Merih, arkadaşları Arda, Berkan ve Mert'le kampa gittiği gece hayatının değişeceğinden bir haberdi. Ormanda yürüyüşe çıktığında, çalıların arasında bulduğu kadın kendisine sadece 'Beni Korur Musun' diye sormuştu. Merih sorgulamadan, 'Korurum' demişti ve hikaye başlamıştı. Kadının içinde olduğu bu kabus, herkesin hayatına çökmüştü. İntikamla, kanla harmanlanmış bir yolda birlik olup yürümeye karar verdiklerinde mücadeleleri de başlamıştı. ••• "Sıkı sıkı tutundum hayata, ellerim parçalandı. Pes etmedikçe, eksildim, bittim. Sorguladım da, neden hayatım mahvoldu? Suçum neydi? Ayaklarıma pranga vurdular, zincirlerini boyadım. Vücudumda kesikler açtılar, her yaraya bir isim verdim. Saçlarımı yoldular, tellerini topladım. Hayata tutunmaya devam ettikçe, ellerimde derman tükendi. Pes etmedim. Kaynar sular değdi tenime, suya üfledim. Taşlar ve sopalar geldi sonra, ardından pis eller... Pes ettim, hayata tutunmayı da bıraktım. Bedenen ölmedim, iki göğsümün ortasını parçalayıp ölen ruhumu da azat edemedim..." ••• 'Beni korur musun?' 'Korurum'

Kulağıma fısıldayarak "Senin için atıyor." Dedi. Çağatay'ın sesinde daha önce hiç duymadığım yakıcı bir şefkat hissetmiştim. Yüzüne bakmak için kafamı hafifçe yukarıya kaldırdım ve "Aklından ne geçiyor?'' Diye sordum. Dudaklarımdan gözlerini ayırmayarak "Seni öpmek geçiyor." dedi. Kafamı iki yana sallayarak "O vakit düşüncelerini tazelemelisin." Diyerek alaycı bir ses tonuyla karşılık verdim. Çağatay itirazlarıma aldırış etmeden ve gülümsememek için kendini zar zor tutarak parmak uçlarıyla çenemi tuttu ve yüzümü yukarıya doğru kaldırdı. Çağatay gözlerini kapadı ve başını eğdi. Benim ise gözlerim tamamen açık ve şehvetle başa çıkmak için kendimi tutuyordum. Dudaklarını yavaşça benimkilere değdirince tepkimi ölçmek için gözlerini açmıştı. Beklediği tepkiyi alamayınca ifadesi değişti. Karşılık bekliyordu sanırım ve beklediği karşılığı alamamıştı. Çağatay bu sefer bir an bile duraksamadı. Ne yaptığını çok iyi biliyordu. "Bak şimdi" diyerek gözlerimin içine baktı. Güven verici bir gülümsemeyle "Bir öpücüğün paylaşılması gerekir. Ellerimi kollarının üzerine koyacağım ve böylece seni kendime yaklaştıracağım." Diyerek izaha girişti. ''Çağatay sen beni anlamıyor musun?" diyerek karşılık verdim. Dudaklarıma yapışarak daha fazla konuşmama müsaade etmedi. Ama bu seferki öpücüğün, ilkiyle uzaktan yakından alakası yoktu. Dudaklarıma şiddetli bir duyarlılıkla tutunmuş, bir eliyle ensemi okşuyor, diğer eliyle de belimden tutmuş kendine doğru çekiyordu beni. Daha fazla dayanacak takatim kalmamıştı. Artık kendimi zevkten kaybetmiş, ellerimi onun sert göğsünden yukarı uzatarak boynundan tutmuş bir şekilde Çağatay'ın dudaklarına eşlik etmeye çalışıyordum. Bunu yaptığım anda artık. Av avcıya dönüşmüştü...

Elis: her gün yeni doğan 12 bebek yanlış aileye veriliyormuş Elis: doğduğum günün kosinüsünü alıp tanjatıyla çarptıktan sonra 10 tabanında logaritmasını alarak türevini hesaplarsam ailemin ailem olma olasılığının kombinasyonlarını hesaplar mısın? ~İtalyan Espresso ismiyle yazılmış ilk kitaptır. 11.12.2022 - 01.01.2023 aksiyon#1 mizah#1 romantizm#1 dram#1 sevgi#1 gençkızedebiyatı#1 gençkurgu#1 gizem#1 genelkurgu#1 kısahikaye#1 texting#1 bilinmeyen#1 anonim#1 yanlışnumara#1 leo#1 telefon#1 Tüm hakları Leo'nun kalbinde saklıdır.

The story takes place on a ship in 1930. The hero of a detective story named Ralph Lewis. The ship goes from Egypt to England. Detective Ralph Lewis wants to return to England when his case in Egypt ends. He meets a doctor on ship. Together with the doctor, they start looking for a killer that infects people. Meanwhile, they meet two patients. While searching for the killer together, Ralph encounters questions he did not expect. The answers bring him the killer.