yakala!" demesiydi. Emir ise öz güveni yüksek bir kişiliği olduğundan Akşın koşmaya başladığı an tereddütsüz peşine koyulurdu. Onun da bileğinde annesinin ona aldığı Süperman simgesi olan bir bileklik vardı. Emir hep kendini Akşın'ın Süperman'i gibi hissetmişti. Akşına da böyle hissettirmişti. Onlar ağaçların arasında koşarken sadece beş yaşında ki geleceklerinden habersiz birer mutlu çocuktular... Ama bir gün eninde sonunda Akşın büyüdü... Emir büyüdü. İkisininde sevdiği yemekler, sevdiği renkler, sevdiği meslekler değişti. Ama değişmeyen tek şey Akşının boynunda ki hayat ağacı kolyesi ve Emir'in elinde ki Süperman bilekliği oldu... Belki de her şey hep aynı gidecek derken Akşının büyük bir tutkusu yüzünden işlerin birdenbire karışacağını kim tahmin ederdi ki? Yapacağı şeyler Akşın kadar okuyucuyu da şaşırtacak, Harry Potter alıntıları ile süslenen bu kitap sizi başka bir dünyaya götürecek...

Çocuk muydum? Belki biraz. Bu beni kötü mü yapardı? Hayır, hiç sanmıyorum. Olgunluk gereken yerde olmalıydı, bugünlerde herkesin üstünde taşıdığı şekilde değil. Çünkü olgun olduğunu iddia eden insanlar bir avuç özentiden ibaretti. Saf mıydım? Belki biraz. Bu beni tehlikeye sokar mıydı? Evet, bazen. Ama bu kötü bir şey değildi. Ben insanlara güvenmeyi seviyordum. Sonunda kalbimi kırıyorlardı, güvenimi hiçe çıkarıyorlardı kabul, ama ben güvenmeyi seviyordum. Güvenmediğin bir insana samimi olamazsın. Etrafına duvarlar ören insanlar güçlü olduklarını, hiçbir şeyin onları yıkamayacağını sanıyorlar. Yanılıyorlar. Ben sıradan bir kızdım. Ne herhangi bir yetenek üzerinde kendimi geliştirmiş ve parlamıştım ne de aşırı zekiydim. Çalışkandım, sorumluluklarımı bilirdim. Kendimi tanır, az olanla yetinirdim. Bazen Polyanna'nın pembe gözlüklerini ödünç alır öyle bakardım dünyaya. Benim dünyam bana her zaman yeterli gelmişti. Mutluydum, elimdekiler bana yeterdi. Yanıldığımı ise dört mevsim ardında anlamıştım. Elimdekileri doğru seçememiş, yanlış insanlara güvenmiştim. Çocuk gibi davranmak yerine olgun olacağım noktayı şaşırmıştım. Pembe gözlükleri kırmış, agresif olmuştum. Dört mevsimde arkadaş dümeninin beni nasıl farklı yöne sürüklediğini anladım. Şimdi ise hayatı yaşayanlardanım. Hala eskisi gibiyim aslında, ama her birinden azaltmıştım. Daha az çocuk, daha az saf, daha az arkadaş. Ve içinde olduğum gerçek dünyaya çıplak gözle bakmak... Bu iyi olandı. Doğru olan ve mutlu eden...

''Bu ellerden sonra değecek başka bir elin tek amacı bana daha fazla zarar vermek olur. İşte bu yüzden senden gitmeyeceğim. İstesen de istemesen de.'' Kalp atışları ölümün ayak sesleridir. Onun her kalp atışı sonunu kendi elleriyle hazırlıyordu. Ellerini kaldırıp ölüme teslim oluyordu. ''Sen solumda atıyorsun. Soluğum da yaşıyorsun.'' ''Gözlerimi açmak istemiyorum. Bu rüyanın bitmesini istemiyorum.'' ''Bu bir rüya değil güzelim. Senin kabusun. Canın çok acıyacak. İşte bundan korkuyorum.'' Her gün ölüme doğru atılan bir adımken listesini çıkardı. Alması gereken bir intikam vardı. Sonucuna hazırlıksız yakalandığı bir intikam. ''Ne yazık ki sen bir ölüye aşıksın!'' ♠ ''Şu anda bile senin gözlerinde sakladığın cenneti, kalbinde ki o derin sevgiyi deli gibi arzularken sana dokunamıyor olmamın tek sebebi bu.'' https://www.facebook.com/PsikopatYazarTanecigi 8 Ekim 2014 - 1 Temmuz 2015 ©Tüm hakları saklıdır.

