KİMSENİN SEVMEYECEĞİ BİR ROMAN... Acının en içinden kelimelerle, insanların korktuğu en kötü gerçekle yüzleşmeye hazır mısınız?... Çocuk olmak, hiç bu kadar zor olmamıştı... 13 yaşında iken çocukluğu öldü ve öldüğü yerden kadınlığı yeşerdi, Hiç istemediği halde... Bu olay ise bir çocuğun en çok güvenmesi gereken kişi tarafından yaşatılmıştı... Babası tarafından... Gerçek olaylardan esinlenilmiştir, 18 yaş üstü ve psikolojisi kaldıracak okurların okuması tavsiye edilir... Kapak tasarım: @lokiliedit

Sen değil miydin ben bir kadına asla bağlanmam,aşık olmam, aşk güçsüzlüktür diyen. Sen değil miydin kadın sadece yatakta güzel hiç bir değeri yok diyen. Ne o! yoksa kalbine esir mi oldun. Beni aramak değil amacın kendini ben de bulmak. Gelme için acıyor,aşkım depreşiyor, gururum kanıyor.

"Tüm yaralarını al gel,söz veriyorum kanatmayacağım. Beraber sararız." Müziğin özgürlüğü ve karmaşası içinde tutku dolu bir aşkın hikayesi. Bastırılmış her duygunun kendini ifade edebilme özgürlüğü vardır ve buna engel olamazsın. Erdem ve Tuna'nın dünya zamanında efsaneleşmiş aşkları... Bu isimle,bu hikayeyle tamamen özgündür ve tüm hakları saklıdır. İlk bölüm tarihi : 11 Ocak 2019 CUMA TAMAMLANDI

Olay ufak bir semtte geçmektedir. Birbirini çocukluğundan beri seven Semih ve Dilek , Dilek'in aile baskısı yüzünden bir yuva kuramamaktadır. Hele birde Dilek'in babası uyuşturucu kaçakcılığından kazandığı paralarla lüks bir yaşama geçtikten sonra bu iş iyice çıkmaza girmiştir. Semih ve Dilek'in bu zorlu yollarda önlerine çıkacak engeller ve gelişen olayların üstünden nasıl gelecekler hep beraber göreceğiz.

Medrese eğitimi almış topal bir gencin akıl almaz aşk hikayesi.

Enerjisini atamayan küçük bir çocuk gibiydi ruhu. Hınzır, heyecanlı ve ne yapacağını şaşırmış, etrafına saldıran küçük bir çocuktu esasen. Oynamak istiyordu. Kimse onunla oynamak istemiyordu. Çünkü insanların canını acıtıyordu. Kanatıyordu insanları. Aslında sadece sevmek ve sevilmek istiyordu içten içe. Ben de aynı şeyleri istiyordum. Ona elimi uzattım ve bir oyuna davet ettim. Gariptir, kabul etti. Yine de keşke oyun alanını ben seçseydim. Zira ben bir çocuk parkı hayal ederken o cehennemi seçmişti. Ve biz hiç şüphesiz ateşler içinde yanacaktık!

Üç kişi hayal edin. Üç birbirinden farklı karakter. O üçünün de kendine ait farklı fikirleri var ve sizin birinin yolundan gitmeniz gerekiyor. 1) "Bazı anlarda kalbinde olan kişinin, hayatında olamayacağını anlarsın." 2)"Gelmeyeceğini bile bile beklemek saflık değil, aşktır güzelim." 3)"Sevmediğim bir şeyi seviyor gibi yapabilirim. Zor olan; sevdiğim bir şeyi sevmiyormuş gibi yapmak." Sen o üç kişiden hangisi olursun? Yanıtını bulmak istiyorsan, İmkansız'a benimle ulaş... Bir çöldeyim ben. İhtiyacım olan sadece bir damla. Küçücük bir damla su... İçimdeki o sonsuz sussuzluğu gidermek için istediğim tek şey o damla. Hayatıma dönüş biletim belki de. Karanlığa mahkum olan ben yaşadığım o sonsuz çöl gecelerinden sonra hiç beklemediğim anda çölün ortasında bir kaktüs bulmuştum. Herkes bilir kaktüslerin dışı dikenler ile kaplıdır. Doğru yerden tutmazsanız elinizi parçalayabilecek niteliktedir ama ben o kaktüsü düzgün bir şekilde tutmuştum. İlk başta anlamak için küçük yaralar almıştım ama o yaralara değen bir sonuç ile karşılaşmıştım. İçini açtığım anda aylardır istediğim şeye kavuşmuştum. Ben hayata döndürecek o küçük damla suya. Kana kana içmek isteyeceğim o bir damlaya kavuşmuştum. O yıldızlı çöl gecesinde yolumu bulmamı sağlamıştı o damla. Hiç beklemediğim bir anda pusulam olmuştu. Mahkumiyetinin acılı olduğu o dipsiz yerden kurtarmıştı beni. Wattys 2015 kazananı Sevgili minnoş okuyucum, Bu benim ilk hikayem ve en başta hatalarım olabilir ama lütfen unutma ; her yeni bölümde kendime bir şeyler katıyorum ve limitlerimi zorluyorum :) İ

