Hera Yarkan lise son sınıf öğrencisidir. Geçmişin pençe izlerinden kurtulmaya çalışırken on yedi yaşında hayatına giren Atlas Katrivas'a karşı duyduğu platonik aşk onu hayata bağlar. Babalarının ortaklığı sebebiyle devamlı aynı masada oturmak zorunda kalmalarına, karşı karşıya gelmelerine rağmen Atlas bir an bile Hera'ya bakmamaktadır. Atlas'ın okuduğu okula nakil aldırmasıyla beraber uzaktan hayranlık duyduğu bu adamın kolları arasına düşer. Artık her şey hem Hera için hem Atlas için daha zordur. "𝐊𝐚𝐛𝐮𝐫𝐠𝐚𝐥𝐚𝐫ı𝐧𝐝𝐚 𝐛𝐢𝐫 𝐚𝐠̆𝐫ı, 𝐒𝐮𝐬𝐦𝐮𝐲𝐨𝐫 𝐢𝐜̧𝐢𝐧𝐝𝐞𝐤𝐢 𝐚𝐜ı. 𝐓𝐞𝐧𝐢𝐦𝐢 𝐲𝐚𝐤ı𝐲𝐨𝐫 𝐬𝐨𝐧 𝐤𝐞𝐳 𝐬𝐞𝐯𝐢𝐬̧𝐭𝐢𝐠̆𝐢𝐦𝐢𝐳 𝐲𝐚𝐭𝐚𝐠̆ı𝐧 𝐬𝐨𝐠̆𝐮𝐤 𝐭𝐚𝐫𝐚𝐟ı."

@atesh.akinn hikayenize yanıt verdi. @atesh.akinn: Abi o hiç Antropoloji hocasını görmemiş ki, nereden bilsin? @_derin_cvkh: Psikoloji bölümünde okumuyorum @atesh.akinn: Biliyorum @_derin_cvkh: Zaten senin için "Bilmediği bir şey yok" diyor herkes @atesh.akinn: Yoo var @_derin_cvkh: Mesela? @atesh.akinn: Bana neden takip attığın @_derin_cvkh: Sana bir tek ben mi takip isteği attım? @atesh.akinn: Hayır @atesh.akinn: Ama bir tek senin takip isteğinin sebebini merak ettim @atesh.akinn: Hadi buyur cevapla bakalım ateş böceği .... ~ 4 Ocak 2024: aşk #1

"Bazen,hiç var olmamış ve hatırlanmayan insanlar gerçektir.Yalnızca bir zaman arasına sıkışmış olabilirler." Zaman arasına sıkışmamaya dikkat edin. Herkesin normal olarak bildiği bir lisede hiç var olmamış insanları hatırlayan öğretmenlerin olması kimsenin ilgisini çekmez.Her zamanki gibi okuluna giden Umay,bir anda kendini 1980'li yıllarda öğretmenlerinin öğrenci olduğu zamanda bulur.Bir büyü sonucu zamanlar arası sıkışmıştır ve büyüyü bozup hiç var olmayan hatırlananları kurtarması için yanlız bir haftası vardır.

Ölüm ve yaşam arası bir savaşta güneşi arkasına alıp üzerimde oluşturduğu o devasa gölgede biz onunla göz göze geldik. Bu meydanda, bir savaşın orta yerinde mağlubiyetin getirdiği bir galibiyetti sanki yaşadığımız. Şerrin hayra dönüştüğü, kuşların yolunu bulduğu, kafesin yok oluşu ama bir insanın bir insana tutsaklığıydı. ''Ben Şifa Sürmeli.'' Dedim nefes nefese. Yer ayaklarımın altından kayıyorken dizlerimin üstüne çöktüm. ''1 yıldır bu topraklarda esir tutuluyorum. Şimdi burada benim ülkem için hak, hukuk, bayrak, vatan sensin! Ülkeme dönmek için adaletinle birlikte merhametine sığınıyorum.'' ... Çıkılan bazı yolların dönüşü olmaz. Bazen ise çıkılan yolda kendini bulmuş olarak dönersin. Sen benim dönmeyi düşünmediğim o yolda kendimi bulduğumsun.

