"Ben dinler, yazarım..." serisinin birinci hikayesi. Zehra Kadın ise yalnız başına yerin altında koşmuştu ve güvenebileceği tek varlık kendisi olmuştu. Henüz yalnızken yaşadığı korkunun etkisinden yeni çıkmıştı ve bu yüzden yanında güvenebileceği birileri olsa da karanlığa yeniden girmek istemiyordu. Fakat Selçuk Öğretmen hep gelişiyordu, öğreniyordu. İyi bir öğretmen olmamın kuralı da bu idi, sürekli öğrenmek ve tecrübe etmekti. Gelişmeyi, her zaman öğrenmeyi ve merak duymayı, kendini yenilemeyi bilen bir eğitmendi. Sarman ile karşılaştığında mantıklı bir açıdan bakıp yaşadıklarının hayal olduğunu düşünürken, her şeyin bir deneyim olduğunu hatırlamış ve kendini güçlendirmişti; şimdi cesaret veren, güven veren oydu. Verdiği cesaretin, bakışlarının güçlü bir etkisi olacaktı ki Satı Ana ve Zehra Kadın, Selçuk Öğretmen ile Beria'nın arkasından mağaranın kocaman girişinden karanlığa daldılar. Kuşlar kanatlarını hala iki yana açmış, kıpırdamadan duruyorlardı.

"Ben dinler, yazarım..." serisinin ikinci hikayesi. Eve gittiğinde yine misafirler vardı, babası işten yeni gelmişti. Kardeşi de yine misafir çocuklarıyla beraber yaramazlık yapma peşindeydi. Çantasını odasına koydu, kardeşine azar çekti ve salonun kapısına dayandı, sonra mutfağa gitti. Annesi oradan oraya koşuşturuyor, misafirlere hizmet edeyim derken eli ayağına dolanıyor ve evden müthiş bir eş dost kalabalığı sesi yükseliyordu. Onların arasında ve kendi evinde olmasına rağmen kendini büyük bir yalnızlık duygusunun içinde buldu. Yanındaki tüm sesleri alt kattan geliyormuş gibi duyuyordu. Annesinin telaşını izlemeye daldı, sonra akrabalarıyla konuşan babasına. Tüm ilgileri başka şeylere, küçük kardeşine ve dış dünyayaydı. Kendini uzun bir süre boyunca kendi halinde bırakılmış gibi ve çok soğuk birisiymiş gibi hissediyordu. O gece öyle geçti. Gökte bulut yoktu, tabağa benzeyen ay tepeye tırmanmıştı.

"Ben dinler, yazarım..." serisinin dördüncü hikayesi. Her şeye yeni bir gözle bakabilme ve geçmişini kendinden ayrıştırma imkanına kavuşmuş bir kadının hayatını kendi kişiliğiyle yeniden, sil baştan yazmasını, değiştirmesini konu alan bir serüven kitabı.

"Ben dinler, yazarım..." serisinin üçüncü hikayesi. Bir anda birbirleriyle yarışırcasına harabe binaya doğru koşmaya başladılar. Ada hırsla nefes alıyor, İlim'in dalgalı ve karman çorman saçları rüzgarla havalanıyorlardı. İkisi de hızla koşarken gözleri görmüyormuşçasına kocaman binaya çarparak yere düştüler, dengelerini zar zor sağlayarak ayağa kalkıp binanın etrafından koşmaya devam ettiler ve yukarıdaki diğer harabe binaya doğru koştular. Salonlarındaki mor çekyatın karşısındaki camda bu sefer ileride, şehrin dışında silik bir şekilde görülen iki harabe binadan yukarıdakine İlim ile Ada'nın karanlığı yararak koştuğu görülüyordu. Binanın ışığının altına girince yavaşladılar ve bir kapıyı açarak içeri girdiler, gözden kayboldular. Gecenin tüm sessizliği bu manzaraya çöküp karıştı.