Karanlığın gölgesinde yetişen bir örgüt: Deniz Fenerleri. Onlar ışık değil, kıyametin habercisiydi. Aypare, kaybolan abisini kurtarmak için ateşin tam ortasına adım attı. Ancak karşısına çıkan biri, görevinin ötesinde bir sınavdı. Balamir Kaleli... Örgütün en güvenilir adamı. Aypare içinse düşmanıyla kalbi arasında sıkışan bir kader. İhanetle örülü duvarlar arasında, aşk filizlendi. Bir taraf görevini, diğeri kalbini feda etmek zorunda kaldı. Ve kıyametin kıyısında, asıl savaş ruhlarda başladı. © Tüm Hakları Saklıdır. Hikayede geçen kişi ve kurumlar hayal ürünüdür. Gerçeklikle bir bağlantısı bulunmamaktadır. |04.12.2022|

Başparmağı avucumdaki ince yaraların üzerinde dolaştı. Tırnaklarımla kendime açtığım izlerin üzerinden geçti. Soluğum kesildi. Yaralar yanmadı, ama içimde bir şeyler alev aldı. "Bırak." dedim, sesimden nefret akıyordu. Bırakmadı.

21. yüzyıl modern Mısır prensesi x Antik Mısır'dan gelen (savaşçı-kralların soyundan) adam ❗️ Bu isimle yazılan ilk eserdir ve konusu da benim tarafımdan bir ilk olarak üretilmiştir. Özgün eserimin tüm hakları bana aittir. İlham adı altındaki uyarlamalar, benzerlikler ve tema kopyalamaları hoş karşılanmayacaktır.

Elleri bacaklarından yukarı doğru yavaşça okşadı, "Kocan olarak burayı..." parmaklarını iç bacağına bastırdı, kız titredi. "Seveceğim," dedi. Parmağını daha yukarıya doğru kaydırdı, danteli iç çamaşırının etrafında dolandırdı. "Sonra şurayı ağzıma alacağım." Parmağını ipe dolayıp yavaşça kenara sıyırdı. "Parmağımı da sokabilirim," dedi, parmağını ıslak çizginin üzerinde gezdirerek kıza doğru yaklaştı, aralanmış ağzına doğru, "Ama ilk önce içine kendim gireceğim." ~DÜZENLENECEKTİR~ YETİŞKİN İÇERİK+18

Birbirlerine lisenin başından beridir ölesiye düşman olan, Çakır ve Ateş. ❝𝐵𝑢 𝑖𝑙𝑘 𝑑𝑒𝑔̆𝑖𝑙𝑑𝑖, 𝑠𝑜𝑛 𝑑𝑎 𝑜𝑙𝑚𝑎𝑦𝑎𝑐𝑎𝑘𝑡𝚤.❞ bxb!

"Kendini benim karşımda tatmin edebilir misin?" Diye sordu. Hiçbir duygu hissetmeyen benliğim ile kaşlarımı çatarak "ne?" Diye sordum. Üzerimdeki bornozun kuşağına getirdiği eli ile hızla iki yana açtı onları ve karşısında çırılçıplak kalmama sebep oldu. Bu onun karışısında ilk çıplak oluşum değildi. "Kendini okşamanı istiyorum, gözlerimin içine bakarak, bunu yapabilir misin?" Diye sordu bu sefer, sabırsız bir ses tonuyla. "En yakın arkadaşımın kocası ile ilişki yaşayan ben, bunu yapamayacağımı mı düşünüyorsun?" Diye sordum alayla, gülümsedi. "Yasak oluşun en çok bu yüzden tahrik ediyor beni, inanılmaz bir kadınsın ve ben her gün senin kuytularına ineceğim" diyerek elini aniden kadınlığıma bastırdı. "Senin kuytularında tam bu noktada Kış Güneşi" dedi ve elini tekrar kadınlığıma bastırdı. "Şimdi kendini okşa" diye devam etti. Üzerimdeki bornozu çıkarttım, kendimi yatağa attım. Yüzümde yer edinen arsız gülümseme ile karşısında durarak kendimi okşadım. UYARI! -Bu hikaye savunduklarınızın aksine günah kokan davranışların olduğu bir hikayedir. Masumiyetin yok olduğu, yasağın taht kurduğu anlarla dolu bir hikayedir. Sizler ise eğer buradaysanız, masum kalamazdınız. Çünkü bu hikayedeki hiçbir karakter masum değildir.- 🕯 (İlk kitabım ve mevcut acemiliğim olduğu için kitapta oldukça fazla yazım yanlışı vardır. Düzenleyeceğimi bilmenizi isterim). (DİKKAT CİNSEL İÇERİKLİ SAHNELER OLDUKÇA FAZLADIR!) B.T= 16.06.2021

