Nilperi beyaz atlı prensine yüzüğü takıp pembe hayallerde dolaşırken , aslında prensinin Gargamele dönüşmesi uzun sürmez. Düğün günü aldatılan Nilperi kalbinin kapısını kilitleyip anahtarını tuvalete atar ve üzerine sifonu çeker. Kendisini tamamen arkadaş grubuyla geyiğe vuran kahramanımız zaten kilolu olan vücudunu obez bir vücuda çevirdiğinde iş işten geçmiştir. Bu sırada fark edilmeden popüler olmaya başlar. Abisi yeni kişiliğiyle ortalığı karıştırırken , rutin bir şekilde gelmeye başlayan gizli numara mesajları işleri iyice çıkmaza sokar. Artık depresyon eşiğine gelen Obezler Kraliçemiz kendisini yeniden doğurmaya karar verir, tabi mesleği buna izin verirse. Şimdi arkanıza yaslanın ve kendinizi Nilperinin çıkmaz sokağına bırakın. Mizah #5

Wattys 2019 Kazananı! /En İyi Gençlik Hikâyesi/ "Alper ile Agâh... kimine göre milyarlık dünyada sıradan iki nokta, kimine göreyse dört duvar arasında bir çifti aile yapan iki hayta." Küçüklükten beri hep çok zekilerdi. Hatta hiç küçük olmamışlardı. Büyümüş de küçülmüş lafının iki bedene sığmış haliydiler. Akranları agu bugu diye etrafta gezerken onlar Aganta Burina Burinata'yı çoktan sökmüş, sol yanına Halikarnas Balıkçısı'nı yapıştırmıştı. Sohbet edeceklerse iki lafın boynunu kırarlar, belini kırarak acı çektirmeye gönülleri razı gelmezdi. Her şeyden önce sırt sırta verdiklerinde kendilerinden eminlerdi. Hatta zamanında küçük dağların yaratılış kadrosunda bulunduklarına dair iddialar bile ortaya atılmıştı ama yaşları bu iddiaları çürüttü. Sadece kardeş değillerdi. Aynı zamanda ikizlerdi. Birbirleri için varlardı. Çünkü ikizler birbirinin aynasıydı.

"Oğlum bak bende malafobik var! Benden uzak dur!"dediğimde mal mal suratıma bakmaya başladı. "O ne ki?"dediğinde laf sokmanın verdiği gururla kocaman bir kahkaha attım. "Mallara alerjim var demek. Yani sana iguana!"dediğimde kaşlarını çattı. Küfürbaz ama zeki bir Açelya ile hovarda ama başarılı bir Arda'nın hikayesi... Bu bir veteriner hekim ile ünlü bir şirketin CEO'sunun komik hikayesi... Durmaksızın onları kovalayan geçmişten kaçabilecekler mi? Buyurun birlikte öğrenelim... Hayattan soyutlanmaya ne dersiniz? Yazardan dip not Ben yazar Afra. Yazar deyince bir tuhaf oldu kdkdmldmd. Biraz deliyimdir. Aslında biraz değil baya bakırköyden kaçtım. Neyse işte bu komik kitabı sizlerin beğeninize sunuyorum. İsterseniz okuyuverin. (Ama benden size minik bir ipucu okurken gülmekten altınıza işeyebilirsiniz) 😈WATTPATT'DE BU İSİMDE YAZILMIŞ İLK KİTAP😈 ‼️BU KİTABIN İSMİ ŞAHSIMA AİTTİR! HERHANGİ BİR ÇALINMA İHTİMALİNDE GEREKEN YAPILACAKTIR! ANLAYIŞINIZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM!‼️(Burası da biraz ciddi olmuş fjkfndk. Ama ne yapıyım kıçımı yırttım burada o ismi bulana kadar!)

Bilinmeyen Numara : Şafak kaç askerim?

Tüm hakkı saklıdır.© "Henüz yolun başındayken, sonuna gelmenin hikayesi..." Hevin , on sekiz yaşını doldurmuş, yıllarca kanserle mücadele verip; yenilginin acı sonucuna yaklaşmış bir kız. Hayat ona yaşamının tadında iken vermediği dostluğu, kardeşliği ve aşkı ancak hayatını kaybederken veriyor. Bu aslında ; Kaybedilenlerin yanında kazanılanlar adına,; mutlu olmanın hikayesi...

17 yaşında ezik bir kız. Yastıgından kafasını kaldırdığı hergün bile, psikolojisini bozmasına sebep olabiliyor. Tam, tamamen hayatla ilişiğini kesecekken biri geliyor ve diyor ki:sen benim, siyah ve beyaz arasındaki tek gri tonumsun... Aslında bu tek cümle yetiyormuş. İşte o an anlıyor birisi için yaşayacağını ve değişmeye karar veriyor .O değiştikçe, insanlar da değişiyor. Her şey okadar farklı hallere bürünüyor ki, bir süre sonra değişim gösterdiğine pişman oluyor. Bu değişim sırasında neler olacağını tanıklık etmeye varmısınız? Eğer cevabınız evet ise, sizi dolunayın günlüğüne davet ediyorum✔✔✔???✖✖✖

Bizim maceradan maceraya koşan kuzenler geri döndüüüü!!!!!! Kafa Güzel yeni maceraları ile sizlerle. Şimdiden keyifli okumalaaar.:)

"Keşke hiç büyümeseydik." Dostluğun, kardeşliğin, aşkın, komedinin adresi Kafa Güzel. Doğa'nın çocukluk aşkı, Buğra'nın tertemiz bir aşkı ve Beste'nin hayata mücadelesine hep birlikte şahit olalım.:) Bu kitap kuzenlerime gelsin.:) Keyifli okumalar:)

Sıradan bir hayatım var denilemez, akıl hastanesinde ne kadar olursa o kadar sıradan. Ama yine de sıradandı, deliler bile monotonlaşırdı, o hariç.

Anonim: Selam güzelim gel atla gezelim.(16.22) Yiğidim: Huh, bu neydi şimdi? (16.24) Yiğidim: Fazla klişe. (16.24) Yiğidim: Ah her neyse. (16.24) Yiğidim: Amacın ne? (16.25) Yiğidim: Kimsin sen? (16.25) Anonim: Bir amacım olduğu söylenemez, yaptığım tek şey seni sevmek. Ayrıca kim olduğumu söyleyecek olsam niye anonim olayım yiğidim? (16.26) Yiğidim: Pekala, haklı sayılabilirsin fakat kelime oyunu yapma, bundan hiç hoşlanmadım. (16.26) Yiğidim: Ayrıca gezmekten de pek hoşlanmam. (16.26) Anonim: Ha şu an aramızdaki tek engel gezmekten hoşlanmıyor olman yani? (16.27) Görüldü | 16.28 - - - Hani ergenlik çağlarınızda (bedensel olan değil, ruhsal olan) hemen herkesin aktif kullandığı Wattpad'de bir kitap yazayım da paylaşayım diye düşünüp paylaştıktan -ve kurgunuz hemen hemen tuttuktan- yıllar sonra aslında ne kadar çocukça ve aptal bir şey yazdığınızı fark eder fakat artık iş işten geçmiş diyerek silemezsiniz ya, hah işte o durum.