"Hiç boşuna çabalama sen benimsin!" diye tıslayınca utanmasam oturup ağlayacaktım. Neden bu bana aşık oldu ve başıma bela oldu. "İstemiyorum anlamıyor musun? istemiyorum! Rahat bırak beni, burdan çıkar çıkmaz seni şikayet edeceğim" diye bağırdığımda yüzüme boş boş bakmaya devam ediyordu. "Bitti mi?" diye sorunca yine ve yine ben şaşkınlıkla yüzüne bakmıştım. "Geç içeriye" deyip eliyle içeriyi gösterdiğinde sakin olmak için derin bir nefes aldım. Bunların hepsi bir rüya! Bunları hepsi bir rüya! Gözlerimi kapatacağım ve içimden 10'a kadar sayacağım. Daha sonra her şey eskiye dönecek ve ben evde yatağımda yatıyor olacağım. Gözlerimi kapatıp yavaşça 10 kadar sesli bir şekilde saymaya başladım. Kendimi o kadar çok gergin hissediyorum ki ne yaptığımı ben de bilmiyordum. "1-2-3-4..." diye devam ederken kalçamın altında hissettiğim kollarla çığlık atıp beni omuzuna atan Kaan'ın sırtını yumruklamaya başladım. "Yaa bırak beni! Manyak mısın? Bırak beni!" diye çığlık atarak bağırmaya devam ederken, kalçama vurunca ayaklarımı sallaya bildiğim kadar sallamıştım. "Ne vuruyorsun yaa" diye cırlayarak bağırdım. Ama o umursamaz bir şekilde içeriye girip merdivenleri çıkmaya başladı. Daha çok bağırıp daha çok debelendim. "Seviyorum kızım seni! Ve şuan böyle yapmaya devam edersen bırakırım" deyince susarak gömleğini tutmuştum. Bu piskopattan her şey beklenirdi. Allah'ım resmen bir piskopat tarafından kaçırılmıştım!! *** Mafyanın sarışını kitabını merak ediyorsanız. Ailemiz size her zaman açıktır:)) Tüm hakları bana aittir.) (26.11.2020)

Hala ukala bir tavırla alay edercesine, sanki az önce burda hiç bir şey olmamış gibi etrafımızda bir sürü ceset yokmuş gibi, sanki sıradan bir gündeymişiz gibi konuşmaya devam etti... 'Yengeniz sıkılmış belli ki beyler.Toparlanın gidiyoruz.' (+18 kısımlar ve şiddet içermektedir.Rahatsız olanlar lütfen okumasın.)

Bir hayat nasıl mahvolur. Bildiğin yaşadığın herşeyin yalan olduğunu öğrenmek ne kadar yaralar bir insanı... Hayat bu kadar acımasız olabilir mi? Henüz 17'sinde herşeyden habersiz bir Ayşem. Babasının mirası olan şirket ve yeraltı dünyasının liderliğiyle boğuşan piskopat bir Yağız. Peki ya kader onları bir araya getirirse. 'Yağız yemin ederim benim bir suçum yok. Bana dokunmak istedi. Yapmaması için yalvardım. Lütfen bana inan.' 'Benim hayatımda hataya yer yok Ayşem. Her hatanın bir cezası vardır. Şimdi banyoya geç ve soyun!' Başlarda biraz kısa gelebilir. Sizi sıkmamak adına uzun tutmadım. Lütfen görüşlerinizi bildirir ve destek olursanız sevinirim 🙏

"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu. Arkası dönük olan Melih, bir hışımla bana döndü ve "Ne dedin tekrarlasana" dedi. Sağ dudağı yukarıya doğru kıvrılmış, ela gözlerinde küçümseyici bir bakış vardı. "Senin derdin ne?dedim." dişlerimin arasından. aslında avaz avaz bağırmak istiyordum, ama sadece sinirden dişlerimi sıkmakla yetinmek zorunda kaldım. " Ben senin kölen değilim... Bana emirler yağdırıp durma. " Oldukça öfkeliydim ve ağzımdan çıkanı kulaklarımın duymasını isteyecek hiç değildim. Melih, hızlı adımlarla aramızdaki mesafeyi kapattı. "Ahu, hep unutuyorsun... Ben sana istediğim gibi davranırım." Ela gözleri, en koyu rengini almış tehlikeliyim diye bas bas bağırıyordu. "Davranamazsın" dedim. Cılız ve kısık bir sesle, cevap vermedi. Gözleriyle, gözlerimi işgal etmeye devam etti. Arkasını dönüp çıkışa doğru ilerledi. Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle; "ASLA SENİN İÇİN GÜLMEYECEĞİM! YÜZÜMDE ASLA SANA AİT BİR GÜLÜMSEME OLMAYACAK!" diyerek haykırdım.Melih, olduğu yerde bir süre durdu. Bir anda bana dönüp, ateş saçan ela gözlerini, kahve gözlerime dikti. "Ben, bencil bir adamım Ahu. Benim için asla gülmeyecek bir kadının... Gözyaşlarını bile istiyorum." Ölüm kokan bir ses tonuyla "GÖZYAŞLARI BİLE SADECE BANA AİT OLSUN İSTİYORUM."

