İki düşman okul. Birbirinden nefret ediyorlar. Peki düşman okullar arasındaki nefret aşka dönüşebilir mi ?

"Tesadüf sadece" komik bir şaka yapmışım gibi gülümsedi. Aramızdaki mesafeyi hiçe sayarak bir adım daha attı. "Tesadüf değil, kader." "Yanılıyorsun yüzbaşı sadece saçma bir tesadüf." "Aylar önce kollarımda olman da mı tesadüftü?" ✮⋆˙ !!!TAMAMEN DÜZENLENECEKTİR BÖLÜMLER KALDIRILDI ÜÇ GÜNDE BİR YAYIMLANACAKTIR!!! 27 𝐴𝑔̆𝑢𝑠𝑡𝑜𝑠 2022 𝑇𝑢̈𝑚 𝑡𝑒𝑙𝑖𝑓 ℎ𝑎𝑘𝑙𝑎𝑟𝚤 𝑔𝑖𝑧𝑙𝑖𝑑𝑖𝑟!

Tamamlandı Siz: Hani en güzel aşklar imkansız gelir ya insana Siz: İmkansız olduğun için aşığım sana. KelAsker(!): Yanlış numaraya yazdınız. Siz: Sus! Yanlış falan değil! KelAsker(!): Tövbe estağfurullah. Hayatımı düzene koyacağım diyorum, karşıma çıkan tiplere bak. Siz: Belki hayatını düzene koyamam ama KelAsker(!): Sakın devamını getirme! Siz: Ya yanlış anlama kişisel bir soru falan değil bu ama askeriyede telefon yasak değil mi? KelAsker(!): Bana yasak değil. Siz: Niye sen; Siz: Görüntü*

Hiç bir şeyden korkmayan birini ne kadar tehdit edebilirsiniz ki? "Beyefendi burası dağ başı değil, bir hukuk ülkesi. Anayasası olan bir ülkede kimse kimseyi bu şekilde tehdit edemez." "Ne yazık ki sizin kitaplarınızın adaleti sokakta geçmiyor avukat hanım."

Masalların sonu hep mutlu mu bitmek zorunda

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Bedenimizi değiştirdiler. Boyumuzu, saçımızı, göz ve ten rengimizi... Bizi mükemmelleştirdiklerini söylüyorlar. Ama onlar kim? Hiçbir şey bilmiyoruz. Geçmişimizi hatırlamıyoruz, eski hallerimizi bile. Hayatımızın geri kalanını etkileyecek bir oyunun içindeyiz. Burada güvende olduğumuzu söylüyorlar ama günden güne sayımız azalıyor. Aşk. Arkadaşlık. Ve ölüm. Buzdan Zihinler. "Ve buzdan zihinlerimiz yavaş yavaş erimeye başlıyor." Bilim Kurgu #1 22.07.2017 Model-credit: http://cathleentarawhiti.deviantart.com

Birbirlerine düşman iki kolaj Ateş koleji ve Toprak koleji .... birbirlerine ezeli düşman olan iki grup... acımasız bir rekabet.... ve hiç beklenmeyen gelişmeler ... Hadi bizim hikayemize katılın bakalım neler olucak....

Büyük bir nefret yerini büyük bir aşka bıraksa... Birbirlerine düşman iki insan yaz kampında bir araya gelse... Direnmelerine rağmen aşka yenilseler ne olur?

Yalnızlığın hayata yansıması...