"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Soyun!" dedi ve dudaklarındaki o histerik, şeytani gülümseme yeniden kendisini gösterdi. "Bunu yapamam." dedim korku, bedenime hükmetmeye yüz tutmuşken. Umursamadı. Bakışları, bir psikopat kadar anlamlı, bir deli kadarsa ardı görülemez şekilde parıldıyordu. "Sana yapabilir misin diye sormuyorum. Kıyafetlerini çıkar ve buraya gel. " Bir psikopatla nasıl başa çıkacağınızı bilirdiniz. Ardında yapacağı hamleler, kafasındaki kurduğu dünyadan nefes alırdı. Ama o, ardı arkası kesilmeyen bir dehşetin yüzüydü ve bunun farkındaydı. Çünkü tam olarak bu olmak istiyordu. O psikopatla taçlandırılamayacak kadar deliydi. Ve istediklerini yapmazsam, zelzelesi dünyama kıyameti yaşatmaya ant içmişti. Onu tanımak, sokakta yaşayan bir adamı yaşamak kadar korkutucuydu. Onu hatırlamak, damarlarımda dolanan kanı donduracak kadar soğuktu. Onu yaşamak, gökyüzü gibiydi. Günün her saatinde, değişebilecek milyonlarca mucizeyi ellerine verecek kadar kudretli ve ulaşması imkânsız olandı. Onu bilmek ise imkânsızdı. Çünkü o var olanı, var olmayanlarla süsleyecek tek insandı. O, Bir deliydi.

"Neden geldin?" "Sen neden geldin?" "Ne?" Yavaşça gözlerini açıp bana döndü. "Gecenin bu saatinde sen neden buradasın?" Omuz silkerek sorusunu geçiştirdim. "Neden her sorduğum soruyu başka bir soruyla geçiştirerek beni cevapsız bırakıyorsun?" Gülüp tekrar denize doğru dönerek konuştu, "Sorduğun soruların cevabını herkesten böyle merakla bekler misin?" Gülerek onaylamaz bir ifadeyle başımı iki yana salladım. "İnsanlar benimle konuşmak için can atarken bir de sorduğum sorunun cevabını mı bekleyeceğim?" dudaklarımdan 'cık cık' diye bir nida döküldü. "Beklememe zaman kalmadan direk cevabımı alıyorum zaten. Ama sen.." Bakışları yeniden beni buldu. "Ama ben?" Sinirle derin bir soluk aldım. "Ama sen beni delirtmeye yeminliymiş gibi sürekli sinirimi bozacak şeyler yapıyorsun." Güldü. "Sen de çok çabuk sinirleniyorsun." Omuz silktim. "Yapım bu." Başını sallayarak tekrar etti. "Yapın bu.." Ayağa kalktım. "Evet yapım bu ve sen en azından şu görev meselesi bitene kadar bana ters hareketler yapmayacaksın ki-" Devam etmeme fırsat vermeden ayağa kalkıp araya girdi. "Ki?" Gülümseyerek ona doğru bir adım attım. Sık nefesleri yüzüme vururken başımı kaldırıp yüzüne baktım. Benden bu kadar uzun olmasından nefret ediyordum! Ahkam kesmek zor oluyordu... Umursamadan hafifçe parmak uçlarımda yükselip kulağına eğilerek fısıldadım. "...ki leşlerime bir yenisini daha eklemek zorunda kalmayayım." _________________________________________ Küfür ve şiddet içerir! Umarım severek okursunuz, Keyifle okuyun...♡

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

Ve karşımda Aras Kandemir tüm şıklığı ve göz alıcılığıyla duruyordu Ne yalan söyliyim bir baktın mı tekrar bakmak istiyeceğiniz tiplerdendi ama bu zorla evlendiğim gerçeğini değiştirmiyordu Arasın ağzından ilk çıkan cümle anneme bakarak "Dışarı çık" demek oldu. Bense şaşkın şakın anneme gitme der gibi bakıyodum. Ama annem ne yazıkki beni şaşırtmadı ve odadan çıktı...

"Senin mafyalığın bana sökmez delikanlı!Sen delikanlıysan,ben de deli hatunum." Dediklerim hoşuna gitmiş olacak ki dudağının kenarı yukarıya doğru kıvrıldı. Yavaş adımlarla bana doğru yaklaştı. "Demek deli hatunsun." Meydan okuyan bakışlarla başımı salladığım sırada burnumun dibine girdiğinde nefesimi tutmuş bir şekilde mavilerine baktım. "Benim deli hatunumsun."

~TAMAMLANDI~ "ADAM SİYAHTI, KADIN İSE ONUN, SİYAH'INA BULAŞAN GRİ..." ... Ben Siyah olsam, sizde benim Siyahıma bulaşan gri olmak istemez misiniz? Cevabınız "evet" ise, sizi içeriye davet ediyorum. Kapak tasarımı ; @Draculessa🤍 Başlama tarihi: 02.08.2020 Siyaha Bulaşan Gri Adındaki tek kitaptır. Çalınması veya kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

Savaş DERAN hem yeraltının kralı hem de DERKOR holdingin ortağı. yakışıklı ve tehlikeli mafyamızın zaafı yok. Peki günü gelir de nefret ettiği kadın onun tek zaafı olursa... Derin KORHAN psikaiyatri ve psiko terapi okuyan genç kadın yalanlardan uzak bir yaşam isterken kendini büyük bir yalanın ortasında buluyor. Tanıştığı kişiler çok güvenli birileri mi yoksa onlardan arkasını bile dönmeden kaçmasına neden olacak birileri mi? Bu karmaşayı çözmek elinde. Şimdi başla hikayeye.

Yıllarca hayat denen zırvalığın bana bahşettiği kaderle mücadele ettim ben. Hayat güçlülerin hayatta kaldığı bir oyunsa eğer ben de adımı listeye ekliyorum o zaman. Hodri meydan... Ama belki kim bilir karşıma birileri çıkar da bana el uzatır? Belki benim de mutlu olma zamanım gelmiştir ha? Şimdi hikayeme bir göz at istersen..

Klasik öğretmen öğrenci hikayelerinden tamamen arınmış bir kurguda yazılmıştır. Mert( Zamel) Ada ( Zülal) karakterlerinin birbirinden bağımsız olan hayatlarının istenilmeyen kulvarlarda kesişmesiyle sizleri bambaşka dünyaların esintilerine çıkarmalarına izin verin...