Dışarıdan bakıldığında kusursuz görünen hayatlar vardır. Ama en parlak ışıkların ardında bile karanlık sırlar saklanır. Bir evlilik, güven ve saygıyla ayakta durabilir... Ama kalbin istediği bambaşka biriyse? Geçmiş geri döndüğünde, her şey altüst olur. Bazen en masum görünen hayat, en büyük günahı taşır. Bir evlilik, yarım kalmış bir aşk ve adı konmamış bir günah...

"Seni öptüğüm için pişman değilim..." dedi, sonra kısa bir sessizlik. "...ama sana karşı hiçbir şey hissetmedim." * * * * "Benden uzak dur. Git önce kalbini bir temizle. Hâlâ içinde bir başkası varken beni kendine yara bandı yapma." Bir adım yaklaşıp kelimeleri tek tek çiviledim; "Sen iyileşirsin. Ben kanarım. Uzak dur benden."

Gül kendi halinde, hayata tutunmaya ve sadece insan gibi yaşamaya çalışırken, tehlikeli ve çıkışı olmayan bir yola girer... Mafya kurgusudur.

Kardelen, yetimhanenin soğuk duvarları arasında dünyaya gözlerini açmıştı. Annesi orada çalışan bir hizmetliydi, fakat minicik bebeğini kucağında bir kez koklayıp sessizce bırakıp gitmişti. Ne kimse soru sordu ne de yadırgadı bu durumu; sadece titreyen o küçücük bedeni kucaklayıp büyütmeye çalıştılar. Yıllar geçti... Kardelen artık on iki yaşına basmış, masum bakışlarıyla içine kapanık ama bir o kadar da sevgi dolu, tatlı bir kız olmuştu. Çocuk ruhu, büyüyen bedeninin içinde hâlâ saklıydı. Ve işte o gün geldi... Yetimhanenin kapısından içeri giren bir aile, kalabalığın içinde onun mahcup gülüşünü fark etti. O an her şey değişti; Kardelen'in kaderi, o bakışlarla birlikte yeni bir yola doğru akmaya başladı.

İleride ki bölümden kesit: "Ali beni sevmekten vazgeçeme olur mu?" "Ben seni hep çok sevdim."Bahar nefes alamıyordu. öleceğini hissetmiş gibi son kez gözlerini kapatmadan Ali'ye baktı. Çok zorlanıyordu konuşurken her nefes alışında ciğerine batıyordu kemikleri. Bahar gözlerini Ali'ye odakladı. Ali sadece baharın üstündeki koyu kırmızı kana odaklanmıştı. Baharın yüzünde ilkbaharı anımsatan gülümseme oluşmuştu. O hep Aliye böyle gülümserdi. Baharın gözleri kapanırken Ali kendine gelerek baharı uyanık tutmaya çalıştı. Ali" Baharım yapma çiçeğim, bana bunu yapma dayanamam, ne olur beni sensiz bırakma. Bak ben burdayım sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim dayan ne olursun." Bahar" seni çok seviyorum Ali'm." bahar gözlerini yummuştu. Ali "BAHAAAAARR" "Hayır hayır sana bir şey olmadı, hayır bak bana aç gözlerini, iyi olacaksın sen. Daha seninle evleneceğiz. Baharım uyan hadi ne olur bırakma beni." Kadın gitti adam bitti...

bir tim ve bir kız bebek bir gece vakti askeriyenin lojman kapısına bırakılan bir bebek ve görevden yeni dönmüş 4 kişilik bir tim. Ay timi.

"Kalbim elindeymiş gibi davranıyor. Sanki bir çırpıda kırmaya hakkı varmış gibi.." YAZAR NOTU; Bu kitap Cahiliye dönemi arapları konu almaktadır. Hikayemdeki tarih tamamıyla hayalgücüm vasıtası ile değiştirilecektir. Bunun farkındalığı ile okursanız sevinirim. HİKAYEDE ŞİDDET, CİNSELLİK VE PSİKOLOJİK OLAYLAR MEVCUTTUR. LÜTFEN BAŞLAYACAK ARKADAŞLAR BU UYARIYA DİKKAT EDİNİZ!

UYARI : "HİKAYE DE YER YER YETİŞKİN İÇERİKLİ SAHNELER OLACAKTIR ! ALINTI : "Benim ilk yanlışım sendin Dağhan. Ben hayatımda ilk kez kalbime söz geçiremedim, bana rağmen, korkularıma rağmen seni sevmesini engelleyemedim. Ve sen Dağhan, sen şimdi beni tekrar yetim bıraktın, sen şimdi beni bir kez daha öksüz bıraktın." Dağhan yıkılmaz bir edayla tam karşımda durup söylediklerimi dinlerken ben paramparça olmuştum. Gözlerinde ki duygusuzlukla yarışırdı gözlerimde ki acı. "Senden beni sevmeni ben istemedim gece. " Gözyaşlarımı tutamadım hayatımda ilk kez, gözyaşlarım bir bir akarken acıyla gülümsedim. "Ama sevdim. Benim sevgimin sana bir zararı yoktu Dağhan, ama senin öfken beni bir kez daha kimsesizlikle tanıştırdı. Ben bir kez daha annemle babamı kaybettim Dağhan, senin yüzünden! " Daha fazla dayamayarak dizlerimin üzerine düştüğümde gökyüzü de benim gibi dayanamayarak şiddetli bir gürültüyle gürledi ve ardından sağanak şeklinde attı içindekileri, ben içimde ki acıyı atsaydım tüm ülke sular altında kalırdı. Ama bunu yapacak kadar bile gücüm kalmamıştı. Dağhan bana doğru bir adım atmıştı ki elimi kaldırdım durmasını isteyerek. "Sen artık bana gelemezsin. Bende ne kadar istediysem de gelemedim zaten. Seni göremeyeceğim kadar uzağa git, öyle uzaklaş ki gölgen düşmesin gölgemin üstüne, öyle uzaklaş ki aldığın nefes benim nefes aldığım şehirde olmasın. " Dağhan arkasını dönerek benden uzaklaşmaya başladığında yağmurun altında hıçkırarak ağlamaya başladım.. Şimdi yıllar sonra yine bir sokak köşesinde, tek başımaydım, ve yine yanımda tek olan bitmek bilmeyen gözyaşlarım olmuştu.

Lina, sadece bir yabancıya dert yanmak istemişti. Hayatının karmaşasında, rastgele yazdığı bir numarayla içini dökme umudundaydı. Ama karşısına çıkan kişi... sıradan biri değildi. Soğuk, sert ve gizemli bir adam. Yanlışlıkla başlayan bu mesajlaşma, ikisinin de hayatını geri dönülmez şekilde değiştirecekti...