Nabzına baktım zayıftı ama ölmemişti iki yerinden vurulmuştu çok kan kaybediyordu. Yardım çağırmam gerekiyordu ama telefon burda çekmiyordu bile. Sonra biri kolumdan tuttu korkudan bağırdım. " Kim...kimsin sen" askerdi konuşan. " Benim adım Leyla merak etme sana yardım edeceğim ama telefon burda çekmiyor. Gidip yardım bulmam lazım" bana baktı nefes alış verişi güçlük çekiyor gibiydi yarası ağırdı uyanık olması mucize gibi bir şeydi. "Şimdi izin ver gidip yardım getireyim" ayağa kalkıp gidecekken yine tuttu beni "Buraya nasıl geldin bilmiyorum ama burda kolay kolay kimseyi bulamazsın kumral kız " Benim kumral olduğumu bu karanlıkta nasıl görmüştü..... Binbaşı Kerem Öztürk & Leyla Seyhan

Ben : anneni ara. Oğuz:ne ? Ben: sen sinem teyzenin oğlu değil misin? Annen onu aramanı söylüyor. Oğuz : peki bunu o niye söylemiyor ? Ben : şarjı bitmiş? Oğuz : şarjı bitmişse ben onu nasıl arayacağım peki ? Ben yazıyor... Ben çevrimiçi... Ben : bir dakika oha doğru? Şarjı bitmişse nasıl arayacaksın ? Oğuz : bu küçük detayı yeni fark etmen gözlerimi yaşarttı. Ben : sen bana Altan altan laf mı soktun ? Hayırlı bir evlat olup annen ara demeden arasaydın böyle olmazdı 🙃 Oğuz : şimdi de sen mi bana laf sokmuş oldun? Ben : haspinAllah sınanıyorum herhalde , git ara ne bilim ben ya. Laf filan da sokmuyorum ayrıca. Oğuz : sen kimsin ? Ben: komşunuz ? Oğuz : komşumuz kim? Ben : evine gelseydin bilirdin. Oğuz :geldiğim zamanlarda oldu ama tanımıyorum seni ? Ben : o da senin kayıbın olsun hayırsızlığı bırakıp evine uğrarsın artık belki ? Oğuz : bu aralar sanmıyorum. Ben : benim ruhumda hayırsızlık diyorsun. Oğuz :hayırsız olsaydım bu vatanı korumak için canımı feda etmezdim. Ben :ne ? Oğuz: tek hayırsız ben değilmişim anlaşılan , komşusunun oğlunun mesleğini bilmeyen bir komşu kızı. Ne üzücü. Tanışalım yüzbaşı Oğuz Türk...

Kanlı bir yara, barut kokusu içinde kaybolan bedenler. Kan kırmızısına boyanmış hayatlar... Ay yıldızlı bayrağımız göklerde olduğu sürece kanının son damlasına kadar savaşmaya ant içmiş bir asker . "Ölüyüm, çünkü ruhum savaşlar'ın ortasında kayboldu. " Çocukluğunu yaşamayan bütün çocuklara...

4 yıl sonra hapishaneden çıkan köyün ağır abisi, ağanın oğlu Maraz Ali. 14 yaşından beri şehirde abisi ile yaşayan Gül Hanım, 20 yaşında köye geldiğinde Maraz Alinin hapishaneye girdiğini öğrenir. Eski zamanda bir köy kurgusudur.

Sevdiği çocuk yerine yanlışlıkla okulun serserisine yazan Ece, başına çok büyük bir bela aldığını fark ettiği an onu engeller. Fakat her şey için çok geçti... TAMAMLANDI✔️ Yarı Texting 240723✨by CHERRYBERRYMANGO.