•Ana karakter Ahlâ ve Mahir'den sonra yan karakterlerin hikayesine geçiliyor. Bunu sevmeyenler başlamasın lütfen ❤️ Zeynep, "Çok şükür bu aralar iyi şeyler oluyor, Abim bugün çıktı hapisten."dediğinde Ahlâ bozguna uğramıştı. Mahir abi hapishaneden çıkıyordu. Bitmek bilmeyen bu dava peşinden daha kaç insanı götürecekti bilmiyordu ama Mahir abinin hapisten çıkmasıyla olayların daha da büyüyeceğine emindi. Not: Hikayede yetişikin unsurlara yer verilecektir!

Kitap bana aittir, herhangi bir çalınma durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.! Aşk, bazen bir silahın gölgesinde doğar. Ve bazı yazgılar, kınayla değil kanla mühürlenir. Heja, Mardin'in taş avlularında narinliğiyle büyümüş bir genç kadındır. Ancak bir sabah, abisinin düşman aşiretin kızını kaçırdığı haberiyle dünyası yerle bir olur. Uçurum kenarında alınan bir kararla, iki düşman ailenin kanı durdurulur-ama bir bedelle: berdel. Heja, sevmediği bir adamla; Baran ise adını bile duymadığı bir kızla evlenmeye zorlanır. Bir taraf için fedakârlık, diğer taraf için mecburiyettir bu evlilik. Ama içten içe, kırgın bakışlar, susturulmuş hayaller ve geçmişin kanlı gölgeleri arasında bir kıvılcım belirir. Baran'ın kalbinde bir şeyler kıpırdamaya başlar. Heja'nın sessizliği, içindeki fırtınaya dönüşür. Kimi kaderini seçemez, ama bazıları o yazgıyı yeniden yazmaya cesaret eder... 18.11.2025 Türkiye kategorisinde 1. sırada 18.11.2025 Keşfet kategorisinde 1.sırada 16.12.2025 Güncel kategorisinde 1.sırada 20.12.2025 Keşfet kategorisinde 1.sırada 28.12.2025 Popüler kategorisinde 1.sırada

"Tahsin amca kim bu herif?" diye sordum. Kara gözleri avına odaklanmış bir aslan gibi keskince benim ürkek yeşillerime odaklıydı. "Behzat Kıvançlı'nın büyük oğlu Halil İbrahim Kıvançlı." dedi sesinde bariz bir gerginlik vardı. Benim tanımadığım bu adam etrafımdaki herkesi fazlasıyla germiş durumdaydı. "Onlar Karadenizli değiller mi? Ne işi varmış bu topraklarda?" diye sordum. Gözlerimi zar zor kopardım kara gözlerinden. Göz göze geldik Tahsin amcayla, "Onun olanı almaya gelmiş babandan, öyle diyorlar..." Anlamaz bir şekilde kaşlarımı çattım, "Onun olan ne varmış burada acaba? Bizim topraklarımızda hükmü geçmez onun!" dedim çirkefçe. "Benim hükmümün geçmeyeceği bir toprak yoktur küçük hanım." Arkamdan duyduğum sesle irkildim, bu kalın ve sert ses Halil İbrahim denen adama ait olamazdı değil mi? Tahsin amcanın gözlerinden dehşet geçti, arkamdaki adamın önünde hemen ellerini birleştirip başını eğdi ne oldu bilmiyorum ama sessizce yanımızdan sadece birkaç adım ayrılıp bizi baş başa bıraktı ama hala köşede tetikteydi. Cesaretimi toplayarak döndüm ona. Yakın mesafeden gördüm kara gözlerini şimdi daha bir karanlık bakıyordu. "Topraklarınızda gözüm yok. Ben benim olanı almaya geldim." dedi karanlık çıkan ses tonuyla. Yutkundum, sesimin titrememesine özen göstererek, "Senin olan neymiş?" diye sordum. O an gözlerinin parladığına yemin edebilirdim. "Aze, Aze diye bir kadın. Bey kızı Aze derlermiş buralarda ona." Gözlerim istemsiz irileşti, buzlu suyun içine düşmüş gibi titredim. Aze kızdım ben. Yüreği yiğit, gözleri güleç Aze kızdım... Bey kızı Aze derlerdi bana. *** BU KİTAPTA GEÇEN OLAYLAR VE KİŞİLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA ALAKASI YOKTUR.

