همان‌گونه که بودم به یادم بیاور، همان‌گونه که می‌رقصیدم و می‌چرخیدم، به یادم بیاور حتی اگر از یادتت رفتم. مرا که فراموش شدنی‌ترین تراوش جهانم برای لحظه‌ای هر چند کم به یاد بیاور. که بودم؟ چه بودم؟... که برای چه بودم؟ (جا مانده از تاریخ)

زمزمه‌هایی که با پاتیناژهای ممتد مغزم رو می‌خورن تا تبدیل به نوشته بشن. مجموعه‌ای [وان‌شات] توی جزء، جز صحیح!

[completed] تو همون قطره بارونی بودی که از یه ابر سیاه رو قلبم چکید و شکوفه زد. یه سایه بودم و خورشید بالا سرم تو بودی، این تصمیم من بود که با تو تضاد ایجاد کنم یا بذارم زندگیم به همون خاکستری بودنش ادامه بده. تنها کاری که رو دوشِ تو گذاشتم این بود که اجازه بدی عشقم رو بهت نشون بدم نیلوفرِ آبیِ من.