KİTAP OLDU. (30.12.2023) Doksan Artı Dört'ün kitap haline tüm sitelerden ve kitapçılardan ulaşabilirsiniz. ☽ Galatasaray fanatiği genç iş adamı Merdan Efe Yüceer ve olduğu konuma tırnaklarını kazıyarak gelen başarılı avukat İzgi Gökyel. Maç doksan dakika, top yuvarlaktı. Belki maçın skoru uzatmalarda değişecekti, belki de onlar için asıl galibiyet beraberlikte gelecekti. "Maçın seyri değişti," dedi nefesi nefesime karışırken. "Doksan artı dörtte seni kazandım. Bu saatten sonra mağlubiyetin bile bir önemi yok." ☽ Hikayedeki tüm karakterler ve olaylar hayal ürünüdür.

"Sizin de var mı bekleyemem diyeniniz?" Kaşları çatıldı ve bir süre yüzüme baktı. Tok sesiyle konuştu. "Bizde tek yol, vatan yoludur. Beklemek istiyorsa buyursun, vatan yolu beklesin. Bekleyemeyen zaten benim olmaz." Gözlerimi kırpıştırarak yüzünü izledim. "Herkes aynı değildir Komutan. Sen asker yolu beklemek vatan yolu beklemektir diyorsun ama, herkes böyle düşünmez. Bekleyerek vatan mı kurtaracağız derler, haberin olsun." Kısılan gözlerini sonunda gözlerime çevirdi. "Aşk sadece güzelliğini sevmek değildir Hazal Hanım. Düşüncelerini, hayata bakışını, sana davranışını sevmektir. Saygı olmadan sevgi mi olur? İlk önce bana, mesleğime saygısı olacak." Sözleri daha çok kendine hatırlatır gibiydi. "Ben, vatan için ölüme nefesimden daha yakınsam böyle bir kadın ister, böyle bir kadın severim."

+18 ve cinsel ögeler içerir... Annemin söylediği sarmaları da alarak ayağıma terliklerimi giyip karşıdaki eve ilerledim. Bahçeyi geçerek evin kapısına vardığımda kapı açıktı, yinede bir iki kez tıklattım ama kimse açmadı. Neredeyse her gün geldiğim bu eve girip girmemekte kararsız kalsamda açık kapıyı aralayıp içeri girdim. Koridoru ilerlerken gelen seslerle tam mutfak kapısında öylece kalakaldım. "Bana niye haber vermiyorsunuz anne! Kafayı mı yedirteceksiniz bana siz" "Oğlum bir şey yok dedim ya sana. Komşumuzun kendi meseleleri bizde yanlarında olduk o kadar. Aaa yeter ama." "Ne komşusu anne, zaten gidip evi deli kızın tekine kiraya vermişsin ne olduğu belli değil. Akılsız mı? katil mi? Kaçığın biriyle mi uğraşıcaz birde?" "Yağız! Ne biçim konuşuyorsun sen!" ☆♡☆ "Yağız..." adını söylemem bir ikaz ya da uyarı değildi. Daha çok istem dışı bir şekilde heyecanla çıkmıştı dudaklarımdan ismi. İsmini duyunca bakışları iyice harlandı ve son noktadaymış gibi hızla atılıp dudaklarıma kapandı. Daha öncede öpmüştü beni evet Ama bu öpüşü başka... bambaşkaydı... Dudakları aç bir hayvan gibi dudaklarımı kavrıyor beni dumura uğratıyordu. Daha önce hiç yaşamadığım bu his bacaklarımın dermanını alarak titremelerini sağladı. Dudakları alt dudağımı emip üst dudağıma geçiyor daha sonra aynı işlemi her ikisinede uyguluyordu. Yaşadığım yoğunluğa dayanamayıp ilk kez ona karşılık verdim. Ellerim uzanıp boynuna dolandı ve parmak uçlarımda yükselerek başımı yana yatırdım. Dudaklarım onu taklit ederek alt dudağını kavrayıp ağzımın içine yuvarladı. Bu hareketim Yağız'a bir bıçak saplamışım gibi acıyla inlemesini sağlayınca korkarak geri çekilmek istedim ama bırakmadı...

Isadora, sıradan hayatının güvenli sınırları içinde her şeyin kontrol altında olduğunu sanıyordu ancak bir gece, kendini Altıncı Bölge'nin görkemli ve gizemli sarayında bulduğunda, hayatı tamamen değişti. Bu saray, yalnızca ihtişamıyla değil, özel güçlerin ve kapsüllerin şekillendirdiği düzeniyle de tehlikelerle doluydu. Her adımı izlenen Isadora, bu yeni dünyanın kurallarına uyum sağlamak ve sırlarını korumak zorundaydı ama onu zorlayan biri vardır: kralın oğlu Walter Claude Clifford. Soğukkanlılığı ve zekâsıyla her hareketini kontrol altında tutan Walter, Isadora'nın bu dünyadan kaçış planlarını imkânsız hâle getirecek kadar güçlüdür. Ama Isadora, bu oyunda ne pahasına olursa olsun özgürlüğünü kazanmaya kararlıdır.

