Kötülüğün çürütülmediği yerde iyilik yeşeremez! Sevginin alevlendirilmediği yerde acı sönemez! Yürümedikçe koşmak hedeflenemez! Yaşanmışlıkların üzerinden 5 yıl geçmişti. Hayatlarında değişen tonlarca şey vardı ama yine de sanki kendilerini dönüp dolaşıp aynı yerde buluyorlardı. Kişiler farklı, yalanlar üzerinde oynanmıştı. Acılar aynı, zamanlar farklıydı. Yalanların getirdiği ihanet ve zorluklar, ölümü ve aksiyonu beraberinde sürükledi.

2048, Haziran'ında Dünya'nın daha iyi bir yer olacağını söyleyen tüm bilim adamları sözleri altında ezilip ölmüşlerdi. Başta Türkiye olamak üzere bütün ülkelere yayılan ölümcül olmakla beraber başkalarına zarar vermeyi de sağlayan N-230 virüsü yıllar içinde azaltılmış olmasına rağmen hala aralarında dolanıyordu. 2050 yılında Ankara'nın zengin ailelerinden biri olan kumhatlar ailesi bu hastalıktan korunmak için güvenlikli bir alanda, güvenli evlerinde yaşıyorlardı; alt tabakalarla aralarında olan bariyer sayesinde. Hastalığın aşısını üreten kumhatlar çifti dünyaca ünlü bilim insanları olmuşlardı. Kendi ülkeleri başta olmak üzere dünyaya rahatlığı geri getirerek kahraman olmuşlardı. Ocak 6 da Kumhatlar'ın en büyük kızlarının doğum günü vardı. Ancak karı koca yurt dışına, iş gezisine çıkmak zorundaydı. Ev boşaldığında yapılan doğum günü partisi evi kalabalıklaştırmıştı. O özel mülke ne hastalık girebilirdi, ne de Dünya'nın en büyük yılanlarından biri olan anakonda! Ama şimdi ikisi de o evdeydi... Bir de üstüne devletin eve kapanma programı o gece aktif olduğunda, üç kötülük bir kafeste tıkalı kaldı: deney yılanı, ölümcül hastalık ve insan!