(2. Kitap yayında ) Sıradan bir paralı asker olan Edward öldükten sonra edeya kıtasının soylu ailelerinden biri olan Dragonblood ailesinin en küçük çocuğu olarak doğar. Edward yeni yaşamındaki maceraları ve en küçük oğul olmanın getirdiği zorluklarla başa çıkabilecek mi ?

Bilgilendirme = Serinin önceki kitaplarını @eque38 adlı arkadaşımda veya okuma listemde bulabilirsiniz Yun Che bir kez daha güçlerine kavuşmuştu. Yeniden dirilmiş ve bir o kadar da hırslanmıştı. Unutulmaz karakter Yun Che ile ATG-8 karşınızda

Bir araba kazası sonucunda ölüp başka bir evrende, başka bir bedende okuduğu romanda kötü kadın olarak uyanan Hifa kendisine verilen bu şansı iyi kullanmak ve hayatta kalmak ister.

Bazıları kim olduğumu gerçekten bildiğini düşünüyor olabilir. Ancak ben gerçekte tek bir şeydim. Bir canavar! Neredeyse dayanılması imkânsız eğilimleri olan bir şeytanla aynı zihni, aynı karanlık ruhu taşıyordum ve bu her şeyden çok arafta kalmak gibiydi. Tek bildiğim şey bu durumdan ölesiye nefret ettiğimdi. O karşılaması zor dürtüleri gidermek; her geçen gün ruhumdan ve insanlığımdan bir parça daha götürürken, beni hayatta tutan nedenlerime odaklanmak zordu. Ancak onun da bir parçası ben olmayacaksam, bu onu nereye götürürdü? Karanlığını yaymak onun için ne kadar kolay olurdu? Nasıl bir şey olabileceğine dair hiçbir fikriniz yok. En karanlık gecelerde bile günün doğacağının bir vaadi vardır değil mi? Çünkü ne olursa olsun Tanrı ışığını herkesin görebileceği şekilde tüm evrene yayıyordu... Peki ya şeytan tepenizde durup gölgesini üzerinize düşürüyorsa da onu göremiyorsanız? Peki ya bize anlatılan o erkek egemen hikâyelerin çoğu yanlışsa da karanlığın bile kulağına fısıldayan ve onu yönlendiren bir güç varsa? Bir kadın? Bu yüzden gerçek hikâyeyi duyana kadar bir önyargıya varmamanız neredeyse imkânsız. Ancak o gerçekleri öğrendiğinizde, işte o zaman umuyorum ki beni anlayacaksınız. Ben Cohen Webstbrook. Ve nihayet, işte bu benim hikâyem... İşte bu benim; şehvet, kan, aşk ve adalet hikâyem.

Hikaye, 3 farklı kısım içermektedir. Her kısımda başroller değişmektedir. Kız ve Öfkesi/Kız ve Ruhları/ Kız ve Nefreti şeklinde üçlemeden oluşmaktadır. KIZ VE ÖFKESİ içerik: •Sürü lideri erkek başrol karakter •Güçlü kadın başrol karakter •İlk aşık olan erkek karakter •Eş bağı •+18 KIZ VE RUHLARI içerik: •Asi erkek başrol karakter •Korkulan kadın başrol karakter •Ruh bağı •Düşmandan aşığa •+18 KIZ VE NEFRETİ içerik: •Yarıda kalmış gençlik aşkı •Aşıktan düşmana, düşmandan aşığa •Lanetli bağ •Anlaşmalı evlilik •+18 Kız için ormanın kokusu, kulaklarını dolduran naif bir müziğin rahatlatan melodisi gibiydi. Ağaçlar gözlerinin önünde solar, açar ve döngüsünü devam ettirirdi çünkü orman onun yuvasıydı. Kızın öfkesi ise dallar yalnız kaldığında nüksederdi ve bir daha asla yapraklanmayacağına yemin ederdi. Kız öfkesine bir kere inandı. Ondan sonra da hiçbir zaman gerçeği göremedi, yalnız olmadığını hissedene kadar.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Kabuslarım her geçen gün daha da şiddetleniyor. Gözlerimi kapatıp huzurlu bir uykuyu ne zaman çektiğimi hatırlamıyorum. Eskiden gördüğüm kabusların birer kâbus olduğunu kâbus görürken anlardım ancak o kazayı yaşadığım günden beri Gerçeklik ile hayaller birbirine karıştı. Beni öldürmek için gelen kişilerin çığlıklarını ve aslında orada olmayan cesetlerini her evime gittiğimde duyuyor ve görüyorum. Onları öldürüşümü sanki üçüncü bir kişiymiş gibi izliyorum. Ben...Ben öylesine korkunç bir varlığa dönüşmüşüm ki kendimden korkmaya başladım. İçimdeki o vahşi kişiliği her gün hissediyorum. Tek istediği kan ve acı dolu çığlıklar! Öldürmeyi her daim arzulayan vahşi bir kişilik. Şu anlık ipler benim elimde gibi görünüyor ama eğer olur da bir gün içimdeki canavar uyanırsa olacakları kimse durduramaz! Neden mi bu kadar emin konuşuyorum. Çünkü gözlerimi kapatıp uykuya daldığımda o vahşi kişiliğin tüm ailemi ve sevdiğim insanları öldürüşüne şahitlik ediyorum. Kime sorsam bana kâbus gördüğü zaman istediği gibi uyanabildiğini söylüyor ancak ben... Ben uyuduğum zaman tüm kontrol içimdeki canavara geçiyor. O istemediği sürece asla uyanamıyorum. Gücü yettiğince beni o kâbusları izlemeye mahkûm ediyor. Bana söylediği tek bir şey var! Eğer onun adını 3 kez haykırırsam o zaman bana inanılmaz bir güç bahşedeceğini ve benim adımı ölümsüzlerin adının bulunduğu mistik bir taş tablete yazdıracağını söylüyor. Daha önce onun gücünü bir kez kullandım. İnsanı yenilmez hissettiriyor ancak bu gücün tek koşulu var. Karşılığında ona kurban sunmalıyım. İşte Kabuslarımın sebebi de bu! Ona sunmamı istediği kurbanlar, ailem ve sevdiklerim olmalıymış böylece beni duygusal olarak zayıflatacak şeyler olmayacak. İçimdeki canavarın adı ne mi? Onun adı...

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.