Gözlerine her baktığımda, gördüğüm , yorgunluk, hissizlik ve acımasızlık. Aral Atlas Alpağün. Ünlü mafya liderinin en büyük oğulu. Bana kalırsa kendinin nereye ait olduğunu bilmeyen bir avare. "Kendini bir kelimeyle anlatsan," mırıldandım. "Ne derdin kendine?" Gözlerime yine o hissizlikle baktı. "İşsiz, güçsüz. Boş...
"Ada." Dedi. Bu tek kelime adımlarımı durdurdu. Ona döndüğümde gözleri kıpkırmızıydı. Ağlamıştı. Neden? Neden gitmeme izin vermiyordu. Belki de o gün giden ben olsaydım, sonrasında giden o olmazdı. Peki sen neden gittin? Benim gitmeme izin vermeme nedenin neydi? Canımı yakmak mı? Bekleyiş, Bitiş, Göğüs kafesindeki di...