(2025 ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ) "Σε ελκύει το χάος; Ή το ελκύεις;", χάνονταν στο ατόφιο μαύρο των ματιών του. Το χάος σε μαγνητίζει, αλλά δεν είναι απλώς μια παθητική έλξη. Είναι μια φωτιά που καίει από μέσα, μια αδηφάγα ανάγκη να κατανοήσεις ό,τι είναι ακατανόητο, μόνο για να το μισήσεις όταν αναγνωρίσεις την αδυναμία σου να το τιθασεύσεις. «Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, κάηκε όμως σε ένα βράδυ» Ο Κριστιαν και η Βικτώρια είναι καταδικασμένοι να ζουν σε έναν αέναο χορό, που πάντα καταλήγει σε καταστροφή και αναγέννηση. Δεν μπορούν να ηγηθούν μαζί, μα και δεν αντέχουν την απουσία του άλλου. Έτσι είναι εξάλλου η φύση φτιαγμένη. Το φεγγάρι λάμπει μονάχα στο σκοτάδι, ο διάολος ζει στην κόλαση. "Άργησες...σχεδόν πάγωσε η Κόλαση.", ο Διάολος λύγισε, έπεσε στα γόνατα δίπλα στον Κέρβερο που ούρλιαζε, οι δαίμονες αφηνιασμένοι έσκιζαν τον αέρα με τις κραυγές τους. Η μοίρα τους είναι απλή: θα επιλέγουν πάντοτε να πετούν ο ένας δίπλα στον ήλιο, ο άλλος κοντά στην θάλασσα. Ώσπου ένας να πέσει πρώτος. Και τότε ; Τότε...το χάος. "Να θυμάσαι, πιο πολύ και από τη ζωή την ίδια." 2022-2024

«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου, ενω κάνει έρωτα στην ψυχή σου. ", και ο δυόσμος μπλέχτηκε με το κεράσι. ΟΥΡΑΝΟΣ: "Σε περίπτωση που το ξεχνάς, είμαι η μούσα του Θανάτου καλέ μου.", τα μάτια της τον κεραυνοβολούσαν, ο ουρανός σκοτείνιαζε, "Αν εσύ είσαι η μούσα του Θανάτου mellilla...τότε εγώ είμαι ο ίδιος ο Θάνατος.", η θάλασσα σήκωσε τρικυμία, δεν υπήρχε πλέον διαφυγή... ΠΤΩΣΗ: "Αν δεν βρω τρόπο, τότε θα δημιουργήσω έναν.", η Ιθάκη ήταν που έδινε το ωραίο ταξίδι λοιπόν. "Η πληγή επουλώνεται, το σημάδι μένει.", και ίσως τελικά ο προορισμός να μην είχε τόσο μεγάλη σημασία. ΠΟΝΟΣ: "Μας αξίζει ένας λυτρωτικός επίλογος.", η φωνή της έσπαγε. "Εμείς γράφουμε τον επίλογο μας.", της απάντησε ξέπνοα. Μα γιατί δεν αισθάνονταν λυτρωμένοι; Τελικά, η θάλασσα και ο ουρανός αγγίζονται;

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Τύλιξε τα μακρια της δάχτυλα γύρω από το ύφασμα της γραβάτας του , σίγουρα θα κερδιζε το στοίχημα... Έβλεπε στο μυστηριο βλέμμα του τον πόθο και αυτό της ηταν αρκετό... Τον τράβηξε προς το μέρος της, έκατσε πανω στο γραφείο και άνοιξε τα πόδια της. Εκείνος την κοιτούσε ανέκφραστος. Η φούστα της είχε ανέβει αρκετά δίνοντας του όση θέα ήθελε αλλά δεν μπήκε καν στο κόπο να κοιτάξει. "Πιστεύω πως μπορούμε να βρούμε μια μέση λύση ανάμεσα μας κύριε καθηγητά,δεν συμφωνείτε;" τον τύλιξε με τα πόδια της, ένιωσε στα μπούτια της το μόριο του . Πίστευε πως κέρδισε... Τοποθέτησε όμορφα το χερι του στο λαιμό της και το έσφιξε, τόσο οσο χρειαζοταν για να την κάνει να καταλάβει πως δεν πρέπει να παίζει μαζί του . "Αν στα επόμενα 10 δευτερόλεπτα δεν εξαφανιστείς...." είπε και με το αλλο χέρι ξεκουμπωσε το πουκάμισο του. Το κλειστό μάτι με το καρφωμένο στιλέτο που υπήρχε σχεδιασμένο στο στήθος του έφτανε για να την τρομοκρατήσει .... 5 δευτερόλεπτα αργότερα βρεθηκε εξω από την αίθουσα.... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Η Νοελια απο τότε που ήταν μικρό κορίτσι ονειρεύοταν να περάσει στη σχολή που ήθελε και να φύγει απο το απεχθές ορφανοτροφίο στο οποίο μεγάλωνε μετά το θάνατο της μητέρας της. Οταν πλέον τα καταφέρνει οι ελπίδες τηε αναπτερόνονται και το μέλλον της φαίνεται αισιόδοξο .Μέχρι που ο έρωτας της χτυπάει την πόρτα όταν στη ζωή της μπένει ο Αντωνης Χατζίου γνωστός ως ο νεότερος πλούσιος επιχειρηματίας καθώς στα 29 του χρόνια διευθήνει ήδη έναν κολοσσό επιχειρήσεων . Ο Αντώνης έρχεται να εισβάλει στη ζωή της και την κάνει άνω κάτω.

