Arkadaşının zoru ile Zayn Malik'in konserine giden Kylie kucak dansı yapmak zorunda kalırsa? NOT: 12.07.2022 tarihinden itibaren düzenlenmiş bölümleri ile Kucak Dansı devam edecektir :)) NOT: KİTAPTA FAZLASIYLA +18 SAHNELER OLACAKTIR! Bunu bilerek kitaba başlarsanız sevinirim. Sonradan bana ahlak dersi vermeye kalkmayın, lütfen :)) *Bu kitabın tüm hakları Zayn'in gülüşünde, Kylie'nin eşsiz kalçalarında ve son olarak Zylie çiftinin tutkularında saklıdır* NOT: BU KİTABI WATTPAD DIŞINDA FARKLI BİR SİTEDE OKUYORSAN KESİNLİKLE ÇALINTI BİR SİTEDESİN DEMEKTİR. BU KİTABI WATTPAD UYGULAMASINDAN @hitafmitaf ADLI KULLANICI HESABINDAN OKUYABİLİRSİN.

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Ölüm ve yaşam arasında bir çizgi. Şafak vakti geldiğinde ölüm, onların sonu olacaktı belki de. 4 Ajan şafak vakti geldiğinde bir görevi tamamlayacaktı. 4 Seri katil şafak vakti geldiğinde ölüm için bekliyor olacaktı. Bu dünya onlara muhteşem bir hayat sunmadı. Deniz Açılay Ateş, Yankı Gece Ateş, Barla Goldberg, Oğuz Gece Kılıç. Ölüme her zaman yakındılar. Artık daha yakın. Ege Özdemir, Alev Mia Dinç, Barkın Seçkin, Mira Seçkin. Hayallerine her zaman uzaktılar. Ölümden korkanlar ölüme terk edilirdi. Bizim oyunumuzda kural buydu. Herkes en büyük korkusuyla yüzleşmeye mahkumdu. Bu oyun da savaşmak, çabalamak zorundasınız. Her şeyin bir bedeli olduğu gibi hu oyunda kaybeden olursanız bedelini ödersiniz. Canınızla, hayatınızla, zaaflarınızla ve korkularınızla. Burası İstanbul, bir çok acının ve mutluluğun şehri:) Kendinden emin bakışlar, derin yaralar, dikiş izleri ve geçmişin açtığı yaralar. Duygular yasaktı, bir seri katil kurbanını öldürebilecek kadar hissiz olmalıydı. Sadece öfke, hırs ve nefretten oluştuklarını sananlar; Sevgiyi, aşkı ve mutluluğu hiç tatmamıştı... Ne demek olduğunu bile bilmiyorlardı. Yakamozlar her ayağa kalktığında bir ağıt, bir afet kopar. Karanlığa mahkum olanların savaşı başlıyor. Sessiz ama büyük çığlıklar, haykırışlar. Ve geçmişin izleri... Bu bir savaş hikayesi, bir varoluş hikayesi.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Dilini hafifçe kadınlığıma değdirdi ve birkaç saniye orada bekledikten sonra kafasını kaldırıp gözlerimin içine bakarak konuştu. "Dilim nabzını işitti." Sesi şehvet ve tutkuyla harmanlanmıştı. "Orası benim için atıyor." Elleriyle vajina dudaklarımı araladı. "Sikeyim! Pamuk şeker gibi, orayı yiyeceğim şimdi." ... Yoğun +18!!!!

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."