'Beni kışkırtmayı seviyorsun... ama beni kaybetme pahasına oynuyorsun.' parmağı sertçe alt dudağımı ezdi. Yeşil gözleri, içine zehir damlatılmış gibi koyulaştı; bakışlarının ağırlığı göğsüme bastırıyordu. O an, ilk defa yanaklarından süzülen yaşları gördüm. 'Hayır,' dedim kısık ama titreyen bir sesle. 'Seni keşfediyorum.' Sözcüklerim havada asılı kaldı; yutkunamadım. Sanki kalbimle boğazım arasında keskin bir bıçak vardı. İtiraz etmek istedim ama dudaklarım kıpırdamadı. Nefesi, yüzümün hemen önünde, kırık ve telaşlıydı. Elini yüzümden çekmedi, parmağı hâlâ dudağımda, baskısı hâlâ sertti. Ama dokunuşunun altında titreyen bir kırılganlık vardı. Gözlerimin içine bakarken fısıldadı: "Beni anlamıyorsun... O yüzden bu kadar acıtıyor."

Taşınmanın ilk gecesi, karşılaşmak istemeyeceğiniz türden bir komşu hikayesi... [Deniz Ülgen]: Sizin köpeğiniz... beni ısırdı. [Ege Esendağ]: Ambulans çağırın. [Deniz Ülgen]: Çağıracağım zaten. Ama belki siz de köpeğinizi eğitebilirsiniz. [Ege Esendağ]: Eğitimli. Sadece alanını korur. (...) [Deniz Ülgen]: IBAN'ıma 90.000 TL gönderilmiş. [Deniz Ülgen]: Hastane faturam 75.697 TL. [Deniz Ülgen]: Bunu bir sus payı olarak mı algılamalıyım? [Ege Esendağ - Üst komşu]: Yuvarladım. Telif Hakkı İçerir. Tüm Hakları Saklıdır. YARI TEXTİNG

Gizli duygular, karanlık bir yalıda saklanıyor. 1950'lerin İstanbul'unda, zarif ama karanlık bir yalıda, Pasha'nın kızı Sena, ailesinin beklentileri ve kendi arzuları arasında sıkışıp kalmıştır. Yalı, şıklığı ve büyüklüğüyle göz alırken, içindeki her odada bir sır saklanmaktadır. Sena, günlerini zarif elbiseler içinde geçirse de, kalbinde çözülmemiş pek çok gizem vardır. Aşk, toplumun acımasız kuralları ve geçmişin ağır gölgeleri arasında kalan Sena, bir günlüğün sayfalarına yazdığı her kelimeyle bir adım daha derinlere inmektedir. İstanbul'un büyülü sokaklarında, yalıda yaşanan her dram, her gizli aşk, her ihanet, en derin duyguları ortaya çıkarır. Sena'nın içsel yolculuğu, hem geçmişin karanlık sırlarıyla, hem de kalbinin peşinden gitmeye cesaret ettiği aşkıyla şekillenecektir. Ancak, her adımda bir tehdit, bir çıkmaz vardır ve yalıdaki her odada gizlenen bir sır, ona doğru yaklaşmaktadır. Bu roman, aşkın, gizemin, entrikanın ve toplumsal baskıların derin izlerini taşıyor. Sena'nın günlüğünde keşfedeceğiniz sırlar, bir hayatı nasıl şekillendirir ve kalp, hiç olmadığı kadar derin bir karanlığa mı düşer?

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ''Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.'' demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime... Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep...

Yürüyordum. Sonunda ne olacağını bilmediğim bir yola iyi olmak için çıkmıştım. Gerçi bana daha ne olabilirdi ki, bu hayat daha ne yapabilirdi bana? Artık acımaz dediğim canımı daha ne yakabilirdi? Arafta kalmış bir şekilde yürüyorum iyi olmak için çıktığım bu yolda kötülüklerle karşılaşma ihtimaline karşı yürüyorum. İçimdeki küçük çocuğun yavaş ve küçük adımlarına zıt bir şekilde yürüyorum. İçimdeki yangını umursamadan kendinden emin adımlarım takip ediyor birbirini. Bu yolun geri dönüşü olmayacağını bile bile yürüyorum. Ben içimdeki yangına sebep olan herkesi daha beter yakmak için yürüyorum. Artık eski ben olmayacağımı bile bile, korkularımı yene yene yürüyorum. ♠️ "Bu hamlenin sonunu biliyorsun, değil mi? Gerçekleri öğrenmelerini istiyor musun? Herkes gidecek, herkes! Gerçekler ortaya dökülecek ve hepsi kaybolacak." "Ben onlara inandım, güvendim. Peki ne oldu? Her şey bir yalan, hepsi bir oyunmuş meğerse. Benim duygularımı hiçe saydılar. Ama artık oyun yok! Eğer bu yolun sonunda bir şey kaybedeceksem, en azından geriye kendimle kalacağım. Her şeyi, her şeyi ortaya dökeceğim. Dönüşü yok, dönüşüm yok... Yandığım kadar değil, yakabildiğim kadar yakıcam!"

"Yıldızlara bak,çok güzeller" "Hıhı" "Peki yıldızları sever misin?" "Evet,hemde çok. Peki ya sen?" "Ben mi? Ben yıldızlara bayılırım." Derin bir nefes verdim. "Yıldızlar bana yolumu gösterir." "Yolunu gösteren Yıldızlar? Sevdim bunu. Ben sana bir soru sorabilir miyim peki?" Başımı salladım "Tabii,sorabilirsin" Ne soracaktı acaba? Boğazını temizledi ve ciddi bir ifade ile "Şu karanlık hayattaki yolumu gösteren yıldızım olur musun?" Gülümsedim "Bir teklif mi bu?" Tam sırıttığı sırada arkadan bir silah sesi yükseldi. Ve ardından Ece'nin çığlığı.