Tam kapıdan çıkacaktım ki birine çarpmıştım. Yerden gelen kırılma sesiyle bakışlarım yere yöneldi. Çocukluk oyuncağım olan atlı karınca kutumun yerde binbir parçaya ayrıldığını gördüğümde bütün vücudumda hem hüzün hemde elektrik dalgası geçti. Yere eğilip parçaları toplamaya başladım az önceki çarptığım çocuk yanıma çömelip parçaları toplamaya başladığında eline aldığı bir parçayı elinden çektim. Kafasını kaldırıp bana baktığında ben ayağa kalkmıştım bile. " Bırak." Ağır ağır ayağa kalkıp boyunun boyumu geçmesini göz önünde bulundurmadan karşımda dikildi. " Sadece yardım etmek istemiştim." Sadece yardım mı? Bunun sadece olan bir tarafı var mıydı? Oyuncağım kırılıyordu ve onun yaptığı sadece yardımdı. Sadece. " Allah razı olsun çok yardımcı oldun." Dediğimde sırıtır gibi oldu. Kafasını sağa sola sallayarak parmağıyla beni gösterdi. " Bana çarpan sendin." Gözlerim bu cevapla kısılırken inatla bir cevap bulmaya yeltendim. Ama bulamamıştım. Burada haklı olabilir miydi? O kadar hızlı gelmeseydim ona çarpmazdım ve böylelikle kutu da kırılmazdı. " Oyuncak kutumun sende ne işi var?" Bir yerden onu suçlu yapmak istiyordum. Çünkü yüzünde sakladığı sırıtma benim haksızlığım ile ortaya çıkarsa delirebilirdim. " Çocuk yardım etmek istedi bende kutuyu verdim. Nereden bilecektik kırılacağını." Annem karşımdaki çocuktan daha önce savunmaya geçtiğinde daha çok bozulmuştum. " Peki." Sadece bu çıkmıştı ağzımdan. Annem koltuğu taşıyan adamlara talimat verirken az önceki çocuk ise sırıtmaya başlamıştı. Ona sinirle bakıp yanından yürüdüm hızlıca.

Ela:Eğer yokuşa gelirsen ben sana getiririm. Erdem:Gelmem mi be Ela:Börekler için gelirsin gibi. Durduk yere çocuğa niye ima yaptıysam. Benim için gelecek hali yoktu ya. Aman zaten bende ona bayılmıyordum. Alt tarafı yakışıklı diye aşkından ölecek halim yok ya. Erdem: Sadece börekler için değil. Ela: tamam diğer şeylerdende koyarım merak etme. Erdem: senden bahsediyordum ...... Evet sanırım biraz sakar biriydim. Ama bu sakarlıklarımın beni dünyadaki en iyi insanla tanıştıracağını bilmiyordum. Sanki beni tamamlasın diye yaratılmış biriydi bu. Birbirimizden çok farklı olmamıza rağmen aynı gibiydik. Umarım hikayemi beğenirsiniz. Ben Ela dünyadaki en anlayışlı polise nasıl aşık nasıl olduğumu anlatacağım size.:)

İyiliğin olduğu her yerde çaresiz bir günah vardır. Birkaç yanlış, birkaç günah Bunların bir hayat doğuracağını kim bilebilirdi, Ya da bir hayat alacağını Öğreneceksin. Sihirli bir aşkın tepeden tırnağa intikama bulanmasıydı. Herkes terk edilir peki ya böylesi? Kimse hayatta kalmazdı, Hayatta kalanlar yaşıyorlar mıydı? Umudun adı kana bulanacak, O kanı temizleyebilen bir çift gökyüzü olacaktı. Fedakârlıklar yerini hırsa bıraktığın da sonsuz bir yolculuğa çıkılacaktı Peki ya sen bu sonsuz yolculukta, kana ve aşka bürünebilecek misin?

Bir gün işe gitmek için hazırlanırken ayakkabımın içine gizlenmiş gizemli bir mektup zarfı buldum. Sonrasında ise her şey değişti.

"Asker Kurgusu" Asker-Doktor🏚🩶 Bir ailenin ocağı yanmıştır yine. Kızlarının şehit haberi kasıp kavurmuştur ocaklarını. Sadece ailenin değil ,sevgilisinin de yüreği yanmıştır. Ama beş yıl sonrası yine ortalık darmaduman olmuştur. Bir havaalanı aydınlatmıştır ortalığı .Gerçekler her zaman umutlardan daha tutarlıdır. Umut sadece bir zaman kaybıdır.

Borda bereliler için bir söz vardır: Ne geldiklerini görürsün ne de silahlarının sesini duyarsın göreceğin son şey bir çift göz olur. Üsteğmen Dicle Arslan'nın namlusunun ucundakininde gördüğü son şey bir çift bela olan okyanus olur. Peki bu okyanus kendi gibi bela olan ormana mahkum olmak isterse? Ya da ketum, duygusuz gibi görünen bu kadının içinde saklamış olduğu hayata kırgın olan kız çocuğunun bütün hayatı bir hata yüzünden değişmiş olursa? Bir kalbe iki aşk sığmaz Komutanım. ~~~~~ Kalbimi iki parçaya ayırmışlar bir yarısında vatan bir yarısında sen varsın sen bana ne yaptın da ben senden kaçarken bile sana geliyorum Yüzbaşı. şu an senden utanıyorum ama yine sana sığınıyorum

Kar taneleri genç adamın boynunu sıvazladı. Tüm ayaz gökyüzünün soğuk esintisiyle kavisli çenesine sinmiş gibi irkildi. "Çalı bile itmiyor kendine sığınan kuşu. Rüzgar değse düşecek gibisin, herkes iki dağı aşabilirsin zannediyor!" Ne denli kırdığının dahi farkında olmadan tüm selleri üzerime savuruyordu. Ruhu karamsar bir rüzgarda çöllerde savrulmuş gibi dokundu. "Ben sadece seni görmek..." Tam cümlemi bitireceğim sırada öfkesi yüzünde daha fazla hissedilmeye başladı. "Bana bak, Liva!" Tam karşımda dikilmiş buz mavisi gözlerini irislerime saptamıştı. "Sen ve ben diye bir şey yok!" durdu ve gözlerindeki irisleri koyu gölgelerinde kayboldu. ... "Herakleitos der ki! Karakter insanın kaderidir!" Ardından bana döndü. "Sezgi, aklın tekeridir! Bazen kadınlar sezgilerinde fazla duygusal davranabilir!" Söyledikleriyle bakışlarım koyu irislerine dokundu. "Sevgi affetmez! Sevgi yıpratır." diyebildim. ... "Vuslat" gözüyle bakarsan "Yâr" "Hasret" gözüyle bakarsan "Yara" ...

"Uyarı değil ceza bilirdim ve sevgiden önce nefreti öğrenmiştim." Bir nefes bir can demekti. Canın üflenmesi ya da terk etmesiydi. Günah ağır bir bedele gebeydi. Âdem işlediği günahın esiri, geçmişin eliydi. Her insan bir amaç uğruna gelir dünyaya ama Melsa bir araç olarak gelmişti. Tanrı hediyesi değil bir hatanın telafisiydi.

Alicia küçüklüğünden beri başarılı bir hayat yaşamak için çalışmıştır. Okulunu tamamlayıp iyi bir üniversiteden mezun olduktan sonra hayalinde ki iş görüşmesinde 2 yıldır evli olduğunu öğrenir. *** "Boşanabilir miyiz lütfen?" Karşımda duran adam beni baştan aşağı süzdü. "Kimsin?" diye sordu soğuk bir sesle. "Karın." dedim gülümseyerek.