Yüzünde boydan boya yara olan ve herkes tarafından dışlanan bir erkek, çocukluk arkadaşı güzeller güzeli Kumsal'a ne pahasına olursa olsun sahip olmak ister. Bunun için herşeyi yapmaya hazırdır çünkü o takıntılı bir insandır. ** CİNSELLİK VE ŞİDDET İÇERİR. YETİŞKİNLERİN OKUMASI TAVSİYE EDİLİR. Kitapta şiddet vb olaylar bulunuyor bunu bilerek kitaba başlayın. Sonrasında çok şu var çok bu var diye saçma sapan yorumlar yapmayın. Bunu BİLEREK Kitaba başlayın.

soğuk ve acımasız mafyanın bir kıza aşık olup onu takıntı haline getirmesi ve piskopatlaşması ama bunu kıza yansıtmamaya çalışarak unutulmaz bir aşk yaşamaktan bahsediyor +18 ve işkence bölümleri içeriyor umarım beğenirsiniz iyi okumalar

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Siz kimsiniz?" dedim karşımdaki adama. Uzun boylu esmer ve sert çehreli bir adamdı. Otel odamın kapısına gelmişti. Üzerindeki siyah takım elbisesinin ceketini düzeltmiş ve yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirmişti. "Size kendimi tanıtmayı unuttum kusura bakmayın. Ben Savaş Keskin." Ses tonunda bir öfke hissetmiştim. Yüzündeki gülümsemenin aksine içinde öfke var gibiydi. Adama bir kaç saniye bakmış ardından defilede bana gelen mektubun sahibi olduğunu hatırlamıştım. "Siz şu bana not gönderen kişisiniz. Aslında ben o notu kibarca reddetmiştim." dedim nazik bir tonda. Yüzündeki gülümseme anında silinmiş ve tepkisiz bir ifade takınmıştı. "Bende onun için gelmiştim. Notu size kendim vermek istedim. Belki o zaman alırsınız diye düşündüm." "Teşekkür ederim ama bana not gönderen tek adam değilsiniz. Daha önce de dediğim gibi bir ilişki düşünmüyorum iyi geceler." Sözlerimden hemen sonra kapıyı kapatmak istemiştim ama ayağını kapı aralığına koyup yeniden açmıştı. İçimi kaplayan korku ile gözlerine bakarken ceketindeki notu çıkartıp bana uzatmıştı. "Ben reddedilmeyi sevmem. Ayağına geldiğim tek kadınsın ve bu notu almazsan güzel anlaşamayız. En azından içindeki yazıyı okursun." NOT: KİTABIN İÇERİSİNDE ÇOK FAZLA TOXİC KONULAR GEÇİYORDUR. RAHATSIZ OLAN KİŞİLER KİTABIN BAŞINDA BIRAKIRSA SEVİNİRİM. AKSİ TAKDİRDE KABA VE HAKARET DOLU OLAN YORUMLARI TEK TEK SPAMLATMAKTAN ÇEKİNMEM. Başlangıç Tarihi: 23.02.2022 NOT 2!: KİTABIN İÇERİSİNDE BAŞKA BİR KİTABIN KARAKTERİNDEN BAHSEDEN HERKES SESSİZE ALINACAKTIR BİLGİNİZE! #korku1

Yapılmamışların lekesi.. Kitabıma başlayacak olanlar için, , Bölümlerim karışmış, lütfen dikkatle bakarak okuyun 🥹🥹

Bitmişti son bir gayretle verdiğim mücadelemden ağır hasarlar almıştım. Bedenimde ki hasarın boyutunu bilmem ama ruhum kan revan içinde. Nefes alamıyorum. Bir ölüden farkım yok. Kaçtığım canavarın kollarındayım. Canavar geldi kendine ait kıldığı benliğimi kan dökerek o adamlardan çekip aldı. Gözlerim açık onun yüzüne bakıyorum öylesine... Boşluğa bakar gibiyim. Çekmiyorum gözlerimi onun kanlanmış irislerinden. Fırtına kopuyor o gözlerde benliğim o fırtınaya yakalanmış savruluyorum. Elini uzatıyor yüzüme dokunmaktan korkar gibi usulca yanağımda yol alıyor. Yüzümün her zerresini gezerken bakışlarında kıyamet kopuyor. Ölüm var o gözlerde azrailin soğuk kılıcını andırıyor keskin ve soğuk. Kanıyorum! Dudağımın kenarından çeneme doğru akan ılık kan ruhumu kırmızıya boyuyor. Ruhum kayıp,ruhum o ormanda ağır yara almış kuytuya çekilmiş ağlıyor. Ben ise tepkisiz, yorgun bakışlarla ruhumun katilinin kollarındayım. Ne gözlerimi çekebiliyorum onun gözlerinden ne de kapatabiliyorum. Kapatmaya korkuyorum. Zihnim çığlık çığlığa bağırıyor! Kafamı iki yana sallıyorum! Sussun istiyorum! Hatırlamak istemiyorum! Olmuyor susmuyor kafamda tek tek o görüntüler canlanıyor. Ağır çekimde gibi tekrar yaşıyorum o anı. İstemiyorum o anı tekrar yaşamak istemiyorum! Bedenim titriyor nefes alamıyorum! Çırpınmaya başladım. İki güçlü kol beni daha da sarmaladı. Onun göğsündeyim, saçlarımı okşuyor, sessizce fısıldıyor "Geçti." Sesinde ki öfkeyi gizlemeye çalışıyor farkındayım. Küçüldüm o canavarın kolları arasında küçülüp ona sığındım. Ben beni parçalara dağıtan canavara sığındım! Zihnim avaz avaz bağırıyor. "Yapma!" diye ama geri çekilemiyorum. Gözlerim doluyor ama ağlayamıyorum! Çığlık atmak istiyorum ama sesim kayıplara karışmış bulamıyorum! Titremekten başka bir şey yapamıyorum....