under editing | will be back soon C L Y D E For a long time, I thought the best thing that has ever happened to me was the first time I met my grandmother. She was all smiles and warm hugs the second I stepped out of the car, a clear contrast from the coldness I received from my dad's family when they learned of my existence. And then there's the day I met her, the person who'd change my life forever and make it seem like every event that led up to us running into each other was carefully crafted specifically for us and nobody else. Maybe I'm just in over my head with that theory. I'm only eighteen, for goodness sake. What the hell do I know about love? But I swear I see it every time I look into Reyna Morgan's dark brown eyes. I feel it every time her hands reach out to touch me. I taste it every time our mouths are locked in a passionate kiss and I hear it every time she reveals any tidbit about herself and trusts me with it. I just wonder if she'd take it all back once she really knew who I am and what I've done in the past.

[01/07/2021] - [13/04/2023] "You can't keep going around like a fucking maniac and treating me like shit. That isn't how relationships work," Sophia's voice was havoc as she verbalized her emotions. "That isn't how we work..." Tired, vulnerable and agitated at not only him, but herself. How could she let herself get this far, in such little time? He looked down, ashamed, not wanting to respond. His heart felt like it was beating faster than it should've. "I forgot how it felt to love you." As soon as those words were uttered from Sophia's lips, his world broke apart. Gone, in just a matter of seconds. - - - When Sophia Adam moves to a new town, she wishes nothing more than a boring, new life, to separate herself from her past. Moving meant completing university and getting a clerkship with a judge. Moving meant making refreshing new friends, and meeting a mysterious guy that seems hell-bent on getting to know her. To Sophia, moving to a new town was everything she imagined and more. She just didn't expect her past to follow.

"You can't speak to me like that" Aaron warned. I raised both my eyebrows and a small smirk appeared on my face. "Or what, sir? You'll slam me against a wall?" I taunted. [ hotch x oc ] season 4 - |NOMINATED FOR WATTY'S 2021| |#1 in aaron| - october 23 , february 27th |#1 in criminalminds| - december 15 |#1 in bau| - december 15 |#1 in hotch| - february 27th |#1 in spencerreid| - march 2nd |#1 in hotchner| - august 12th

[ONGOING] Davina Claire, the new girl who is kind and has a wonderful soul. She had recently transferred from an all-girls school to Greston Academy because she was tormented and teased there and would hide in the restrooms. She used to let other people's remarks upset her, bottle up her emotions and sentiments, and make her feel horrible about herself. But Davina is here now, and she will not allow her past influence her present or future until she meets Aaron Xander. Aaron Xander is the popular lad whom everyone likes and whom all girls adore. But, in reality, he is simply a child with a shattered heart who is attempting to pick up the pieces of his broken heart, which is not easy. Some people despise him, while others adore him, but no one knows how much anguish and suffering he endures. He tries to appear brave and courageous in front of everyone, but deep inside he is crumbling. Nobody knows who Aaron Xander is until Davina Claire enters his life. Will these two individuals, each with a damaged heart, be able to heal one other? Or will they continue to despise one other indefinitely? Read this book to find out.

She's a fifteen-year-old girl who killed her "father" in self-defense and lied about it to the police. She thinks she has no other family members and now she has nowhere to live but the police tell her she was kidnapped from her real family when she was little and she has six older brothers. Now that she has to go live with them, she can sense they're all hiding something from her. But what could it be?