Çizgi Studio'da. --- WattpadRomanceTR Dram okuma listesinde. -Kısa Hikaye / Tamamlandı- Düştüm. Daha sonra büyüdüm. Çok erken büyüdüm... Gökyüzünden bir bulut aldım, ince, uzun çubuğuma sardım. Sırtıma vurup, ayağıma düşen taşları aldım, kayacık oynadım. Denize bedenimi bıraktım. Deniz kızı oldum. Daha sonra, masallardaki gibi, karadaki bir prense aşık oldum. Ama ben kazandım. "Gökyüzüne bak," dedi bana. "Penceren hâlâ açık." Yaptım. Pencerelerimizi birleştirdim. Tek çatı altında, ortak bir pencerede izledik gökyüzünü. Sonra kapandı pencerem. Gökyüzüm soldu. Denizim çekildikten sonra tsunami olup, çarptı bedenime. Onu, asfaltların teker izlerinde aradım. İzlerden bir harita yapıp, kaşifi oldum. Ve buldum. "Gökyüzüne bak," dedi bana yeniden. "Penceren hâlâ açık."

YİN YANG SERİSİ | II Bir yok oluş. Bir yeniden doğuş. Yapılan hatalarla süregelen bir uyanış. "Hayatımı şekillendiren meleği bir vesvese çakmağında yaktım. Bana dünyamı geri vereni, gözümü kırpmadan öldürdüm. Emanetiydim, emanetini ateşe verdim. Umudumu terk ettim." "Yaşadığını hissediyorum. Lütfen... Geri dön." Melek döndü. Ebyaz doğdu. Nabiz gözünü açtı. Şimdi sıra, geri kalan tek savaşı bitirmekteydi... 11.06.19

Watty 2020 Fantastik Kategorisi Kazananı ---- YİN YANG SERİSİ | I Gökyüzüne yapılan haykırış. Ve alınan bir geri dönüş. "Senin için geliyorum." Hayalkırıklığıyla süregiden hayata aniden giren melek ve şeytan. Her şey, garipliğin en normal vaziyetinde ilerlerken, ortaya çıkan gizemlerle birlikte, bir rüyadan sonra gün yüzüne çıkan soğuk savaşın anahtarı olduğunu öğrenen Açelya, görevi olan savaşı bitirmeden önce, iç dünyasındaki savaşı bitirmeliydi. --- İnandığın melek ve şeytanla kanlı canlı dost olsan, sonucu nasıl olurdu? "Ona inanma dedi, ona inandığıma pişman oldum." -19.10.18

Bilim Kurgu | Romantik | Her şey üç buçuk yıl önce Güney Afrika'da başladı. Güney Afrika'da Tabari adında elli iki yaşındaki bir teyzenin vücudundaki tüm kıllar döküldü. Bir hafta içerisinde gözleri görmez oldu ve tuhaf davranmaya başladı. Bir haftanın sonunda kendini kaybedip etrafındaki insanları onunla göz teması kurması için zorlamaya başladı. Onunla en az yedi saniye göz teması kuran kişilerde de aynı belirtiler görüldüğünde ilk yayılma başlamış oldu. Bunun ne olduğunu bilen bir kişi bile olmadı, hiçbir bilim insanı bu virüsün nereden geldiğini açıklayamadı. Ve YEDİ SANİYE VİRÜSÜ yayılmaya devam ederken ben hayatta kalanların alındığı Kamp 54'te, ölümü bekleyen sözde nişanlım ve dostlarımla beraber, kampa yeni gelen kişinin gizemini çözmeye çalışıyordum. Onun doğru olduğu bilinen tek adı Kapanın Sahibi'ydi ve gelişiyle her şeyin düzenini bozmuştu. Onunla ne kadar ters düşsek de çok yakında birbirimizin kaderini değiştireceğimizi bilmiyorduk. ❝ ❞ "Keşke bu şekilde tanışmasaydık Kapanın Sahibi." Yutkundu, kısılan göz kapaklarının üstündeki kaşları hafifçe çatıldı. Gözüme kızgın değil de acı çekiyor gibi gözüküyordu. Keşkeler hiçbir işe yaramazdı ki. Bizi üzmekten başka. "Yan yana olan iki kişi, ya birbirine iyi gelir ya da birbirini ölümüne götürürmüş." Başımı iki yana salladım, "Biz ikisini aynı anda yapıyoruz ama." dediğimde dudakları gergince kıvrıldı. "Seninle ikisine de var olan birini bulmak zordur..." Yanağımı seven parmağı durdu. Bakışları, içime işleyen sözcükleri bana en başından fısıldıyordu. "Sen buldun." "Sen de buldun." ❝ ❞