Nare'nin bitmek bilmeyen sorunlarla başa çıkabilmesi zorlaşıyorr.

Adı Emily Parker olan 21 yaşındaki üniversite üçüncü sınıfı ingiliz edebiyatı okuyan kızımızın, günlüğüne yazdıklarıyla bilinen bir hayatı vardır bu kızımız küçüklüğünden tramvaları ve karışık duygularla büyümüştür aile kavramı onun için pek bir şey ifade etmemektedir. Kızımız psikoloğa gitmesine rağmen bu duygularından kurtulamamıştır ve bunları yaşarkende kütüphanede gördüğü bilinmeyen birine aşık olmuştur.

Selam azgın taekookçular ehm ilk defa hikaye yazıyorum saçma yerler olabilir şimdiden kusuruma bakmayın 🥰

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Aynı yurt odasında kalan Seokjin ve Taehyung. •Semetae •Ukejin

[Türkçe çeviri] "BTS'in 10. yıldönümü kutlamaları için yayınlanan, yayınlanmamış fotoğraflar ve tüm albüm bilgileri de dahil olmak üzere BTS hakkında zaten bildiklerinizin de ötesine geçen hikayeler..." ! Resmi biyografi/otobiyografi/hatıra kitabının Türkçe çevirisidir ! Çeviren: Pea @howtopavetheway & bts bir kere demişti ki @btsoncesaidtr

Kim Taehyung ona aşık olan öğrencisinden etkilenmeye başlamıştı...