Ansızın yaşanan bir felaket büyük bir aileyi darmaduman edip dört bir yana savurmuş, bağları en kopmaz denilen yerde kopartmıştı. Yıllar sonra ise yanan intikam ateşi kopan bağları yeniden bir araya getirecekti. İntikamın kor ateşinde yanan nice ruh aşkın küllerinde ya ölecek ya yeniden doğacaktı! ... GÜLLERİN AĞITI, ADEN HİKAYESİNİN DEVAMI NİTELİĞİNDEDİR. BAĞIMSIZ OKUNABİLİR ANCAK FAZLA KARAKTER İÇERDİĞİ İÇİN ÖNCESİNDE ADEN'İ OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM.

Değil İstanbul'un tüm Türkiye'nin sokaklarını evi bellemiş bir kız çocuğu Tomris Anka. Kök salmak nedir bilmeyen, ipsiz bir uçurtmaydı. Şimdi ise toprağa bir tohum ekilmiş, kök salması için can suyu verilmişti. Tomris Anka'nın yuvasına dönüp köklerini güçlendirmesini bekliyordu Kadıoğlu ailesi. Ama bu sefer ön yargılar ile baş etmesi gereken abilerdi. #Karışanbebekler #abi #abiler

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

"Geçimsizim bugünlerde Kimsesizim bu yerlerde Değersizim bu ellerde Gölgesizim her gün her yerde.." Kulaklarımdan girip ruhuma sızan eşsiz melodiyi dinlerken bir kez daha yalnızlık duygusu benliğimi esir altına aldı. Acı bir tebessüm ettim, hayata karşı. Sahi neden herkese adil davranmıyordu ? Neyse, mühim değildi. Alışıyorduk ne de olsa. Hayır, alışmak zorunda kalıyorduk. 🦋 Ben kim miyim? Ben Elfida, Elfida Mila. Yaşamı boyunca hiçbir dala tutunamamış, çoğu acıya göğüs germiş bazen de acıların bıraktığı enkazın altında kalmış bir kız çocuğuydum. Yaralı ruhumun sevgi dolu eller tarafından birer birer sarıldığı, zamanla hayata karşı duvarlarımın yıkıldığı hikâyeme hoş geldiniz..

Acılarla dolu bir kız ne kadar iyileşebilir ki? (Aile kurgusu ya da abi kurgusu dediğiniz şeyden) 🍂 •Bu hikaye küfür, argo kelime, şiddet gibi unsurlar içermektedir. •Bu hikâyedeki tüm karakterler ve olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.