Soluk mavileri, görenlerin ruhunu buza çeviren acımasız bir katil. Kanatlarını duygularıyla birlikte ateşe veren acımasız bir ölüm meleği, bir canavar. Adı kâbusun diğer adı, Ölümün diğer adı, Cehennemin diğer adı... Kalbi, Utku Aydaner'in ilk ölümcül kurbanı. Ama o, ikinci ölümcül kurbanıyla geçirdiği her günün sonunda kalbinin dirilmeye başladığını bilmiyor... uyarı: hassas zihinler için uygun değildir.

"Bir şey söylemeyecek misin?" Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü. Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi. Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. Ona baktım birkaç saniye. İnanmayı reddetmiştim. Acaba ben de mi deliriyordum? Hayır, akıl sağlığım yerindeydi, yani umarım. Konuşamadım. Dilim tutulmuş gibiydi. İnanmayı reddettiğim şey gerçekti. Karşımdaki adam bunu gösteriyordu. Vampirler gerçekti. *** Bir Vampirden Hamileyim! Vampir içinde: #1 13 Ağustos 2017: #1 (Tamamlandı)

Genç kız duyduğu inleme sesi ile kapıya baktı. Sanki bir canlı, can çekişiyor gibiydi. Umursamadı. Tüm insanlardan nefret ediyordu. Kum torbasını yumruklamaya devam edecekti ki bir ses daha duydu. Uluma sesi. Kaşlarını çattı. Orman yolunda yaşadığı doğruydu ama burada daha önce hiç kurt görmemişti. Veya da uluma sesi duymamıştı. Adımlarını kapıya çevirdi. Yavaş ve ağır adımlar ile kapıya yürüdü. Eskimiş tahta parçasını kapının kolundan yukarı kaldırdı. Kapının kolunu aşağı indirdi. Gıcırdayarak açılan kapının arasından baktı. Görünürde birşey yoktu. Tam kapıyı kapatıp geri dönecekti ki kesik bir nefes sesi duydu. Kahverengi gözlerini aşağı indirdi. Gördüğü şey ile dudakları aralandı. Kapıyı sonuna kadar açtı ve yere eğildi. Kapısının önünde uzanan kahverengi tüylü kurdun, boynundan sırtına kadar uzanan geniş yaraya hafifçe dokundu. Hayvan, masmavi gözlerini kıza çevirdi. Kıza muhtaçmış gibi bakıyordu. Yardıma ihtiyacı vardı. Daha fazla dayanamadı. Gözlerini açık tutmak için ettiği mücadele de kaybetti kurt. Mavi gözleri ağırca kapandı.