"Ne bekliyordun?" "Hiçbir şey beklemiyordu-." Cümlemi tamamlamama izin vermedi. "İki güzel söz, bir güzel bakış, iki sarılış. Başka! Başka ne oldu! Ne bekliyordun seni seveceğimi falan mı?" Güldü alayla. İnanmak istemedim. Böyle sözler edecek kadar iğrenç değildi o. "SENİ ANAN BABAN SEVMEMİŞ KIZIM! EL OĞLU NİYE SEVSİN?!" Kitapta geçen kişi,kurum ve olayların tamamı hayal ürünüdür.

DÜZENLENİYOR Aşkta ve savaşta her yol mübahtı, peki ya aşk savaşında? Efsun kızlar güzel olmazdı, büyüleyici olurdu. Peki sen Efsun, sen neden iflah olmaz derecede büyüleyicisin? Ulaş Selim Karacalı'nın bir çift yeşil göze esir düşme hikayesi...

Meşru yaşamların ötesinde, kuytuların en dibinde dalaverelerle iş çeviren yobaz çetesinin nezdinde, hüküm süren eziyetin birer aracı onlar. Kim mi? Kadınlar! Fahişe kadınlar! Çaresiz kadınlar! Antika kadar değerli kadınlar! Ama asla satılık mal olarak görülmeyi hak etmeyen kadınlar. Labirentin aşağılık hayatında olmayı asla istemeyen ve kaçmak arzusuyla gün be gün savaşan kadının hikâyesi. Ben Aury Grace Champbell! İnsanları sevmiyorum.

Sezen ertelediği gerçeklerle yüzleştiğinde bu gerçekler sadece yüzleşmekle kalmaz hayatının merkezine oturur. "Ne bakıyorsun?" dedim dik dik. Bakışlarını kaçırmadı, yüz ifadesi de sert değildi. Bakışlarını tekrar televizyona çevirdiğinde kollarımı bağlayıp ofladım. Yine bana döndü ve tekrar televizyona baktı. Onu tanıdığım kadarıyla sadece televizyon izliyordu. Başka sosyal hayatı yoktu. Kocaman bir kitaplık vardı evde ama kitap okuduğunu hiç görmemiştim. Sürekli siyaset programları, Orta Doğu hakkında konuşulan sıkıcı tartışma programlarını ilgi ile seyrediyordu. Koltuğa başımı koyduğumda, artık utanma yok diyerek uzandım koltuğa. "Gidip odanda uyu." dedi düz bir sesle. Ona baktım. "Elimi bile vurmam taşımak için." Bana bakmadan konuştu. "Ay nolur taşı." dedim gözlerimi kısarak. Tekrar televizyona döndüğümde televizyon kablosu ve kargomu açtıktan sonra sehpaya koyduğum maket bıçağı gözüme çarptı.Ayağa kalktığımda çaktırmadan beni izlediğini biliyordum. Yavaş hareketlerle ayağa kalktığımda "Neyse uyuyayım bari. Aa, bunu da burada unutmuşum." dedim. Elime maket bıçağını alır almaz sinyal kablosunu çekip bıçakla kabloyu kestim. Ona bakmadan hızlıca odaya kaçarken bunu beklemediğinden olsa gerek birkaç saniye arkamdan hiçbir tepki gelmemişti . 10 Ocak 2020 ilk bölüm yayımlanmıştır.

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."

En kötü anında ona birkaç kelime ile destek olan o peri dedesinin gittiği yerden son hediyesi olmalıydı. Burnuna bir kere daha götürdüğü mendilin kokusunu ciğerlerine çekerken üzerinde ki minik peri kanadı işlemesi dikkatini çekti. O kız gerçekten bir peri olmalıydı ve bu da o perinin simgesi olmalıydı. Yekta o peri kızını bir daha göremeyeceğini düşündü. Fakat bunu kalpten dile getiremedi. Çok kırgın olan kalbi o an da; "Keşke hayatımı, hayatına katsan peri kızı." Dedi. Fakat bilmiyordu ki, kalpten edilen dualar kabul olurdu. Bilmediği bu gerçek ile kader çarkları kırıldı ve rota yeniden oluşturuldu. Artık kaderin tek bir hedefi vardı. Yekta'nın kalbini ısıtan o peri kızını, yine kusursuz bir zamanda Yekta'nın buzlarını çözmesi için hayatını, hayatına katmaktı. Ne kadar başarılı olacağı bilinmez fakat bilinen bir şey var o da; kaderin oyunları çok sevdiği ve galibiyeti yakalamadan oyunun peşini bırakmadığıydı. Yekta ve Peri kızının oyununun senaryosu da o gün, o sahilde, o mendil ve çiçek kokusu eşliğinde yazıldı. Artık geriye tek bir şey kaldı o da; oyunun sahnelenmesi! Onun da zamanı uzak değildi, en azından çok çok uzak değildi...

-Tamamlandı- Suratımı kavrayan elleri beni hiddetle kendisine çekti. Alnını alnıma dayadığında verdiği soluğu yüzümde hissedebiliyordum. Tek elini suratımdan çekip sol göğsünde duran elimin üzerine bastırdı. "Leyla, sen bakma bu kalbin benim göğüs kafesimde attığına. Senin için atan senindir." *** Tüm hakları saklıdır. Kapak Tasarımı: @hestianinkalemi❤️

Kızıltepe Karakolu... Ömrünü vatanına adamış, canı pahasına bayrağını dalgalandırmaya yemin etmiş komutan... Poyraz Ali Demirbaş. O pes etmez, pes ettirir! O katil değil, kahraman! O Türk Askeri! Ve onun kurak toprağına dökülen birkaç damla deniz umutlarını filizlendirdi. Ona yol gösteren Asena'nın peşine takıldı Börteçine. Demirden dağlar eridi, erlik parıldadı, vatan ilalebet payidar kaldı. Börteçine mavi gözlü Asena'ya kalbini verdi. Yiğidin kavgası da sevdası da büyük oldu. ** Türkiye Cumhuriyeti uğruna can veren şehitlerin ruhları şad olsun! - Bordo Harekat hikayesinin düzenlenmiş halidir. Her hangi bir çalıntı durumunda gereken yapılacaktır! - Tüm hakları bana aittir!

Ne var ki bir bordo bereliyi alt etmek zehir yeşili gözlerin harcı değildi. Tamam, belki biraz alt etmiş olabilirdi ama Uraz kesinlikle her şeyin kontrol altında olduğunu biliyordu. O kıza tutulmamıştı. Ve elbette görevini yaparak tekrar İstanbul' a dönecek, can kardeşlerine de bu olayları gülerek anlatacaktı. "Nah, gülersin." Zehir yeşili gözler fikrine düştükçe içinde kalan sızıyı yok sayan yanına hitaben kükremişti Uraz. Ama yanlış anlaşılmasındı. Her şey kontrol altındaydı. Elbette ağanın düğününden gelin kaçırmaya planlı bir şekilde gitmesi de buna dâhildi. Ve Buke ile evlenme kararı alması da. Kesinlikle her şey kontrol altındaydı. "Boku yedin Uraz." Pekâlâ, kontrol altında olmaya da bilirdi.