"Oyunlarında kullanılıp atılan bir parça olmayacağız, kendi oyunlarında onları hükmeden parça olacağız." dedi Patron karar ve intikam dolu gözlerle. İşte o an anladım ki oyun daha yeni başlıyor. ~~ Bir genç kızın, babası ve arkadaşlarına yapılanların intikamını alma hikayesi. "İntikam peşine düşünüyorsan iki tane mezar kaz." Bir sözün doğruluğu ancak bu kadar can yakabilirdi.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Benliğini bürüyen nefret, damarlarında akan kana karışırken, ölüm çığlıklarını andıran hüzünlü bir senfoniye uyum sağlayan, gözleri buğulu genç bir kadın... Ruhunun tuvalleri, göz yaşlarıyla defalarca yıkanmasına rağmen, halâ bir kar tanesini aratmayacak kadar bembeyaz. Onunla birlikte, bu uğursuz senfoniye ayak uyduran bir yabancı daha var. İhtirasla bütünleşmiş heybetli bir adam... Bal rengi gözlerinin derinliklerinde, tozlanmış acı bir geçmişten başka bir şey yok. Ve tam da şu anda, bu iki yabancının yollarının kesiştiği şu ıssız yerde, esen cılız bir rüzgar, içlerinde yeşeren son yaprağı da önüne katıp sürüklerken, şimdi onlar için mevsimlerden intikam.

Yıpranmış ruhlar, sadece yalanlara sahiptir. Zihnimde canavarlar, boğulduğum okyanusum ve silahım var. Ellerimde kan var. Acıyor ruhum. Kanıyor çığlıklarım. Hayatımın yangınını sigaramın dumanı çıkarır, gözyaşlarım bile söndüremez o yangını. Başımda yalanlarımla süslü tacım var. Bir de Kuzey var; mavi gözü soğuk, kahve gözü sıcak bakan çocuk. O hayatıma öyle bir girdi ki, cennetin kıyısından geçen bir şeytanım artık ben. Onun mavi kahve gözleri cennetim. Benim kehribar gözlerimse cehennemimi simgeler. Benim geçmişim ve geleceğim var. Kuzey'inse geçmişi ve geleceği yok. Onun 'şimdi' yapması gereken şeyler var. δ Bir kelebek kadar hafifim şimdi. Üstüme taş koymazsa uçabilirim. Bir balon gibi süzülürüm gökyüzünde. Yukarıda bir yerde patlayacağımı bile bile. * 18.06.2015 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.

Birbirlerinden güç alan iki ayrı ruha, iki ayrı bedene ve iki ayrı kalbe sahipti onlar. Bu olgular her ne kadar birbirlerinden ayrı olsa da, görünmez bir iple bağlanmışlardı sanki. Bedenleri sıkıca kenetlenen ve sonsuzluk vaat eden kalplere, ruhları ise karanfil kokulu duygulara ev sahipliği yapıyordu. ••• Karanlığında yetiştirdiği hayallerini aydınlığa çıkarmaya çalışan Başak ve gecenin hüznünde boğulmuş Gökhan'ın üzerine kara bulut gibi çöken Buğra; farkında olmadan onların kurtuluşu ararken yeniden varoluşu bulmalarını sağlıyor. Bu ikili, eğer sonlarının nasıl biteceğini bilselerdi yıldızların muazzam parıltısını izlemek yerine, ay ışığının gölgesi altında saklanmayı tercih ederlerdi. 27.06.15 • 22.08.15 「Wattys 2015'in en iyi keşfedilmemiş hikayesi」