Geçmiş üzerime yığıldı sanki... Boğazıma bir yumru oturdu, nefes alamıyorum. Bunun sadece birazdan uyanıp unutacağım bir kabus olmasını diliyorum. Bitmişti. Herşeyi geçmişte bırakmıştım ama geçmişim karşıma dikilmişti. Zaman durdu sandım. Bu olmamalıydı beni etkilememeliydi ... Zayıflık göstermek yok. Çizgiyi çektim ve bitti. Orada kaldı. Şimdi kanayan yarayı dağlama vakti geldi daha fazla kanamasına izin veremem. Cesur olmam gerekiyor. Yanımda müstakbel eşim Ali Asaf Başaran, karşımda müstakbel eşimin en yakın arkadaşı eski nişanlım Ediz Ünal. Derin bir nefes aldım ama ciğerlerimin dolduğunu hissetmiyorum. Ediz, Ali Asaf'a sarılıp omzunun üzerinden gözlerimin içine bakıyordu. Ali Asaf arkadaşından ayrılıp "Seni nişanlım Gizem ile tanıştırayım dostum" deyip beni yamacına çekti. "Tanıştığımıza memnun oldum." Deyip elini uzattı Ediz. Gözlerim bana uzattığı eline gitti. İçim bulandı. Beni tanıdığı halde sanki ilk defa tanışıyormuşuz gibi davranması sinirine dokundu. Yüzümün ifadesinin değiştiğinin farkındayım. Ali Asaf'ın yanımda kıpırdandığının da farkına vardım. Hala eline bakıyordum. Elini sıkmayı geçtim aynı ülkede kalmaya tahammül edemezken resmen benimle oyun oynuyor pislik.. Ama yalan yok böyle anlaşmıştık. Ali Asaf'a dürüst davranıp bana güvenmesini umut etmek dışında yapabileceğim hiçbir şey yok. Bana güven Asaf. "Biz zaten tanışıyoruz." Deyip Ali Asaf'a döndüm. Gözlerinin içe bakarak "Kendileri eski nişanlım olur."