Sevgilim, Konuşmuştuk seninle İkimiz de ayrı uzaklara kaçacaktık, Birbirimizin olmadan. Nasıl yıllar sonra birbirimizi bulduk? Derdin hep sen, ruh eşleri kırmızı bir ip ile bağlıdır O yüzden mi bulduk tekrar birbirimizi? Onlar çözülmez mi, çözülemez mi? Sana baktığımda anılarım gelir. Halbuki onları unutmak için saatlerimi vermiştim Nasıl olurda seni görünce hiçbirini unutmadığımı fark ederim. Ne yapıyorsun bana? Birbirimiz için iyi olan şeyi yapmıştık. Evet doğru bildin, ayrıldık. Ama seni görünce nasıl olurda boşluğa düşerim? İçimde bitirmeye çalıştım seni Böylesinin daha iyi olacağının kanaatine varmıştım. Yanılmışım sevgilim, Çokça yanılmışım. Hâlâ seni görünce heyecandan olan ellerimin titremesi, Beni sevişin, bana dokunuşların gelir aklıma.. Nasıl bitirememişim seni. O kız yerinde olmayı ne çok isterdim şimdi...

Öğretmen olan Park Jimin 'e, takıntıkılı derecede aşık olan öğrencisi Kim Taehyung' un mektubunda yaşadığı derin duyguları yazar. Onun aşkı ikisi içinde yetecek kadar büyüktü eğer ikisi de bu aşka sahip çıksaydı. Jimin Park korkak bir adamdı, bu gözü kara çocuğun saplantılı aşkı onu çok korkutmuştu. Bu kocaman aşkı sırtlanamazdı..

"Korkutuyorsunuz beni Bay Park." "Siz görmediğinize rağmen korkuyorsunuz ben gördüğüm halde korkmuyorum bu yüzden deliler dünyayı yönetmeli.."

"Seninle tekrar karşılaşacak mıyız?" "Birbirimizi anladıysak eğer, karşılaşırız yine." diye bitirdi cümlesini ve gitti..

Demans hastası ve fotografik hafızaya sahip iki çocuğun hikayesi..