Saçlarımı havluya sarmıştım. Üzerimde iç çamaşırlarimla odadaki banyoda dişlerimi fırçalayıp yüzümü nemlendirdim. Kısa bir duşun ardından kendimi ferahlamiş hissediyordum. Banyo kapısından içeri giren dün fazlasıyla çalışmış uykusuz saçları dağılmış huysuz kocama baktım. Beyaz gömleğini üzerinden çıkarıp kirli sepetine attıktan sonra arkama geçti . Kollarını belime sarıp kafasıni boynuma gömdü. Küçük öpücükler koyup saçımdaki havluyu çekip banyo taşının üzerine koydu. "Karnın aç mı ". " Hmm" . Islak saçlarımı serbest bıraktın sonra tekrar öpmeye devam etti . Onunla ilgilenmemi istiyordu. "Bırak biseyler hazırlayıp getireyim ". Belimi iki yanımdan tutup sertliğine bastırdı. " Sana açım ". Yavaşça ona döndüm. Kalçamı sıkarak kaldırıp banyo taşına oturttu . Ellerimi göğsüne koydum. "Ben ciddiyim önce duş al sonra karnını doyuralım ve uyu . Benimde hazırlanıp çıkmam lazım ". Yüzüme sırıtarak bakıyordu. " Niye gülüyorsun " " Çok güzelsin ". Ellerimi boynuna doğru uzatıp kendime çektim ve dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım. Anneanneme gidecektim emiri görmek için ama kocam buna izin verecek gibi durmuyordu. Oyle bir arzuyla öpüyordu ku içimi yakıyordu. " Nereye gidiyorsun " " Emiri görmeye çok özledim ". Ben konuşurken o kalçamı sıkıyor bakışlarını dolgun göğsümden ayırmıyordu. " İzin vermiyorum benimle ilgilen". Ellerimle yüzünü tutup yüzüme bakmasını sağladım. " Lütfen çok özledim " . Kafasını hayır anlamında salladı. Böyle yaparak sinirimi bozuyordu. Yerimden kalkacakken kalçamdan tutup kucağına alıp yatağa götürdü. Beni yatırdıktan sonra oda pantolonunu çıkarıp göğsümün üzerine kafasını koydu. " Uyandığımda ben seni bırakırım " . Anlayışla kafasına öpücük kondurdum sinirlendirip kavga etmek istemiyorum.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."