Ulaş: Hani sen bana ilk mesajında demiştin ya Ulaş: Dizi, film ve kitaplarda herkesin sevdiği yan karakterler gibisin diye Ulaş: O zamanlar bu benim için bir iltifattı Ulaş: Ama şimdi değil Ulaş: Kendime neyi yediremediğimi sormuştun Ulaş: İşte bunu yediremiyorum Ulaş: Ben senin hayatında da bir yan karakter olduğum gerçeğini kendime yediremiyorum

Mardin de büyük bir aşiret liderinin oğlu istenilmeyen bir evlilik yaptığı için kendi memleketinden sürüldü. Ya kadını terk edip aşiretin başına geçecekti ya da ailesini. Serhan bey çok sevdiği anasını babasını kardeşlerini geri de bırakmak zorunda kaldı Bir yanda onu büyüten bu yaşa getiren ailesi bir yanda sevdiği kadın ve karnında ki evladı. Kimi bırakacaktı ona güvenen karısını ve törenin istemediği evladını mı yoksa Atasını mı o seçimini yaptı... Kimse çocukları dahil nereli olduğunu bilmeden yaşadı taki.... 3 çocuğuyla mutlu yaşayan Serhan beyin kızı Berfu nun hikayesi.... 1.Bölümden: Her şey bir yanlış anlama ile başladı... Murat'ı kucağımda severken arkadan biri omzuma dokundu " Pardon bakar mısınız" diyince arkama döndüm deminden beri beni kesen ,halay da elimi tutan adamdı "buyrun " dedim. Murat ağlayınca ona baktı bende onu sallayıp "ağlama anneciğim" dedim adama baktığımda şaşırmış ve mahçup olmuş gibi yüzüme baktı devam ettim "kusura bakmayın oğlumun karnını doyurmam gerekiyor" diyip yanından hızla uzaklaştım. 4.Bölümden "Pardon bakar mısınız '' deyince döndü Allah'ım yakından daha da güzeldi ''buyurun'' dedi konuşunca ne diyeceğimi unuttum sahi neden gelmiştim ben ağlama sesiyle kendime geldim kucağındaki çocuğu yeni fark ediyordum '' Ağlama anneciğim '' dedi beynimden vurulmuşa döndüm daha 1 dk olmadı yan yana gelmemiz bu normal miydi ?'' kusura bakmayın oğlumun karnını doyurmam gerekiyor '' deyip yanımdan uzaklaştı .

İyilik bir toz bulutu gibi yok oldu benliğimden, ben seçmedim bu hayatı sizin adaletsizliğiniz benim en büyük değişimim oldu... Avşin nice zarar görmüş çocuklarımızdan sadece bir tanesi. Belki hayal, belki bir kurgu ama günümüzde gerçeği olan yüreği yaralı bir kız. Onun hayatı 13 yaşında bir pislik tarafından yok oldu. Tıpkı bir Anka kuşu gibi defalarca kanadı kırıldı. En sonunda küllerinden yeniden doğdu. O ölmek için atladığı tepeden bambaşka biri olarak yeniden doğdu. Bu ülkenin gizli bir savaşçıya, kadınları çocukları koruyan birine ihtiyacı vardı. Avşin ve arkadaşları bu dünyanın adalet savaşçıları. Onların tek derdi adaletti ve her biri bedelini en ağır şekilde ödedi... Okurken kendinizi içinde bulacağınız bir kurgu. Bazen yaralı bir Eylül olup daha çok Avşin olacağınız bir eser.

Not! Kitabın ilk bölümleri final olduktan sonra düzenlenecektir. [Kitabın Şarkısı : Lana Del Rey - Dark Paradise.] Kitap yetişkin içerikler bulundurmaktadır! ❄ Sonsuz bir gecenin göğsünde Ay ince bir bıçak gibi asılıyordu. Adımları arkasında kan izleri bırakan kara kürklü bir kurt uçuruma doğru adımlıyor, bilincini kaybetmemek için acısına tutunuyordu. Uçurumun başına geldiğinde gözlerinde sönmeye yüz tutmuş ışık ölüm kokuyordu. Toprağı kızıla boyayan kanı tüylerinin arasından akmaya devam ederken bir anda olduğu yere çökerek, yığıldı. Hızla aldığı nefesler ciğerlerine kendi kanının kokusunu dolduruyordu. Yine o eksiklik duygusu ruhunu sardığında... ölmek istemişti. Geriye kalan son gücünü toplayarak başını Ay'a doğru kaldırıp peş peşe uludu ta ki içinde ki boşluğun sahibi çağrısını duyana kadar. "Mühür seni bana getirdi." ❄

Yetişkin İçerik. "Sen uyuşturucu gibisin. En kalitelisisin. En kafa yapanı. En zevk vereni." dedi nefesinin arasında. "Seni daha çok içmek istiyorum. Daha daha çok. Ama her şeyinle beni öldürüyorsun. Bu yüzden benim için altın vuruş sensin, sen."

