"Bazı aşklar ruhunu yakar... ama o küllerin içinden hâlâ onun adını fısıldarsın." Bal sıradan bir hayatın içinde sıkışmıştı. Ta ki gözleri, onunla sınıfta kesişene kadar. O adam... Çok fazlaydı. Fazla soğukkanlı, fazla bilmiş, fazla... tehlikeli. Ve Bal, yavaş yavaş öğrenmeye başladı: Herkesin kaçtığı şey, bazı kalplerin kaderi olabilir. Adını söylediğinde dudaklarını yakan, sustuğunda içinde yankılanan bir adamdı o. İki gözle bakıldığında bir öğretmen... ama üçüncü bir göz gerekirdi onun kim olduğunu anlamak için. Tutku başladığında, hiçbir şey göründüğü gibi kalmadı. Ne şehir, ne gökyüzü, ne Bal'ın bedenindeki sıcaklık. Aşk dönüştü. Bal dönüştü. Ve hayat... artık eski haline dönemeyecek kadar karanlıkla kutsandı. Ama bazı duyguların bedeli olur. Bazı sevişmelerin kefareti vardır. Ve bazen... doğum, sadece başlangıç değil, cehennemin ta kendisidir. Bal, kaderin en çarpık oyununun içine düştü. İki dünya arasında, iki adam arasında, iki gerçeklik arasında sıkıştı. Ve sonunda öyle bir karar verdi ki, gökyüzü bile nefesini tuttu. Ama tam her şeyin bittiğini sandığında, tanıdık bir ses yeniden fısıldadı: "Ölmene izin verir miyim sandın, küçük öğrenci?" Bu hikâye, bir aşk masalı değil. Bu, kaderin bile yazmaktan korktuğu bir hikâye. Ateşe uzanmış bir ruhun, cennete göz diken bir kalbin ve aşkın en karanlık halinin anlatısı. Bazı insanlar unutulmaz. Bazı bağlar kesilemez. Bazı aşklar... seni sonsuza kadar izler. #1-şeytan #1-sır #1-romantik #1-kurgusal #1-daddy #1-komedi #2-fantastik #3-roman #3-edebiyat

°° Ellerini saçlarının arasından geçirdi "Ne yapmam gerekiyor?! Şu siktiğim evden neden çıkmak istiyorsun?!" Birden omuzlarımdan tutup beni sarstı, "ahsen sen ne istiyorsun?" Diye yüzüme tısladı. Gözü dönmüş gibiydi. Beni görmüyordu sanki. Kısık sesimle cevap verdim. "Seni istemiyorum. Burdan gitmek istiyorum." "Beni istemiyorsun?!" Deli gibi gülmeye başladı. Omuzumdaki elleri düşmüştü. "Beni istemiyorsun," diye tekrar etti. °° Yıllardır ahsen'e aşık olan arslan, artık onu yanında istiyordu...

Yağmur ormanın üstüne ağır ağır düşerken, gökyüzü sanki bir sırrın yükünü taşıyordu. Her damla, bir kalbin daha susacağını fısıldıyordu. Ben yalnızca yanlış bir anda, yanlış bir yerdeydim. Bir silah sesi duydum. Bir adam yere düştü. Ve o an kader, yönünü değiştirdi. O geceden sonra hiçbir şey aynı olmadı. Çünkü o an... Biri beni gördü. Biri beni aradı. Biri beni vurdu. Adı Barlas'tı. Ya da sadece o geceyi hatırlatan bir lanet. Gözlerini ilk kez gördüğümde, yağmur durmadı. Çünkü gökyüzü bile bizim hikâyemizden korkmuştu. O beni öldürmek için mi buldu, yoksa kurtarmak için mi bilmiyorum. Ama emin olduğum tek şey var: O gece bir adam ölmedi sadece. Ben de öldüm. Ve bir yanım hâlâ o ormanda, o yağmurun altında nefes alıyor. Bazı hikâyeler "bir bakışla" başlar. Bizimkisi bir kurşunla.

'Sen güçlü bir kızsın, degil mi?' Dedi eli boğazımın tamamını kavrarken. 'Senin gücün yanında, benim ki bir hiç.' Dedim kısık bir sesle. Boğazımı kavrayan elini gevşetmesi için, elimi koluna koyup sıktım. Bakışlarını kolunu sıktığım elime kaydırdı ve hafif sırıttı; 'Senin ellerin küçük ve kırılgan, tıpkı bedenin gibi. Ama kalbin, öyle değil.' Dedi Gözlerini bile kırpmadan doğrudan gözlerime bakıyordu; 'Benim ellerim büyük ve güçlü, tıpkı bedenim gibi. Ama kalbim değil.' Dedi Yüzünü, yüzüme santimler kala durdurdu. Nefesi yüzüme doğru akıyordu, ve içime karışıyordu adeta. 'Belki benim bu gücüm, senin kalbini kırmaya'da yeter.' Bu bir " Kurtuluş" Hikâyesi değil. Bu bir " Hapsoluş" hikâyesi

