.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...

Ah gıcık olduğunu bildiğim halde bağlanmıştım ona.Bu bir hata mıydı?Yoksa sonsuzluğa açılan mutluluk mu? (+18 bölümler olacaktır.)

- KÜFÜR İÇERİR - - Tamamlandı - - Yazım hataları var. Rahatsız olanlar okumasın! - (Bir ara düzenlenecek ama üşeniliyor.) ♤ Hikaye de 'Bad Boy' yada 'Bad Girl' bulmak istiyorsan şimdiden yorulma. Bad Girl'ün yanından geçmeyen iki kuzen, hayatlarının tek amacı haylazlık. Açe'nin açtığı belalar arkasını toplamaktan yorulmuş huysuz kızımız Cemre. Ah! Birde iki çakma prens! Birisi Açe'nin prensi diğeri ise umursamaz prensimiz. (Prenslerimizin beyaz atı yoktur!) Çakma bir sarışın Talia. Hikayenin Masum kızı Burçak. Açe'nin kopyası bir Asrın. Aşık olduğu kız tarafından sevilmeyen bir adet Eray. !Hikayeme besmele ve sol ayakla giriş yapınız! ♤ ÖNEMLİ NOT: Bu hikayeyi okuduğunuzda kahkahalarınıza engel olamayacaksınız! Her bölümü geçtiğinizde yüzünüzde gülümseme eksik olmayacak! Yanınızda kimse Olmasın! Geceleri okumayın! İnsanları uyandırmak istemezsiniz! HADİ DURMA... BİR MACERAYA VAR MISIN? ♤ YAYINLANMA TARİHİ: OCAK, 2016 ♤ Tüm hakları Açe'nin yastığının içinde saklı! (Kitabın aynısı olması söz konusu bile değildir!)