Ben Merve. Hayatının başrolü olmaya çalışan bir kızım. Peki ya sen kimsin? Beni tanımak ister misin? Karşılıksız sevgimin baş karakteri olan Evremin bana dediği gibi sende benim hikayemde kendini bulursun belki. Dinlediğin bir şarkıda bulman gibi. Hayat hikayemi okurken bazen gülümseriz bazen birlikte ağlarız. Kim bilir belki de hiç tanışmadığımız senle en iyi arkadaş oluruz gizlice. Gönül bahçemizden topladığımız deniz kabuklarını yıldız denizimize birlikte bırakırız kimseye söyleyemediklerimizle. O zaman her şeyi tekrardan unutalım ve yeni bir başlangıç yapalım. Sözleşmeden buluşuversin mi kırık kalpler bu hikayede sırlarla dolu Hayal dergisinde?

(18+ cinsellik ve şiddet içerir.) Başımızın üstünde ki elçilik binasının içinde bir ses yankılandı. "Şuandan itibaren; Onun tek bir saç teline zarar gelirse, sizden başlayarak tüm ülkenizi kana boğarım." Kalın erkeksi sert ses, kaya kadar keskin bir gerçeklik. Gökyüzünde ki bulutlar kadar haşin, fırtına gibi merhametsizdi. Nişanlım buradaydı. "Oraya geldiğimde, çok değil sadece bir kez canının yandığını söylerse, geriye kalan her şeyinizi unutun." İnsanlar cennete gitmek için yaşar. Biz ise beraber kalabilmek için dünyada cehennemi yaratmıştık.

"Öp beni" "Ne! " Başını bana çevirdi. "Duydun, öp beni. " Dediklerini yapıyordum evet ama bu fazlaydı. Ben bunu yapamazdım. Başıma karşıya çevirdiğimde ne yapmaya çalıştığını anlamıştım. Tam karşıda Arel oturuyordu. Öfkeli gözlerini üzerimize dikmişti. Ben bunu Arel'e yapamazdım. "Asla! " Karan kaşlarını çatıp konuştu. "Bir daha düşün istersen. " İşte yine beni tehdit ediyordu, mecbur bırakıyordu. "Lütfen bana bunu yapma, lütfen. " "Dediklerimi yapmak zorundasın yoksa anlaşmamızı unuttun mu? " Bu yaptığım için kendimden nefret edecektim. Ama Arel için mecburdum. Dudaklarımı Karan'ın dudaklarına bastırmadan önce son sözlerimi söyledim. "Senden nefret ediyorum. " Dudaklarım onun dudaklarındayken gözyaşımın tuzlu tadını hissetmiştim.

ღ

İki karanlık ruhu bir kitaba hapsetmek çok mu acımasızca olurdu? *** "Kendimi iki şeye adamıştım. Biri işim... Birini de kaybettim sanırım... O yüzden şimdi." Gözleri birkaç duyguyla dalgalandı. Orada yakaladığım tek şey hüzün oldu. "Verdiğim değerlere yapılan hakareti ödetme vakti." Gözlerindeki hüznün yerini yine alevler aldı. Öyle ki içinde üzülen küçük bir çocuk vardı. Şimdi o çocuğu gözlerimin önünde yakıyordu. "Seni ilk gördüğümde kendime benzettim. Kendime ve içinde olduğum duruma. Gözlüklerini çıkart artık. Hiçbir şey göründüğü kadar masum değil. Bir şeyi istiyorsan zorla almak zorundasın." Gözlerinin içindeki alevde kendi yansımamı gördüm. Ben de yanacak mıydım o ateşte? Ben kararımı gelecekten bana bakan gözlere çoktan vermiştim. Sadece zamanı uzatıyordum. Zaman kazanıyordum. Kafamda dolaşıp duran düşüncelerin içinde yüzmeyi öğrenmeye çalışıyordum. Ben o at gözlüklerini çıkaralı bir ay oluyordu. Takmaya niyetim yoktu. Artık benim de ruhum çekilmişti. Bu yangında yanan oradaki ruhum da olacaktı. Bunu bilerek köşesine çekildi. Banaysa yangında elime düşen bir parça intikam kaldı. O da sonsuza kadar yanacaktı. (Asıl olay 10. Bölümden itibaren başlıyor. Lütfen sabırlı olun.)

tek istediği sevmekti ama kimi serseri bir çocuğumu yoksa İstanbul beyfendisinimi yada onu kim daha çok sevmişti... Kitap düzenlenecek.

tarih boyunca erkek hep güçlü oldu ve bu doğruydu ama bedensel olarak bir kadın da zihinsel olarak daha güçlü idi ve kendi zihnini kullanarak Mafya kızı olmuş Alev Kara kaya Babasının sözde iş arkadaşı olan prens unvanıyla tanınan oğlunu kaçırmıştı.Alev Kara kaya o güçsüz naif oğlan dan ne istiyordu o bir bilmecey, di Alev Kara kaya kurban olarak yanlış birini seçmişti ama o Alev Kara kaya,idi onun yanlışlı yaptığı bir doğruydu... Tamamen hayal ürünüdür bir kurgudur. Başından beri hiç sıkılmadan kitabımı okuyan en değerli okuyucularım: @eminenaz1109 _. @Halimecengiz22 İkisinde çok seviyorum yazmayı bırakıcaktım ama bu ikisi bana umut oldu sizi asla unutmayacağım.♥️

Gedelli" adındaki bir kasabada yaşayan üç amca oğlunun, yani üç kuzenin hikâyesini anlatmaktadır. Çocukluk yıllarından beri bir şeyleri icat etme, teknolojik araçlarla uğraşıp tamir etme gibi küçük çapta mucitlikler sergileyen bu üç kuzen, büyüdüklerinde de icatlar yapmaya devam ediyorlar ve farklı bir kanat yapısıyla bir uçak geliştiriyorlar.

Tüm dünyam gözümün önünde yok olurken, tek başımaydım. Cızırtılı sokak lambalarının altında yürürken orada, karanlıkta ses çıkarmadan beni izlediklerini biliyordum. Daha doğrusu, hissediyordum. Ara sıra bana zarar vermeye niyetleniyorlardı, fakat bu onlar için kötü sonuçlanıyordu. Çünkü üzerimde birkaç bıçak ve 2 gümüş Colt vardı... İnsanlar kaçıp saklanırken, ben onlarla savaşıyordum. Sahi bunu neden yapıyordum? İnsan ırkına bu kadar zarar vermiş yaratıklardan neden korkmuyordum? Onlarla savaşıp, aptal insanların yaptığı yanlışı neden ben düzeltmeye çalışıyordum? Genetiğiyle oynanmış insanlarla, Mutantlar... Dünyadaki varlıkları insan, hayvan ya da mutant olarak ayırabilirken, kendimin ne olduğunu bilmiyordum. Herkesten farklı olduğum aşikârdı; fakat kesinlikle insan değildim. BİLİM KURGU #1 (DÜZENLENİYOR)

Annesi ölmüş bir kız. Gizemli işler çeviren ve sadist cinayetler işleyen birisi .Neden böyle cinayetler işliyor ? amacı bir mesaj vermek mi yoksa öldürmek mi? En kötünün içindeki iyilik ortaya çıkıyor.