"Sence dışardan bakınca silahını banyoda unutacak bir adama benziyor muyum?"dedi. Şaşkınlıkla ona bakarken konuşmaya devam etti. "Beni dinlediğinide biliyorum." Utanmam gerekiyordu belki ama utanmamıştım çünkü ben bunu yapmak zorundaydım. "Bana neden yardım ettin?"diye sordum. "Çünkü yardıma ihtiyacın vardı." "İyide bunu nereden anladın?" Yeniden şaşkınlıkla sorduğum soruyla gözlerime baktı. "Çaresiz olan bir insanı her halinden anlarım ve sen çok çaresizdin." Beni çaresiz olarak görmesi sinirimi bozmuştu. "Ben çaresiz değilim. " dedim. "Bak ya çaresiz olan birisi eve gelen birinin silahını alarak evden kaçmayı düşünür ya da ahmak olan birisi. Ahmak olmadığını düşünmek istiyorum ."

Evli bir kadın bekar bir erkek... Parmağından kelepçeli kadın özgür bir adam... İmkansıza ulaşmak ne kadar imkansızsa onların birbirine kavuşması o kadar imkansız. Sevmek ne kadar zorsa kimi seveceğini belirlemek de bir o kadar zor. Kelepçeler Korkular Çığlıklar Yaşlar Fısıldayışlar Lekeler Sevişler Vazgeçişler Bu kadar duygu bir bedendeyken, gerçek aşk kapıdayken anahtarı çevirmek neden bu kadar zordu? Kavuşmak neden bu kadar zordu? Cevap belli, kartlar yıllar öncesinden kadının elinden alınmış. Kartı olmayan oyundan çıkar. Engeller olursa ulaşmak zorlaşır. Tabi engelleri umursamayan, inadına elini uzatan biri olmazsa. Genç kadın ne kadar uzaklaşmaya çalışsada genç adamın yakınlığı, sıcaklığı, merhameti koparamaz iki bedeni birbirinden. Bu oyun iki kişilikti biri oyundan çıktığına göre diğerinin oyunu bırakması an meselesiydi. ~~~~~~~ Ne olur bana öyle yumuşak davranma güzel kalpli insan. Ben yumuşaklığını hak edecek bir kadın değilim. Ne olur sarma yaralarımı daha fazla. Aynı yaralar sende de açılacak. Ne olur üfleme elime öyle canımı yakmaktan korkarcasına. Ben üfleyemem yaralarına parmağımda yüzükle. ★ Beni rahatlatan Vanilya kokusumuydu Yoksa vanilya kokusunun ona ait olması mıydı? Selami Şahin & Burcu; Güneş Ben bir tek kadın (adam) sevdim Ben bu sevdayı yemin bildim, söz bildim...

"İstediğin kadar kaç 'Beste Gürsoy' yerin dibine bile girsen,SENİ BULURUM." gözlerimin dolmasına izin vermeden kapıyı açıp dışarı çıktım. Bahçedeki büyük kapının oraya gittiğimde Serkan ve Bekir önüme geçti. Ne oluyor? dercesine bakarken arkadaki bağırma sesiyle gözlerimi sıktım. "İNDİRİN LAN KAFALARINIZI,eğer bir kişinin bile baktığını görürsem ben ellemeden kendi kafasına SIKSINN."dediğinde kafamı etrafta çevirdim,hepsi kafasını eğmişti. Serkan'a ağlamaklı sesimle "Lütfen çekil.Ben burda duramam." dedim Serkan sessizce "Yapamam Beste" dedi "Nede-" diyemeden kolumdan sürüklenişimle konuştum. "Bırak beni,bırakk." dememle daha da hızlı yürüdü.

N..Nasıl olabilirdi..Benim aylardır ünlü bir inşaat mühendisi olarak bildiğim karanlık patronum mafyamıydı? Benim her hücremi titreten,gözlerinin kahvesinde kaybolduğum,onu sevdiğimi kendime bile itiraf edemediğim o buz gibi adam insan mı öldürüyordu? Babasının yıllar önce terkettiği,herşeyim dediği kadını annesini kaybeden,herşeye rağmen umudunu kaybetmeyen rengarenk bir kızdı Asya... Soykan Holding'in sahibi,başarılı bir inşaat mühendisi olarak bilinen kimsenin bilmediği bir iş daha yapan; yıllardır insan öldüren,hissizleşmiş buz gibi karanlık bir adamdı Aras... Peki ya birbirlerine deli gibi aşık olan bu çiftin arasında büyük bir sır varsa...Asya ikinci kadın olmayı kabul edecek mi?Yoksa aşkı gururuna mağlup olup gidecek mi? Sen benim gibi karanlık bir adam için fazla renklisin... Karanlık&Rengerenk

Barlas KANDEMİR'İN Karanlığına hoşgeldin GÜZELİM