Hatırlatacak bana benliğimi. İçimde yatan şeytanı bedenimden ayıracak. Ruhumu, dediklerine göre eski saflığıma kavuşturacak. Güvenebilir miyim ona? Ufak bir "Demir Parçası" beni nasıl etkileyebilir ki? Kalbime denk gelse o silahtan çıkan ölüm, çok mu üzerdi beni? Elimdeki kanı onun saflığına batırmak istemiyordum. Her ne kadar saf olmadığını bilsem bile, hatta benden daha kirli olduğu aklımda yatsa da kalbim kabul etmiyordu. Ben ki, içimde yaşattığım bu iki kişiliği taşımak zorunda kaldıysam, herkes bunun sonucuna katlanmak zorundaydı. Yinede bir yardım eli olmadan kurtulmam imkansızdı. Her saniye anılarım siliniyor, geçmişe dair hiç bir şey hatırlamayan bu kız için zaman azalıyordu. Teşekkürler Demir Özer, şimdiden teşekkürler. Bu kurguda yer alan çoğu karakter ve olaylar hayal ürünü olmakla beraber, tamamen bana aittir.

Ben Yağmur Demir. Koşulsuz güvendiğim bir ailem vardı. Benden asıl gerçekleri saklayan... Sevdiğim bir adam vardı. Yalanlar üzerine gizleyerek sakladığım...Abimin en yakın arkadaşı. Bir abim vardı, koşulsuz güvendiğim ama güvenimi boşa çıkartan... Ben Yağmur Demir. İnandığım, güvendiğim ne varsa hepsini birer birer kaybettim. Kaybediyorum. Kendimi kaybetmemek için aşkıma ve dostlarıma sığınıyorum. Ben annemin rahminden düşen bir lanetim. Hikayeye başlama tarihi : 28.08.2021 Hikayeye bitirme tarihi : 29.07.2023

Geleceğin çanları çaldı, mürekkep yazmaya başladı. Siyah beyaza damladı, renkler ağladı. Geçmişin sessiz çığlıkları hançere bulaştı, Hançer yılan oldu, yılan içeri sızdı. Geçmiş ağladı. Yılan süzülerek girdi dört odacıklı yere, Kan ağladı. Bıraktı zehrini, Damar kanadı. Tüm kana bulaşan zehir yayıldı, Her yere bulaştı. Gelecek güldü. Zehir zihine sızdı, Kalp teslim oldu. Geçmiş enkaz oldu, gelecek kuruldu. Karanlık fısıldadı; 'kalbine ihanet et, kendini kurtar.' Alin fısıldadı; 'kalbini dinle bana ihanet et.' . Hukuk öğrencisi Ceyla'nın kısa süreliğine çalıştığı motel de cinayet işlenir. Bunun şokunu henüz atlatamamışken, dönem sonu ödevi ise bu cinayeti çözmektir. Davayı çözmek için bir süreliğine beraber çalışacağı Cinayet Büro ile katilin peşine düşerler. Fakat fark ettikleri korkunç şey ise, katilin seri katil olduğudur. Geçmişinin geleceğe yansıyan görüntüsü, onu çıkmaza sokmaya çalışırken, hem okumak hemde bir seri katil ile baş etmek onun için oldukça zordur. Başarılı bir Savcı olmak isteyen Ceylayı, geçmişinden itibaren bugününe ve yarınına kadar bir sürü şey sınar.

En kötü anında ona birkaç kelime ile destek olan o peri dedesinin gittiği yerden son hediyesi olmalıydı. Burnuna bir kere daha götürdüğü mendilin kokusunu ciğerlerine çekerken üzerinde ki minik peri kanadı işlemesi dikkatini çekti. O kız gerçekten bir peri olmalıydı ve bu da o perinin simgesi olmalıydı. Yekta o peri kızını bir daha göremeyeceğini düşündü. Fakat bunu kalpten dile getiremedi. Çok kırgın olan kalbi o an da; "Keşke hayatımı, hayatına katsan peri kızı." Dedi. Fakat bilmiyordu ki, kalpten edilen dualar kabul olurdu. Bilmediği bu gerçek ile kader çarkları kırıldı ve rota yeniden oluşturuldu. Artık kaderin tek bir hedefi vardı. Yekta'nın kalbini ısıtan o peri kızını, yine kusursuz bir zamanda Yekta'nın buzlarını çözmesi için hayatını, hayatına katmaktı. Ne kadar başarılı olacağı bilinmez fakat bilinen bir şey var o da; kaderin oyunları çok sevdiği ve galibiyeti yakalamadan oyunun peşini bırakmadığıydı. Yekta ve Peri kızının oyununun senaryosu da o gün, o sahilde, o mendil ve çiçek kokusu eşliğinde yazıldı. Artık geriye tek bir şey kaldı o da; oyunun sahnelenmesi! Onun da zamanı uzak değildi, en azından çok çok uzak değildi...

Parmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

Yalnızlık nasıl tanımlarsınız? Ben yalnız değildim, yanımda kimse yoktu. Çünkü hiç bir zaman kimseyi tanıyamadım. Bir odada mahkummuş gibi yaşadım. Ben bir karanlığa hapsoldum ve o karanlıktan artık çıkacaktım, hayır o hayatıma girmeden önceydi. "Gençler bir sorunumuz var" diyerek içeridekilere baktı, kaşlarımı çattım. İçeriden oldukça uzun boylu birisi çıktı. Gözleriyle kesiştim gözleri yeşildi ve aşırı derin bakıyordu. Ayrıca yakışıklıydı. Şu an düşündüğüm şey bu olmamalı. Silkindim. "Siktir" deyip yanındaki adama baktı. Yüzümü buruşturdum. Sessizliğimden kurtulup "Selam gençler ne yaptığınızı öğrenebilir miyim?" dememle kafamda hissettiğim acıyla gözlerimi kapamam bir oldu. Ben Miray Asil, hayır Asil değil bu daha başlangıç... - 10.12.2022 •İlk kurgumuz yanlışlıklar olacaktır görmezden gelin lütfen.