Uyuşturucu bağımlısı olan bir kız, yatırıldığı psikiyatri merkezinde hayatını değiştirecek genç bir adamla tanışır. 12.04.2021/ Gerilim #1 07.05.2021/ Psikoloji #1 13.02.2023/ Psikoloji #1

İzgi Akel, okul birincisi, profesyonel atletizm öğrencisi, girdiği her sınavda birinci olan ve katıldığı her koşuyu kazanan o kız. Ama yanında kimse yok, etrafında başarısını alkışlayan tek bir kişi bile yok. Üstelik bu başarıyı gerçekten hiçbir zaman istememişti bile. İzgi lisenin son yılında tesadüfi eseri kendini bir müzik yarışmasının ortasında bulduğunda hayatı rayından çıkacak ve hiç beklemediği şeyler yaşayacak. Artık etrafında onu alkışlayanlar olacak. Hayatı boyunca kendini yapayalnız bırakmak zorunda kalmış ve bir şeylerin içinde sıkışıp kalmış hisseden o kız, bir gün sokak sokak aradığı huzuru ona verebilecek, onu huzurun tam ortasına bırakacak bir arkadaş grubuyla tanıştığında ve aralarından birine aşık olduğunda olaylar nasıl gelişecek? Peki her şey bu kadar basit mi? Umarım okuduğunuzda benim yazarken hissettiğim gibi huzuru kalbinizde hissedersiniz. Bu hikaye, huzur arayışı sonucu ortaya çıktı.

"Kendini nasıl hissediyorsun?" diye soran adama baktım. Daha birkaç dakika önce hastane odama dalan bu adam sanki her şey çok normalmiş gibi benimle muhabbet etmeye çalışıyordu. "Sanki bir bilinmezliğin içindeyim. Dört bir yanım karanlık ve o karanlığın içinde kayboluyorum..." Verdiğim cevaba ilk başta ne diyeceğini bilemese de sonradan "Kafanı fena çarpmış olmalısın. Ne bu anlamlı sözler?" diye sordu. "Ben de bilmiyorum. Bir anda içimden geldi." diye cevap verdim. ~ Hafızasını kaybeden bir kadın en fazla ne kadar değişebilir? Zevkleri, huyları, tavrı, konuşması, hatta sevdiği adam, hafızasını kaybettikten sonra değişen kadının hafızası gelene kadar yaşadıkları mı yoksa hafızası yerine geldikten sonra hatırladıkları mı daha acı?

Bir umut ışığı yok mu? Peki ya hayat..? Bir anlığına Ölüp tekrar dirilen bir grup insanla karşı karşıya olduğunuzu düşünün! Korkulu rüyanız... Sizi yemek için her an tetikteler ve siz onları öldürmek için tek çaresiniz... Dünya'ya yayılmaya devam eden bir virüs... Sonumuz mu olucak, yoksa tekrar yeni bir başlangıcımız mı?

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

"Bu kadar hak, hukuk zırvalığı yaptıktan sonra bu son yaptığınız ile çelişmedi mi sizce de Savcı Hanım? " " Siz kim oluyorsunuz da, benim savcılığı mı eleştiriyorsunuz? " Genç komutan alaycı bir şekilde gülümser. Nedenini bilmediği bir şekilde bu kadını, ilk gördüğünden beri içinde anlamlarıramadığı kıpırtılar oluyordu ve bu hislerin karmaşıklığı geç adamı öfkelendiriyordu. "Hakkınızda konuşulanların doğru olduğunu açıkçası kanıtlıyorsunuz? Söyler misiniz? Sırf arkanız sağlam olsun diye babanız yaşındaki adamın metresi olmak nasıl bir duygu..." Genç savcının elini kaldırması ve karşısındaki hadsiz adamın yanağı ile buluşturması saniyelerini almışdı. Bu mesleğe başladığından beri buna benzer yakıştırmalar değişik medyalarda okumuştu. Bu olay ise çok farklıydı. ilk defa genç kızın konumundan korkmadan düşüncelerini dile getiren bir şahsiyet olmuştu. Genç savcı işaret parmağını karşısındaki adama doğru uzatıp, göğsüne üst üste vurup son sözlerini söyleyerek bulunduğu yerden uzaklaştı. "Siz bayım, gerçekten tanımadığınız hiç kimseye böyle ithamlarda bulunmamalısınız. Sonrasında aşılmaz bir vicdan azabı ile size geri döner ... "