korkusu zamanı durduramadı, akıp geçti acımasızca. gözlerini açıp kapattığında kahkalara boğuldu yaz eskisi gibi değildi. gri havada ağlıyordu şimdi kız omuzları sarsılana kadar. hani, neredeydi onu kahkahaya boğan yazlar?

"...Bıraktığımda kendimi sımsıkı yumacağım gözlerimi. Ah papa, daha 15 yaşındayım. Bir ömür vicdan azabı duyarsın umarım. anarşist, küstah, şımarık, ergen kızın..."

bir kaç karalama, iç çekişler ve bir az yürekten ağıt.

Uzaklaşmak... Burdan çok uzaklarda sessizce ruhunun ağırlığının geçmesi için dua etmek istiyordu. Sessizlik istiyordu, sevilmek ve sadece değer görmek... Öyle çok şey değil. Acıkıp acıkmadığını, üşüdüyse giyinmesini, halsiz ise bir şey giymesini söyleyip bitki çayı verecek birisine ihtiyacı vardı. Gün sonunda "nasıl geçti?" denmesine... "İyiyim" dediğinde gözlerinin derinlerine bakıp "değilsin, anlayabiliyorum" diyen birisi, öyle ya... Bu soruyu sorsalar saatlerce ağlardı omuzlarına vura vura... Sahi, var mı ki bu dünyada karşındakinin mutluluğuyla mutlu olanlar? Kendi ütopyamızda yaşama şansımız olsa bizimle beraber üzülüp sevinen insanlara sahip olsak...

Sevdiceği hemen yanı başına çöktü ve örtüsünden çıkmış saçlarıyla kaplı terli alnından öptü. Mutluydu, sonucu ne olursa olsun kocasını bulmuştu. -"Hadi gidelim güzelim" karnına koydu elini "bizi bekliyor."

tek bölümlük hikaye* Geceleri, yalnızca şehrin uyuduğu günlerde beliren bir adamın peşine düşmüştüm. xxx 210919

piraye, aşkı atilla ile güzel bir gün yaşar bunun bir son olduğunu bilmeden. kalbim. gecem. gündüzüm. benim güzel denizim...