Massachusetts'in orman yolunda gece vakti benzinliğe giren Alâ hayatı boyunca unutamayacağı bir cinayete tanık olur. Bir genç kızın çığlıklarına yetişen Alâ Serelina, Harvard Üniversitesinin profesörü ile katil avlamak zorunda kalırlar. Yaktıkları cesedin kalıntıları ise onları hiçbir zaman rahat bırakmayacak bir gelecek vadeder.

Bir oyun, bir oyuncu, bir oyuncak ve bir kurucu. Avlanması gereken bir adam ve avcı bir kadının oyunu. "Avımsın adam..." dedi kadın. "Avınım kadın..." dedi adam. İki insan, iki aşık, iki yabancı. İkimizde oyunun içinde tıkılıp kalmıştık. Çıkış yoktu. Kaçmak yoktu. Sadece kurallara göre oynamak vardı. O Av, ben Avcı. İki karanlık ve iki tehlikeli insandık. Ya bu oyunu bitirecektik ya da yeni bir oyun oynayacaktık. Sözlerim sözleriydi... Gözlerim gözleriydi... Hislerim hisleriydi... Ellerim elleriydi... İzlerim ise izleriydi... İkimizde birbirimize aittik. İkimizde birbirimiz için yaratılmış gibiydik. İkimizde derin yerlerden, derin yaralar almıştık. Ve onları birbirine dikmiştik. Biz birdik. Bütündük. Bir bedendik. KİTABIN TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR, (Ç)ALINTI DURUMU OLURSA HUKİKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR. 31/03/2024

Dudakları tenime hafifçe değdiğinde kulağıma doğru eğildi. "Sana sahip olmadan ölmeyeceğim." Göğsüm hafifçe inip kalkarken, sıcak nefesi boynumda dolaşıyordu. Parmakları kalçamda sıkılaştıkça bedenim ellerinin arasında kıvranıyordu. Bedeni tamamen benimkine yapışıktı, aramızdaki mesafe artık sıfıra inmişti. Ona olması gerektiğinden fazlasıyla yakındım ve bunun bir hata olduğunun da farkındaydım. Çünkü onun her dokunuşu ve her hareketi içimde bir ateş yakıyordu. Gözlerimi kapatsam da arzum daha da artıyordu. Dudakları çenemin hemen altına değdiğinde, parmakları belime doğru kaydı. Sesini neredeyse hırıltıya çevirerek devam etti. "Ve sen bana ait olmadan seni öldürmeyeceğim." Tehlikeli ve baştan çıkarıcı sesi bende tek bir duyguyu uyandırmıştı: Kaçmak.

Petek Kirmen hafızasını kaybetmiş bir şekilde sadece ömür boyu hapis yatan azılı suçluların bulunduğu bir hapisanede gözlerini açıyor. Geçmişine dair hiç bir şey hatırlamıyor. Peki Petek ne yapmıştı da böyle bir yerdeydi? Ya da bir şey yapmış mıydı ki? • Suç #2 Macera #127 Dark Romance #15 Aksiyon #42 Sırlar #1