Onlar acımasız yeraltı dünyasının korkulu rüyaları olan Araf Soydan ve Emre Soykıran. Gözlerini bile kırpmadan sırf sinir atmak için bile adam öldüren kimseye acımayan sadist insanlar. Ortam da isimleri geçtiği zaman herkese besmele çektirip destura geçiren insanlar. Beklemediğiniz bir son hiç tahmin etmediğiniz olaylar gerçekleşiyor zaman onlardan sevdiklerini alıyor ve gerçekler bir bir ortaya çıkıyor. Keyifli okumalar... **2015**

''Doğruluk mu cesaret mi?'' ''Cesaret.'' ''Peçeteye numaranı yaz ve 2 masa arkadaki çocuğa ver.''

Selam :) okumanızı tavsiye ederim sizi çok seviyorum mucks :* öptüğğğğğm :D

APTALLIĞI ONU MASUM YAPAN BİR KIZIN AŞIK OLDUĞU ÖKÜZ ONU DEFALARCA KIRAR.AMA YİNEDE ONUN İLKLERİNE SAHİP OLUR.BELKİ BİR İLK ÖPÜCÜK BELKİ DE DAHA FAZLASI.. AMA EN ÖNEMLİSİ BU KIZIN ONA VERDİĞİ DEĞER ÖKÜZÜ MUTLU ETMİŞTİR.BU ÖKÜZ ONUN MASUMLUĞUNUN SİHRİNE KAPILIR... ''HER AŞK NEFRETLE BAŞLAR AMA HER AŞK MUTLU SONLA BİTMEZ.MUTLU SON MASALLARDA OLSADA HER AŞKIN BİR SONU VARDIR.BU SONLAR KADERİMİZİ DEĞİŞTİRDİĞİ İÇİN HAYATTA DÜŞÜP KALKARIZ. HER BİR SEFERDE DÜŞTÜĞÜMÜZDE DAHA SIKI TUTUNURUZ UMUTLARIMIZA. BU KIZDA BU ÇOCUK İÇİN HER SEFERİNDE DÜŞSEDE UMUDUNDAN ASLA VAZGEÇMEZ...''

Fakat mutluluk geldiğinde birçok hayalleri de arkasına bakmadan götürmüştü. Umutsuzluk, hüzün, üzüntü sanırım kendi kelimelerimi bulmuştum.

Ne yoksa aşk hayatımı hayır tabi ki.Hayır demiştim.Sana yaklaşan bir aşk var karşında içi beyaz dışı siyah bir aşk bu evet evet bana doğru geliyor bu da ne bu bir meteor. Yoksa bu... Bu Selim...<3

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Siyah beyaz hayatıma Çilek Tadında Aşk..

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...