bin kez ölümlediler yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz. bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek.

Neden öyle sessiz duruyorsun öyle? Şarkın mı tükendi dersin, biten günle, Yoksa gün mü bitti şarkınla beraber? Çığlıklar, içinde can verdiği bu an, N'olur, gözlerine geceler dolmadan, Bana altın gibi bakışlarını ver... -Cahit Sıtkı Tarancı

Bana nefesini ver, kalbimden kalbine sonsuz adımlar atayım. Bitmeyecek gecelerimize bir kadeh kaldıralım ve gülerek, severek, birbirimizi parçalarcasına sevişelim. Diz kapaklarını ellerimle tutup bacaklarını açayım; cennetine ürkek bir giriş, dudaklarımdan süzülen en güzel sessizlikler. Çığlıklarında gizlediğin bizi, nasıl oldu da bu ellerle beni baştan çıkardığını anlat bana. Yatağımda bir bahçe yarat; ayaklarından yeryüzüne hayat gelsin; bize, ban- sadece bana.

Psikolojik bir çöküşün öyküsü. "O ev bir cennet, Taehyung, ben ise Adem'im." diyorum, gözlerim koyu irisleri arasında mekik dokuyor. "Bir kez tadıp pişman olmadığım yasak meyveyi benden koparıp alamazsınız."

Binlerce kez beter olsun gece, senin ışığın yoksa.

Sana âşıktım, Jeon. Sen ise kafamdakilere.

Bir gün girersen odama desem ki vakitlerden bir nisanın akşamüstü, benim boşluğumla sen de üzülür müsün? Yoksa bu kez de yokluğumu mu terk edersin?

al yüreğim senin olsun yüreğim bende kalırsa yaşayamam

her daim düşleri peşinde koşan sabırsızlık zamanının güzel çocuklarına. kibrit çakıyorsun karanlıkta bir iş açacaksın sen başımıza yangın mı olur artık, bahar mı?