Sosyal medyada gündem olan akımı yapmak için indirdiği uygulamaya kendi yanına yakışan bir erkek arkadaş çizmesini ister. Uygulamanın çizdiği kişiyi sosyal medya hesabında paylaşır, ancak tahmin etmediği bir şey olur. Paylaştığı video bir gecede milyonlarca kişi tarafından izlenir ve globale düşer. Uygulamanın yanına sevgili olarak çizdiği kişi ünlü Rus mafyasıdır ve paylaştığı videodan sonra hayatının tepetaklak olacağının tahmin edemez. 24.04.2025

Bir cinayete tanıklık ettiğinizi ve eski sevgiliniz tarafından kaçırıldığınızı düşünün. Peki ya eski erkek arkadaşınızın, dünyaca aranan ancak bir türlü bulunamayan o katil çetesinin lideri olduğunu öğrendiğinizde ne yapardınız? "Bizim isimlerimiz olmaz. Kimliksiz, kimsesiz ve kimseyiz. Bize nasıl sesleneceğini sen belirlersin. Kurbanlarımız, müşterilerimiz ve en önemlisi başımız belirler." Bazı gerçekler sen ne yaparsan yap acıtır. ... Kadere inanmazdım onu görene kadar. Yanlışlara güvenmezdim onu tanıyana kadar. Bizim hikayemiz aşkla başladı. Nefretle kuşandı Kanla devam etti. ....... Katil, tanığını görmüş dahası yeni kurbanını seçmişti.

Her aşkta en az on kişi vardır Bunlar en yakınlar ve tanıdıklardır... Doğru demiş üstad. Demesine ama bizim Aysın'la aramızda dağlar var. Keşke yalnız dağlar olsa. Aşardım. Ama akmayı bekleyen kanlar var. Yerde bırakmamaya and içtiğim kanım var. Kan kardeşime, canımın canını emanet ettiğim kız kardeşimin döktüğü göz yaşlarının diyeti var. Alınacak öc'üm var Aysın. Bu dava için Giymem, dediğim yeleği giydim. Cebime koymam, dediğim köstekli saati koydum. Elime almam, dediğim silahı aldım. Bulanmam dediğim kan mı ? Banyosunu yaptım. Ama bil. Ne seni özgür bırakırım, ne de senden geçerim. Dirime, dirin; ölüme ölün! Ben böyle seviyorum. Affet, Aysın... Yazar Tavsiyesi: Bu hikayeyi okurken atlayarak okumamanızı tavsiye ederim. Aksi takdirde bir anda nerede olduğunuzu ve neye uğradığınızı şaşırabilirsiniz. :) Sindire sindire okuyunuz ♡ 8 Şubat 2015*

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi. (Kitapta smut içerik yoktur. Yetişkin içerikli olması küfürlü sahneler ve küçük yakınlaşmalar içerdiği içindir.)

"Bu avına âşık olan bir avcının skandalı değil... Hâkeza sen aslanın pençesine düşmüş zarif bir ceylan değilsin; kurdun inine düşmüş bir kuzu da değilsin." diye fısıldadığında, sıcak nefesi sus çizgime çarptı. Kül kokan parmaklarının tersi şakaklarımdan aşağıya doğru yavaşça sürtünüp, kirpiklerime takılmış uzun perçemlerimin bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Sen sürüsü olmayan bir kar leoparısın, ben de seni yamacında saklayan uçurum." • • • *Kurgunun bütün hakları bana aittir! En ufak bir çalıntı durumunda, gerekli işlemler başlatılacaktır.

Kızı zorla kendine tutsak eden bir mafya. Ondan kurtulmak için herşeyi yapan kız.

Yanlış bir numaradan doğan biraz alevli, biraz tatlı, birazda mizah dolu bir aşk... ****************************************************** Müzik bitmişti, biz hâlâ birbirimize aşkla bakıyorduk. Devam ediyordu bizim için melodi, devam ediyordu bizim için tüm sözler; dans ediyordu notalar, dans ediyordu ayışığında kahverengi gözlerimizi süsleyen yıldızlar. Titrek bir nefes verdik ikimizde, uzunca bir süre birbirimize baktık. Sanki uzun yıllar boyunca birbirini görmeyen iki sevgiliydik. Buyduk biz. Ne kadar yanyana dursak da yine de özlerdik birbirimizi, kalbimizi, gözlerimizi... Hiç kimse bakamazdı bize bizim gibi. Anlayamazdı kimse, birbirimiz için atan kalplerimizin sözlerini. Ben o'ydum, o bendi. Birdik biz, farklı bedenlerde atan tek bir kalptik. Tek nefes, tek dudak, tek söz, tek beden, tek kalp. Korkmaya, kaçmaya dair bir şey aradım kalbimde. Ama yoktu... Sadece güven vardı, sevgi vardı, aşk vardı. Korkmuyordum, eşim olacak bu adamdan da yeni hayatıma atılmaktan da korkmuyordum. Bana elini uzattı, gözlerinin içine bakmaya devam etmek istedim, uzandım eline. Sıkıca tuttu beni, bırakmadı sonsuza değin. Başparmağı usulca elimin üzerini okşarken alnımda dudaklarını hissederek gözlerimi yumdum. "Hazır mısın birtanem?" Gözlerimi açarak ona baktım. Dudaklarımı bir gülümseme kaplarken uzanabildiğim kadarıyla minikçe boynundan öptüm. "...Hazırım sevgilim."

O gece, kuru soğuğun bedenimi yaktığı o anda terk etti çocukluğum bedenimi. Cıvıl cıvıl renkleri olan o küçük kız öldü, gecenin karanlığına boyanan kadın doğdu küllerinden. Ve dudaklarımdan tek bir mırıltı döküldü benim bile kulağıma ilişmeyen: "Affet sevdiğim. İnci çiçeğinin dallarını kırdılar..." Beni yazanın elleri taştan, kalemi katrandı. Bahtıma düşen iki tutam ah'da beni yakmıştı. Bir mucize olmamış, bir ihtimal doğmamış ve bir ışık yanmamıştı geceden. Bahtımın karasına derman bulunamadı. Olmadı. Kalem tutan eller bana acımadı. 🖤 İnci Çiçeği kitabının şarkısı: Gülşen-Emrin Olur Yayınlanma tarihi: 15/08/2024 Yukarıdaki sahne kitabın alıntısıdır. Eğer sizler de bu macerada benimle olmak istiyorsanız satırlarda buluşalım🦋

4 yıl sonra hapishaneden çıkan köyün ağır abisi, ağanın oğlu Maraz Ali. 14 yaşından beri şehirde abisi ile yaşayan Gül Hanım, 20 yaşında köye geldiğinde Maraz Alinin hapishaneye girdiğini öğrenir. Eski zamanda bir köy kurgusudur.