"Öyle güzelsin ki..." diye fısıldadı dolgun dudaklara doğru. Kadın, adamdan işittiği sözleri yutkunarak dinledi. Çünkü adamın sesindeki o boğuk tını, onu tekrar baştan çıkarmak için en basit sebepti. "Güzelliğini," Eliyle kadının terden yanağına yapışmış siyah saçlarını geriye itekledi. "Nasıl ifade edebilirim, bilmiyorum."

"Yok olacak kadar azalan bir insan, en tehlikelisidir." Aylar önce kurtlar sofrasına bir sandalye çekmiş, kanlı bir ziyafetin içine oturmuştum. Senelerce bastırılmış bir açlıkla doluydum; iştahla intikam yemeğinin önüme serilmesini bekliyordum. Fakat bir süre sonra anladım ki, burası acıkınca oturulan bir masa değildi. Aksine, burası güçsüz olanın sofraya serildiği, üstüne de kadehlerin tokuşturulduğu bir masaydı. İntikam yemeği hiçbir zaman gelmeyecekti; çünkü burası zaten intikamın ta kendisiydi. ⚠️ Kitapta bazı tetikleyici unsurlar bulunmaktadır, lütfen bunun bilinciyle okuyunuz. Yayınlanma Tarihi: 16 Mart 2023

[WATTYS 2022 KAZANANI] Parmağı omzumun üzerindeki belli belirsiz benlere dokundu. Ardından köprücük kemiğime kaydığında dudaklarım, bir nefese muhtaç kalmış gibi titreyerek açıldı. Koyulaşan bakışlarını gördüğümde göğüs kafesimin içindeki kalbim, hızlı bir takla atmıştı. "Ne yapacağım ben seninle?" diye mırıldandığında kısa saçımın tutamlarından birini parmağına dolamıştı. Güçlü eli, belimi sıkıca sarıyordu. Dudakları kulağımın üstüne dokunduğunda titreyen ellerim omuzlarına tutundu. Tüm günahlarım birleşerek bedenimi ve ruhumu ona emanet ettiğinde içimdeki şeytan gülümsedi. Ardından onun dudakları da kıvrıldı ve çenemi kavrayıp ona bakmamı sağladı. Bakışlarımız buluştuğunda; cehennemin tüm ateşleri ikimiz için yandı ve dudaklarından adıma işlenen zehir döküldü. "Vera." (TAMAMLANDI.) [14.03.2020 | 14.07.2021]

Katıla katıla, canım çıka çıka güldüm. Yaş geldi gözümden onu bile silmedim. "Yaralanmış," karnımı tutmaya başlarken soluğum kesilecek gibi olduğunda öksürüklerimin arasından yine gülmeye devam ettim. "Yaralanmışsın. Bak! Bak hâline, bak halimize. Kangren oldun sen bana kangren." Göz yaşım günlerdir kaşıdığım yara yaptığım yüzümün hücrelerini yaka dururken hiçbir yaşın ne izini ne bıraktığı hissi silmeye çalıştım. Yaralarıma denk düşen yaşlarımla, " Zarar veriyoruz birbirimize. Bak, bak evin hâline Efkan. Odasına giremiyorum onun. Bebeğimiz öldü bizim. Gir odasına," kolundan tutup kaldırmak için hamle yapacağım sırada yarasından sızan kanla durdum. Başım sağa sola sendelerken, koridorun sonunda kalan odaya gözümün ucuyla bakıp "Senin aldığın patiği kaybettim Efkan, hani Beşiktaşlı olan varya onu da bulamıyorum." Sessiz çıkan fısıltımla yüzüme baktı. Bakışı yetmezmiş gibi titrek bir iç çekişiyle koca dağların arasında kalan kalbimi kurtarmak ister gibiyken, o bana böyle acıyla bakarken ben ona acımadım. " Dokunamıyorum kıyafetlerine." Sargılı olan omuz başına tekrardan bakıp, "Keşke o öleceğine senin ölün gelseydi eve." Beynim dediklerimi sonradan algılar gibi bedenim irkilirken dudakları kıvrıldı. Başını ağır ağır salladı. Tövbe Allah'ım, tövbe...

Yamaç gibi dik olan Rüzgar ve onunla birlikte savrulan Yaprak'ı. Kimi zaman bir Ateş kadar kızgın, kimi zaman Rüzgar kadar sert. Daima solunda ve soluğunda olan ailesiyle çok küçükken vedalaşan bir çocuk. Ama şimdi... Şimdi her şeyi yeniden yazan bir adam... "Peki bu iş nasıl bitecek? Bu intikam bitecek mi?" "Asla, asla bitmeyecek. Biz bitti desek bile o bitirmeyecek. Ve biz de gerekeni yapacağız. En iyi şekliyle." Karanfil ve Buz Prensin hikayesine hoş geldiniz. Bu bir farklılık hikayesi. Başlangıç: 18.11.2020 (04.06.2021 - farklılık #2) (09.06.2021 - değişik #17) (20.06.2021 - ciddi #4) (22.06.2021 - güven #803) (07.07.2021 - edebiyat #215) (15.08.2021 - roman #75) (17.09.2021 - güzelsevmek #32) (25.01.2022 - karanfil #1) (20.03.2022 - olay #3) (02.03.2023 - değişik #31) (06.01.2024 - yazar #4)