Anonim: Neden sürekli senin tuvalete ağlayarak koştuğunu görüyorum? Anonim: Neden arka bahçedeki en köşedeki ağacın altına oturup, sessiz sessiz ağladığını görüyorum? Anonim: Bir derdin var gibi. Anonim: Bana anlatabilirsin. Anonim: Benden sır çıkmaz. Güven bana. Seni dinlerim. Ada: Kimsin? Anonim: Derdini merak eden...
"Yüzüme iyi bak bu yüzü bu şeyi yaptığın için daha çok görüceksin." Hani az önce yoluna çıkmıyorduk? Bu sefer onların yaptığı gibi biz güldük. "Sen beni yine de başkalarıyla karıştırma." dedim kendimden emin bir şekilde. Azra bir adım atarak öne çıktı. Önce beni tutan çocuktan kurtardı. Daha sonra onlara doğru bir adı...
Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi...
Her şey Ece Naz'ın üvey babasının kendisini borçları karşılığında bir adama vermesiyle başlıyor. Lâkin Ece Naz klasik kitaplarda da ki kızlar gibi değil. Kafasına göre hareket eden vurdum duymazın teki. Siz de Ece Naz ile gülüp, eğlenmeye hatta yeri geldiğinde beraber ağlamaya hazır mısınız? O zaman buyrun efenim bol...