Thelunaly
- Reads 21,093
- Votes 1,112
- Parts 36
Hayatta amaçsız yaşamak çok acıydı. Bir yere ait olmamak da. Ben ise bu acımasız şehirde bir başımaydım. Ellerimde travmalarım ve babamın omzuma yüklediği onlarca acı. Başarmak bu kadar zorlu bir yoldan geçmek miydi? Peki neden hala başarmış gibi hissetmiyordum? Ben de sevmek ve sevilmek istemiştim. Seni seviyorum cümlesi bu kadar zor muydu? Seni destekliyorum cümlesini bilmiyor muydu babam? Belki arkamda dursaydı daha çabuk iyileşirdim. Belki ellerimde kalmazdı bu travmalar. Belki akmazdı tuzlu gözyaşları. Umutlar kırılmaz, hayaller gerçek olurdu. Ama ben Doruktum. Kırılan umutları yapıştırmak da elimdeydi. Beni iyileştirmeye çalışan adamin elinden tutmak da. Yaşamak güzeldi bir yere ait olunca...
Doruk