"Yardım et Çağla! Aslının abisi Istanbula gelmiş. Herif eliyle koyduğu gibi buldu beni, seni göremeyince de kudurdu." "Tamam sakin ol. İş çıkışı-" "Bekleyemem Çağla. Topuğuma sıkar bu adam. Leşimi kanalizasyondan toplarsın, ben sana söyleyeyim." Denizin telaşlı sesine karşılık Çağla da heyecan yapmıştı. "Tamam adresi mesaj at, geleceğim." Çağla telefonu kapatır kapatmaz masasından kalktı ve Gökçenin masasına ilerledi. "Gökçe abla benim çıkmam lazım." Gökçe sanki çok zor durumda kalacakmış gibi yüzünü buruşturdu. "Ama nasıl olur Çağlacığım? Katılman gereken toplantı da vardı?" "Deniz beyle konuşup izin alsam?" Çağla Denizin odasına yöneldiğinde Gökçe sandalyesinden fırlayıp Çağlanın koluna girdi ve dışarıya doğru itekledi. "Yok Çağlacığım! Madem acelen var, çık sen. Ben söylerim Deniz beye. Zaten ikinci iş günün, sesini çıkarmaz." Çağlayı asansöre bindirdikten sora geri dönen Gökçe başını odasından çıkartmış Denizle karşılaştı. "Gitti mi?" "Gitti Deniz bey." ★★★ İyi okumalar ;)

Günden güne kayboluyordu kız. Kendi acısında yanıp kavruluyordu. Kim isterdi ki böyle yaşamayı? Babasız, annesiz... Yoktu onun hayatında kimsesi. Eğer nefes almak yaşamaksa, evet yaşıyordu o da. Eğer bu yaşamak sayılıyorsa. Bu kadar mutlu gezenlere rağmen Alara'nın bu kadar mutsuz olması adil değildi. Herkes hayat sınavından geçiyordu fakat bu kadarı fazlaydı. Onun babasına vedası hiçbir zaman veda olarak sayılmamıştı. Bu sefer şansını aşkta deneyecekti kız. Nasılsa ilkler önemliydi. Ya çok büyük bir aşk bırakacaktı arkasında ya da çok büyük bir aşk... Yalnızlık konusunda master yapmış biri olaraktan sizi de biri durdursa ve benimle çık dese ne yapardınız? Mantıklı ya da mantıksız aklıma ilk gelen şeyi yaptı. Pişman mıydı? Asla.... Hayatı konusunda koridorun sonunda kilitli kalmışken, sihirli anahtarı bulup açan biri miydi yoksa siyah anahtarı bulup bir kilit daha atan mı ? Arkasından gelecek olan cinayetler ve olaylar ise hikayeyi acaba nasıl şekillendirecek? DÜZENLENİYOR

Benliğini bürüyen nefret, damarlarında akan kana karışırken, ölüm çığlıklarını andıran hüzünlü bir senfoniye uyum sağlayan, gözleri buğulu genç bir kadın... Ruhunun tuvalleri, göz yaşlarıyla defalarca yıkanmasına rağmen, halâ bir kar tanesini aratmayacak kadar bembeyaz. Onunla birlikte, bu uğursuz senfoniye ayak uyduran bir yabancı daha var. İhtirasla bütünleşmiş heybetli bir adam... Bal rengi gözlerinin derinliklerinde, tozlanmış acı bir geçmişten başka bir şey yok. Ve tam da şu anda, bu iki yabancının yollarının kesiştiği şu ıssız yerde, esen cılız bir rüzgar, içlerinde yeşeren son yaprağı da önüne katıp sürüklerken, şimdi onlar için mevsimlerden intikam.