"Hiç uykum yok. Hiç uyuyamıyorum. Domuz gibi içiyorum. Ama gözlerimi kapalı bile tutamıyorum. Sabaha beş saat var. Annemi düşünüyorum. Nerededir şimdi? Aynada kendime bakıyorum bazen. Ve tek kelime etmesem bile vücudum yaşadıklarımı, hayattan ne anladığımı anlatmaya yetiyor. Sağ omzuma kendi çizdiğim kelebek, beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve altında aynı kelebeğin bir Japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. Sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. Bileklerimdeki otuz dört dikiş. Medeniyeti bir aralar, herkes gibi yaladığımı kanıtlayan apandist ameliyatımın izi. Ve sırtımı çok, hızlı yaşlandım! Ancak hayattayım. Kayra, bir gün bana 'Mutsuzluğuna hiçbir çare aramıyorsun' demişti." Kinyas ve Kayra'dan alıntılar...

Babasının işi yüzünden taşımak zorunda kalan rüya üniversitesi yüzünden İstanbul'da kalır ve ailesi ona evde tek bırakmamak için annesinin tanıdığı bir arkadaşına götürür ve yeni arkadaşlarını tanır.

Romanın tamamı

Yoksulluktan öğrenimine devam edemeyen üniversite öğrencisi Raskolnikov, toplumun yararı için kuralların ve kanunların yok sayılabileceği düşüncesiyle, toplum içinde bir parazit, bir "bit" olarak saydığı tefeci kadını öldürür. Toplumu bir parazitten kurtarmak adına böyle bir olaya cesaret ettiğine kendisini inandırmaya çalışsa da vicdanının rahatsız edici sesinden bir türlü kurtulamaz. Bu cinayet ve kahramanın yaşadığı vicdan azabı çevresinde "suç" ve "ceza" kavramlarının derinlemesine tartışıldığı bu romanda; Raskolnikov'un ikilemleri ve iç çatışmalarından yola çıkarak insanoğlunun toplumsal, ahlaki ve dini değerleri de sorgulanır. Aynı sorgulamayı kendi içerisinde de farkında olmadan yapmaya başlayan okur, Raskolnikov üzerinden yaşamını, düşüncelerini ve sahip olduğu değerleri irdelemeye başlar. Suç ve Ceza Dostoyevski'nin Sibirya'daki cezaevinden döndükten sonra yazdığı, olgunluk döneminin ilk büyük romanıdır. "Suç ve Ceza'yı okuduktan sonra ilk kez yeteneğim hakkında bir kuşku duydum. Ciddi olarak bu işten vazgeçme ihtimali ölçüp tarttım." -Albert Camus- Yazar: Dostoyevski Çevirmen: Mazlum BEYHAN Yayınevi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları İlk baskı yılı: 2011

054* *** ** **= Yine mi görüntülü konuşmadasın? Didem= Pardon siz kimsiniz? 054* *** ** **= Bilgisayarına dikkat et... The latest computer bender... 💻 Reklam ve spoi yorumları siliniyor Not: Yazım hatalarından dolayı linçlemeyin. Emin olun ben de çok istiyorum kitabı düzenlemek fakat zamanım yok denecek kadar az. Bu yüzden elimden geldiğince çabuk yapmaya çalışacağım fakat düzenlenen kadar sizden tek istediğim linçlememeniz. Ben de rahatsız oluyorum en az sizin kadar. Elimden geldiğince hızlı bir şekilde başlayıp bitireceğim. Anlayışla karşılayacağınızı umuyorum. <33 Başlangıç: 15/04/2021 Bitiş: 06/08/2021 30/04/2021 #1-bilinmeyenkişi 06/05/2021 #1-numara 09/05/2021 #2-gizem 12/05/2021 #3-kısahikaye 13/05/2021 #3-komedi 17/05/2021 #1-kurgu 26/05/2021 #2-aksiyon 27/05/2021 #1-hacker 03/06/2021 #8-gençkızedebiyatı 12/06/2021 #1-bilgisayar 12/07/2021 #1-mesaj 25/08/2021 #3-gençlik 01/09/2021 #1-gerilim 16/09/2021 #1-korsan 13/01/2022 #1-gençlik 27/05/2022 #1-bilinmeyennumara Wattpad de yayımlanan ilk 'BİLGİSAYAR KORSANIM' adlı hikayedir.

YFG SERİSİ BİRİNCİ KİTAP Bilinmeyen: Fatih Sultan Mehmet'in kılıcı bile 1.25 Bilinmeyen: Sen 1.10 ∆28.06.2018

Romantik dizilerdeki o meşhur sahneleri hatırlıyorsun değil mi? • Tesadüfen çarpışıp yere düşen evraklar, • İstanbul trafiğinde anında taksi bulmak, • Her tartışmanın tam ortasında beliren romantik bir yakınlaşma... İşte Leman ve Sinan tam da bu klişelerin içine hapsolmuş durumda! Ama işin aslı şu ki... onlar bu sahnelerin içinde olmayı hiç istemiyor. Çünkü bu işin perde arkasında gizemli, görünmez bir güç var: onları sürekli "klişe tuzaklarına" düşürüyor. Absürt komediyle harmanlanmış fantastik olaylar, mahalle kahvesinden taşan dedikodular, gizemli listeler ve beklenmedik sürprizlerle dolu bir macera... Okurken hem kahkahalara boğulacaksınız hem de "Bu sahneye düşsem ben ne yapardım acaba?" diye kendi kendinize soracaksınız. 🎭 Klişe Kurbanı, aşkı ti'ye alan, fantastik dokunuşlarla süslenmiş ve her sayfasında sizi şaşırtmaya kararlı bir hikâye. Hazır olun, çünkü bu kitapta sıradan diye bir şey yok. Her sahne bir klişe, her klişe ise yepyeni bir macera! ✨ Okumaya başladığınızda, siz de kendinizi bu oyunun bir parçası gibi hissedeceksiniz... belki de sıradaki klişe sizin hayatınızda gerçekleşecek! . . (Absürt komedi olacaktır) 12.07.22

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

...

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.