Aşkına güvenecek kadar inançlıydı... Oysa hayatın acı gerçekleri, bu inancın Dominic'le kendisine yetmeyeceğini kısa sürede ona öğretmişti. Artık, sımsıkı duvarlarla koruduğu kalbine kimsenin ulaşmasına izin vermemeye kararlıydı. Fakat... Elizabeth, dışından savunmaya çalıştığı şeyin çoktan ele geçirildiğini fark ettiğinde, her şey için çok geç olacaktı. Zaafına yenilmeyecek kadar güçlüydü; fakat bazen güçlü olmak yetmezdi. Dominic, kararlılıkla yürüdüğü yolda, zaaf sandığı şeyin çok daha büyük bir duygu olduğunu keşfettiğinde; yeterince güçlü olmadığını da keşfedecekti. Üstelik... Hayatta ele geçirmek istediği tek kalbin, hayatta en çok incittiği kişiye ait olduğunu bilmek, ödediği bedeller içinde en hafifi olacaktı. Ve... Her ikisi de "Kalp Ağrısı"nın hiç dinmeyeceğini öğrenecekti.

Londra'nın en beğenilen terzisi İsabella Mercier, diğer adıyla, Madam Mercier; Warwall Dükü Sebastian St. James'le karşılaşıncaya kadar hem mükemmel moda anlayışı hem de güzelliği için aldığı övgülere rağmen, işi dışında son derece sakin ve mütevazi bir yaşam sürüyordu. Sebastian bir dük olarak topraklarına, o toprakların insanlarına karşı görevlerinin ne olduğunu biliyordu ve buna göre yaşıyordu. Henüz çok gençken yaptığı evliklikten geriye, sadece, hayatta en değer verdiği varlık olan kızı Elizabeth kalmıştı. Şimdi, hiç istememesine rağmen, Elizabeth'in geleceği için yeniden evlenmeyi düşünüyordu. Maalesef karşılaştıkları ilk andan beri ilgisini çeken Madam Mercier, evlilik için uygun bir aday değildi. Buna rağmen kadınlarla ilişkilerinde hep kontrollü olan Sebastian; Madam Mercier'nin gizemli, sakin tavırları ve muhteşem güzelliği karşısında mantıklı düşünmekte zorlanıyordu. İsabella, Sebastian St. James'le bir gelecekleri olmayacağından emindi; yine de çaresizce erkeğe bağlanıyordu. Ne damarlarında soylu akmayan kanı ne de evlenme çağını çoktan geçmiş olması önemli değildi. Önemli olacak tek bir neden vardı: İsabella'nın geçmişi...

Drako Stone... Londra'daki çoğu kadın onu anlatmak için sadece "Stone" (taş) derdi. Ve bu; başkalarının, iyi ya da kötü, hakkında ne düşündüğünü zerre kadar umursamayan Drako'yu hiç gururlandırmazdı. Her türlü sorumluluktan uzak yaşayan bu adamın hayattan tek bir beklentisi vardı: Eğlence!... Daha çok eğlence!... Hep eğlence!... Otuz yedi yaşına kadar eğlenme konusunda ne kadar başarılı olduğuna tüm Londra şahitti. Ne var ki beklenmedik bir miras ve o mirasla gelen beklenmedik bir unvan, yaşamını tepetaklak edecekti. Yetmezmiş gibi üzerine yaptığı evlilik, tüm yaşamını kökünden değiştirecekti. Oysa Drako, değişmeme konusunda kararlıydı. Leydi Caroline Hall, hayatı boyunca bir kontun kızı olmanın sorumluluğunu üzerinde hissederek özgür kişiliğine ket vurmuştu. Evlilik, planları arasında hiç yoktu ve yirmi iki yaşında artık "evde kalmış" damgası yemek üzere olmasını şükranla karşılıyordu. Ne var ki evlendi, hem de hayatta evlenmek isteyebileceği en son adamla. Çünkü Drako Stone, her anlamda Caroline'ın kaçmak istediği koca tipini temsil ediyordu: Karısını eve hapsedip kendi her türlü özgürlük peşinde koşacaktı. Fakat Caroline'ın buna izin vermeye hiç niyeti yoktu. Birbirinden dağlar kadar farklı iki karakterin arasında olması düşünülebilecek en son şey, onların birbirine aşık olmasıydı. Ama kader bazen insanı sımsıkı bağlarla bağlardı.

Bundan iki yıl önce ekim ayında ölümle yaşam arasındaki bir sınır noktasında onunla karşılaştığımda tüm sınırlarımı aşıp kalbime dokunacağını hayal dahi edemezdim. Bundan bir yıl önce ilk kez kalbime aldığım bu adamı terkettiğimde ne denli perişan olacağımı bilemezdim. Ve şimdi sınırın diğer tarafında savaşın ortasında onun ellerini tekrar tutmuşken bizi daha nelerin beklediğini tahmin bile edemeyecektim. Aşkta ve Savaşta ona tutunabilecek miydim ? *** Defne hayata sadece kendi penceresinden bakan ,doğru bildiğinden kolay kolay şaşmayan kalemini etkili kullanan bir gazetecidir.Yaşadığı hayat ona asla kimseye güvenmemeyi ve hayatına kimseyi dahil etmemeyi zoraki de olsa öğretmiştir. Olcay Üsteğmen ise mesleğinde bir hayli başarılı F16 pilotudur. Nettir ,kararlıdır . Bir mülteci kampında kesişen hayatları sınırın iki tarafına savrulacaktır. Savaşın ortasına düşen Olcay'ın peşinden giden Defne'yi bu sefer hiç bir engel durduramayacaktır. Olcay'ı bir kez kaybetmiş ikinci kez bunun olmasına izin vermeyecektir. *** ... 'Öyleyse şuna cevap ver. Nerede tanıştınız ? ' ' Sınırda....yaşamla ölüm arasındaki bir noktada .' Cevabımdan sonra sesi biraz ciddileşmişti. 'Herhalde sen yaşamayı seçtin o da sınırın diğer tarafında ölmeyi.'....