❝geçmişi olmayan birini geleceğiyle korkutamazsın.❞ Kelebeğin ömrü 3 gündü. Birinde güldü, Birinde söndü, Birinde öldü. O gün, kelebeğin özgür olduğu son gündü. Gökten düştü Yerde öldü üçünü de gördü... ♕KIRIK KANATLAR SERİSİ♕

Bekledim herkse inat seni bekledim. Ama sen kalbimi söktün ömer. Sen beni mahvettin, sen beni yıktın. Büyük bir ihanet. Yeni gelen bir hayat. Geçmişin kara yüzü. Elanuru bu hikayede neler bekliyor?

"Yapma." Sesimin titremesini istemesem de kollarının kıskacında ki bedenim tıpkı sesim gibi titriyordu. Göz kapaklarımı sımsıkı birbirine bastırsam da burnundan verdiği nefesi yüzüme çarptığın da öfkelendiğini anlamıştım. Çıplak sırtımın değdiği duvara sert bir darbe geldiğinde ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı. Kafamın hemen yanına bir darbe daha geldiğinde yerimden sıçradım. Zaten titremekte olan bedenim üçüncü darbeyle daha fazla dayanamadı. Sırtımı duvardan çekmeden yere düşen bornozumun üstüne oturdum. Korkuyordum. Bu adamdan ölesiye korkuyordum. ... "Asıl hayatın bu geceden sonra başlıyor karıcığım." ... Yayım tarihi : 23 Ocak 22

Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.

Bir varmış, bir yokmuş; oldukça bilinen rengi bembeyaz, meyveleri kocaman olan bir dut ağacının altında iki aşık otururlarmış. ... Bir varmış, bir yokmuş; dut ağacının o yoğun kıpkırmızı taneleri bir zamanlar kar kadar beyazmış. Rengi ise tuhaf ve oldukça üzücü bir şekilde değişmiş. Buna neden olan şey, iki gencecik aşığın ölümüymüş. 03.03.21 #robin 1. 21.04.21/ 05.09.22 #karadut 1.

Leyla Akınoğlu ve Ateş Koçhisarlı iki ünlü şarkıcıdır. "Kim o yanındaki kadın, yeni sevgilin mi ? Onu da mı kandıracaksın. Onu da mı kendine aşık ettikten sonra terk edip gideceksin ha söylesene Ateş." Diye bağırmıştım. Ama o beni takmıyormuş gibi karşımda durmaya devam ediyordu. "Neden bıraktın, neden bir sebep yokken bırakıp gittin Ateş. Bir yıl geçti neden aşık ettikten sonra bıraktın neden neden neden" tamam artık kriz geçirmeye doğru gidiyordum. Ateş'in göğüsüne karnına her yerine vuruyordum bana açıklama yapacaktı. "Olmadı yapamadım bitirdim bunu duymayı neden bu kadar çok istiyorsun." Acı çeker gibi çıktı sözcükler ağzından ya da hepsi benim uydurmamdan ibaretti. Güldüm. "Dengesiz bir şerefsizsin." Dedim. Sinirlendi. Gözlerinde oluşan siniri görebiliyordum. Ama hala kıyamıyormuş gibi bakıyordu bana. Şu an yalan söylediğini biliyordum. "Sana açık açık sevmediğimi söylüyorum bırak artık peşimi" diye sesini yükselttiğinde sadece baktım. İnanmış ve hayal kırıklığına uğramış gibi bakıyordum. Ama öyle değildim. Çünkü yalan söylediğini biliyordum. "Bir daha karşıma çıkarsan benimle muhatap olma. Sakın Ateş, sakın benimle muhatap olma hala yalan söylüyorsun ama bedelini kızını görmeden ödeyeceksin" dedim "Ha yanındaki kadınlarda umrumda bile değil biz boşandık senin yanında başka kadınlar benim yanımda başka adamlar olacak elbette." Diyerek son konuşmamı yapıp ayrılmak için arkamı döndüm. Kolumdan çekilmemle sırtım onun göğüsüne yaslandı. "Beni delirtme Leyla." Yüzüme eğilerek hırladı köpek. "BAŞKA ADAMLARI SİKTİRME BANA LAN." Dedi bağırarak.