Kaybedecek hiç bir şeyi olmayan biri aşık olursa ne olur? Mardin'in sahibidir Baran Bey. Asi, hırçın ve istediğini elde edebilecek kadar güçlüdür. Herşeye sahiptir. Fakat mahrumdur sevgiden. Ta ki onu görene kadar...

Azad Karan, yüreğinin tam ortasına kor gibi düşen Nida'nın aşkıyla yanıp tutuşmaya başlamıştır. Ateşi bir türlü dinmiyordur çünkü Nida onun yanından bile geçmek istemeyen, köydeki diğer insanlar gibi ondan korkan bir kızdır. Aşkının karşılığını alamayan Azad, bu yolda her şeyi göze almıştır. İyi ya da kötü, incinerek veya inciterek Nida'yı kazanmaya karar verir. Gözü ondan başkasını görmüyordur, Nida'nın aşkı onu olduğundan daha acımasız birine dönüştürür. "Seni çok seviyorum, sen de beni seveceksin."

1980'lerde Osmaniye'nin bir köyünde geçen; Hapisten yeni çıkan kalbi taş tutmuş Arhan ve yıllar öncesinden beri onu kalbinde taşıyan Meyra'nın hikayesi.. ARHAN isimli ilk hikayedir :) ( Eski zaman kurgusudur, bunu göz önünde bulundurarak yorumlarınızı şuanki devirle mukayese ederek yapmayınız. Eleştiri serbest, yazara ve kurguya istinaden küfür yasaktır. ) Yayım Tarihi; 31.01.2024 #1- Romantik/ 20.05.2024 #1- Mizah/ 13.06.2024 #1-Sevda/ 29.04.2024 #1-Evlilik/ 25.04.2024 #2-Köy/ 23.04.2024 #1-Yetişkiniçerik/ 10.05.2024 #4-Erotizm/ 06.05.2024 #6-Gençkızedebiyatı/ 29.04.2024

yüreğine mukayyet olmazsan daha çok acır canın Biliyordu. Onu sevdigimi biliyordu. Bu bir tehdit değildi bu ona kapılmış olan yüreğimin canıma vereceği acıydı ama bilmediği bir şey vardı yüreğim hiç kimseye ait olmamıştı.

Bir kızın kaderi annesine benzermiş... Küçükken bir söz işittim köydeki safiye teyzeden " Kızın çeyizi annesinin kaderidir " diye ... Küçükken düştüğümde dedem hep kendin kalkacaksın derdi kaldırmazdı. ve kendim kalkardım kanayan yaralarımı kendim sarardım . Bu yetim Bu òksüz Bu kimsesiz Bu hastalıklı Kim alır evlenir , hep hasta boşa para harcıyoruz... yıllarca bu söylemleri duydum ben yüzlerine gülüp gece yildizlara anlattım derdimi onlara ağladım. onlardan tek istediğim okumak ve sevilmekti .Onuda çok gördüler bana . daha on yedisinde gelin oldu Avjin , Abisi sattı Avjini elli koyuna , Değeri bu kadar mıydı avjinin...

Unutmak için bir gece geçirdiğim adını bile bilmediğim adamı, bir hafta sonra boks maçında gördüm. Üstelik taktığı maskenin ardından o olup olmadığını da bilmiyordum. Şans mıydı bu yoksa şanssızlığım mı? Yoksa kader miydi? Belki kaderin cilvesi dedikleri şey bu olabilirdi. Önüme atılan maskenin sahibine yavaşça döndüm. Karşımdaydı işte. Pişkin pişkin sırıtıyordu. "Ağzını kapa." dedi gülerek. "Zaten geçen hafta yeteri kadar açıktı." deyince ağzımı hemen kapattım. "Terbiyesiz." deyip koridordan çıktım. Beni unutmamıştı. Oysa ki o gün pek kendinde gibi de değildi. Korkut Ali Altay & Defne Serenat