Katherine Jane Wright; henüz altı yaşındayken kaderine karar verilmiş bir genç kadındı. Aynı yaşta annesizliği tatmış, kârlı bir evlilik anlaşması karşılığında kendisi gibi her şeyden habersiz bir oğlan çocuğuyla nişanlandırılmıştı. Zalim bir babanın gölgesinde geçirdiği, sevgiden yoksun çocukluğun ardından on altı yaşına geldiğinde başka bir zorbanın eline düşmüştü. Evliliğinin ikinci gününde sürgüne yollayan kocası tarafından bir kenara atılmıştı. Gloucester Dükü Jordan Henry Wilson; her şeye sahip ama aslında hiçbir şeyi olmayan bir adamdı. Yaşadığı yenilgiler yüzünden gelecekten pek bir beklentisi kalmamıştı. Hayatının büyük bir kısmını babasının gölgesinde bir piyon olarak geçirmişti.İki yıl önce sürgün ettiği genç kızın gerçek bir kadına dönüştüğünü gördüğünde ise hem şaşıracak hem de düşesinin oyunlarıyla mücadele etmeye çalışacaktı. Peki, Düşes ayrı geçirdikleri yıllarda gerçekten kocasının istediği gibi bir kadına mı dönüşmüştü? Yoksa o masum kız çocuğunun yerine intikam planları kuran, yalancı bir kadın mı gelmişti? 16. yüzyılın İngiltere'sinde kaderin bir araya getirdiği bir kadın ve erkeğin her şeye rağmen hayatta kalma mücadelesi...

Romantik Komedi ♡

'' Sen...senin annen nerede?'' diye heyecanla sordu.Çocuk daha ağzını açamadan arkasından tutulup çekildi. Barış kollarından alınan küçük kopyasını kimin aldığına bakınca dünyanın durduğunu hissetti. Elif... Karşısında hala ilk günkü kadar güzel ama artık anne olan Elif'i görünce feleği şaştı. Çocuğu kucağına hapsetmiş , kafası aşağıya eğik '' Af edersiniz oğlum sizi başkasıyla karıştırmış. Kusura bakmayın.'' dedi. Daha Barış cevap veremeden yoldan geçen taksiyi durdurdu. O arabaya binerken kucağındaki çocuk '' Baba!'' diye bağırıp ağlıyor , kollarını Barış'a uzatıyordu. Barış yaşadığı şoktan kurtulup bir iki adım atana kadar Elif arabaya binmişti. Ama kapı açıktı. Barış bağırdı. '' Elif'im! Buldum seni Elif'im , artık bırakmam!''

Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

Sessizlik derin bir deniz gibi Dilin lal olur ama çağlayan kalbin hep konuşur Sessizliğe gömülürsün ama içindeki çığlıklar susmaz Aşk düştü mü kalbe istesen de durulmaz. *** (08.02.2016 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.) ©Tüm hakları şahsıma aittir. İznim olmadan alıntı yapılamaz...

#73 Genel kurgu (31.7.2016) #78 Genel kurgu (31.3.2018) #7 Hayat (20.01.2019) #64 Genel kurgu (29.01.2019) Dopdolu otobüste hem iyi tutunabileceği bir nokta ararken hem de elindeki kitapları zapt etmeye çalışıyordu, fakat o kadar çok ani frenlerle sallanıyordu ki otobüs daha fazla ne kadar dayanırdı bilinmez. Tam birileri inmiş biraz otobüsün içi rahatlamıştı ki yeni hareket etmeye başlayan araba tekrar aniden durunca dengesini kaybetmiş olan Zeynep yeri boylamamak için bulduğu ilk kolu tutuvermişti! Kolun sahibi ise otobüse Zeynep'ten önceki durakta binmiş olan Emre idi. Hatta otobüsün camından o geçen günkü kızı görünce üniversitede okuyor oluşuna şaşırmış ve Delal'in neden abla dediğini anlamıştı. *** Zeynep kolunu koparacak gibi tuttuğu kişinin Emre olduğunu gördüğünde sanki olabilirmiş gibi biraz daha utandı . Çünkü nedense hep böyle rezil olduğunu düşüneceği durumlarda kalır ve tek tesellisi nasıl olsa kimse beni tanımıyor olurdu. *** Asiye Hanım Mahallesi bu gençlerin ilk gençlik heyecanlarına, arkadaşlıklarına, aşklarına tüm görkemiyle tanıklık ediyordu... &&& "Önemli olan dostluktu." Aklımda şu an hiçbir kurgu yok, isim ise birden aklıma geliveren türden.. Peki birazcık eskiye gitsem akıllı telefonlardan, güzel arabalardan, zengin kötü çocuklardan uzaklaşsam Asiye Hanım Mahallesi sakinlerinin hayatlarını, deli dolu zamanlarını, masum aşklarını, meraklı teyzeleri, pos bıyıklı amcaları, gerçek delikanlıları ve mahallenin kızlarını okumak ister miydiniz? Bakalım neler yaşayacağız not: bu hikayede çirkin kızlar da var zengin olmayan erkelerde. sen de varsın ben de